Το ερώτημα τίθεται ρητορικά στα στέκια της πολιτικής ζύμωσης και, μετ’ επιτάσεως, στον παρασκηνιακό και υπόγειο πόλεμο των γαλάζιων μαχαιριών: Ποιόν ψηφίζει για αρχηγό της ΝΔ ο Αλέξης Τσίπρας;
Η, υπαρκτή ή ανύπαρκτη, προτίμηση του πρωθυπουργού μεταξύ των δύο υποψηφίων προέδρων της Νέας Δημοκρατίας έχει γίνει προσφιλές όπλο και των δύο στρατοπέδων στα τελευταία 24ωρα της γαλάιας εκλογικής μάχης – ένα όπλο, που δεν στοχεύει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά την ενεργοποίηση των αντανακλαστικών «επιβίωσης» του συντηρητικού εκλογικού σώματος.
Κοινώς, το...
ερώτημα τίθεται ως η άλλη εκδοχή του «ποιός μπορεί να νικήσει τον Τσίπρα», με σαφή επιδίωξη να φανεί ότι ο πρωθυπουργός πριμοδοτεί εκείνον που θεωρεί ευκολότερο αντίπαλο.
«Ο Τσίπρας στηρίζει Μεϊμαράκη»
Εκ του στρατοπέδου Μητσοτάκη, τα πυρά στοχεύουν ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση με ευθείες αναφορές και στις, επίσης θρυλούμενες, σχέσεις Μαξίμου και καραμανλικής Ραφήνας. Οι υποστηρικτές του Κυριάκου εντός Νέας Δημοκρατίας δεν χάνουν ευκαιρία να θυμίοσουν τα σενάρια για σταθερούς και ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας ανάμεσα σε Αλέξη Τσίπρα και Κώστα Καραμανλή. Και επεκτείνοντας τα εν λόγω σενάρια, προβάλουν ως δεδομένο το ότι ο πρωιθυπουργός στηρίζει και τον εκλεκτό του Κώστα Καραμανλή στην αρχηγική μάχη της ΝΔ, δηλαδή τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
Στα επιχειρήματα της ίδια πλευράς συμπεριλαμβάνεται και η άποψη πως «ο Τσίπρας θέλει Μεϊμαράκη διότι αντιπροσωπεύει το παλιό σύστημα που ήδη έχει απορρίψει το εκλογικό σώμα» και διότι «τον έχει ήδη νικήσει μια φορά σε εκλογές». Αντιθέτως, κατά την ίδια εκδοχή, ο «νέος και άφθαρτος» Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι πολύ πιο δύσκολος, και αν μη τι άλλο, ισότιμος αντίπαλος.
«Ο Τσίπρας θέλει Μητσοτάκη»
Το επιτελείο Μεϊμαράκη αντιστρέφει το νόμισμα και υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο: Ότι ο Τσίπρας στηρίζει Μητσοτάκη γιατί μια ενδεχόμενη νίκη του Κυριάκου ανοίγει για τον πρωθυπουργό «πεδίο δόξης λαμπρό» σε επίπεδο ταξικής και ιδεολογικής μάχης. Διότι, όπως λένε οι ίδιοι κύκλοι, το φιλελεύθερο πολιτικό προφίλ και ατζέντα του Κυριάκου είναι ό,τι καλύτερο για να συγκαλύψει ο Αλέξης Τσίπρας την μνημονιακή του στροφή και να προβάλει εαυτόν ως τον υπερασπιστή των ευάλωττων κοινωνικών στρωμμάτων έναντι του «θατσερικού μοντέλου» της δεξιάς.
Ως πρόσθετο πλεονέκτημα για το Μαξίμου απέναντι σε μια ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη, οι ίδιες πηγές δείχνουν και την επανεμφάνιση των υπερ-δεξιών του κόμματος σε πρώτο πλάνο: «Η επιστροφή του Άδωνι, του Βορίδη και του σαμαρικού μπλοκ στο προσκήνιο της ΝΔ είναι βούτυρο στο ψωμί του Αλέξη Τσίπρα», λέει χαρακτηριστικά γαλάζιο στέλεχος της επιτρροής Μεϊμαράκη.
Η αντιστοιχία όλων αυτών των εκτιμήσεων και, συχνά κατευθυνόμενων, ερμηνειών με την πραγματικότητα ουδέποτε θα επιβεβαιωθεί ή διαψεσυθεί από το Μαξίμου. Η σταθερή θέση άλλωστε των κυβερνητικών στελεχών, ακόμη και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, είναι πως είτε εκλεγεί ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, είτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τα στρατηγικά αδιέξοδα για τη Νέα Δημοκρατία παραμένουν τα ίδια.
Εκείνο, ωστόσο, που δεν λένε οι κυβερνητικοί παράγοντες είναι πως το πρόσωπο το οποίο θα εκλεγεί αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα παίξει καίριο ρόλο για το εάν θα υπάρξουν ή όχι οι συναινέσεις εκείνες που εξακολουθεί να επιδιώκει στα μεγάλα ζητήματα το Μαξίμου. Κι εκείνο, επίσης, που δεν ομολογούν είναι πως η κεντροδεξιά πια, και όχι ακραία τύπου Σαμαρά, πολιτική κατεύθυνση αμφότερων των γαλάζιων υποψηφίων έχει δυναμική μεταβολής των δεδομένων στην δεξαμενή του εκλογικού σώματος που είθισται να προσδιορίζεται ως κέντρο – ή ως «μεσαίος χώρος» - και στην οποία διεκδικεί και έχει πλέον ερείσματα και ο ΣΥΡΙΖΑ.
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου