φυλάξει τα σύνορά της, με συνέπεια τα μεταναστευτικά κύματα να μην έχουν τελειωμό (για τους πνιγμένους ας μην κάνουμε λόγο, πρόκειται για παράπλευρες απώλειες με τις οποίες ξεμπερδεύουμε με μερικές κουβέντες συμπόνιας).
Το υποκριτικό στην όλη υπόθεση είναι ότι εκείνοι που εξεγείρονται με την ανεπάρκεια της ελληνικής διοίκησης δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα όσα έχουν συμφωνήσει να κάνουν. Πώς είπατε; Οι συμφωνίες είναι ιερές, όπως έλεγαν Σόιμπλε, Γιούνκερ και Ντάισελμπλουμ, και πρέπει να τηρούνται; Καλά τώρα.
Αυτοί λοιπόν που φωνασκούν και εγκαλούν την Ελλάδα ούτε αρκετά χρήματα δίνουν και με την ταχύτητα που απαιτούν οι περιστάσεις για να ενισχυθούν οι μηχανισμοί ελέγχου και να δημιουργηθούν δομές υποδοχής ούτε απορροφούν τον αριθμό των προσφύγων που έχουν δεσμευτεί να φιλοξενήσουν ούτε δέχονται να συζητήσουν τη χαλάρωση του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας ώστε να εξοικονομηθούν πόροι ούτε πιέζουν την Τουρκία να εφαρμόσει ό,τι έχει υπογράψει, ενώ έχουν βγάλει για προφανείς λόγους από την ημερήσια διάταξη τις αιτίες που έχουν προκαλέσει το μείζον αυτό θέμα που απειλεί τη συνοχή της Ευρώπης (επεμβάσεις, πραξικοπήματα, εμφύλιοι).
Από τις δηλώσεις ορισμένων αξιωματούχων των Βρυξελλών, από τις παρεμβάσεις κυβερνητικών παραγόντων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης και από το κλίμα που διαμορφώνουν μεγάλα μέσα ενημέρωσης (αυτά που συνήθως είναι καλά πληροφορημένα για το τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες) φαίνεται ότι είναι σε εξέλιξη μια επιχείρηση κατασκευής ενόχων. Προσφιλείς στόχοι των συντηρητικών κύκλων είναι οι πρώτες χώρες υποδοχής, δηλαδή η Ελλάδα και η Ιταλία.
Δεν έχει καμία σημασία για τους συγκεκριμένους κύκλους ότι ακόμη και η Frontex αναγνωρίζει πως δεν είναι καθόλου εύκολο να φυλαχτούν τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας («δεν έχουμε να κάνουμε μ’ έναν αγρό όπου μπορούμε να τοποθετήσουμε φράχτη», όπως είπε στέλεχός της). Αυτό που έχει σημασία είναι να βρεθούν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι που θα φορτωθούν την ευθύνη.
Η Ιταλία είναι μεγάλη δύναμη, δύσκολα εκβιάσιμη και ο Ρέντσι το τελευταίο διάστημα έχει βγάλει γλώσσα, ενώ η Ελλάδα είναι χώρα-παρίας, χρεωμένη, υπό επιτροπεία, συκοφαντημένη, με μια κυβέρνηση που βάλλεται πανταχόθεν. Αρα, προσφέρεται για σάκος πυγμαχίας.
Ανάγωγα
Επειδή τελευταία πολλοί νοσταλγούν τη μεταρρύθμιση Γιαννίτση η οποία ποτέ δεν ξεκίνησε και ουδείς μπορεί να πει αν θα απέδιδε ή όχι, να θυμίσουμε ότι οι πρώτοι που την υπονόμευσαν ήταν οι υπουργοί της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αν και την είχαν αποθεώσει στο υπουργικό συμβούλιο. Είδαν τον κόσμο που κατέβηκε στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί και έσπευσαν έντρομοι να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Μερικοί είναι και σήμερα στο προσκήνιο και εμφανίζονται μάλιστα ως εχθροί του λαϊκισμού...
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου