Στο πρωτοσέλιδο του Πρώτου Θέματος φιγουράρει μια δυσοίωνη εικόνα από το υδάτινο κανάλι που βρίσκεται στον Πάρκο Πολιτισμού-Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Είναι πραγματικά μία άσχημη εικόνα, πρακτικά η εικόνα ενός βάλτου. Η ίδια...
εικόνα που είδαμε όσοι παρευρεθήκαμε στην τελετή παράδοσης στο ελληνικό δημόσιο.
Της Μαργαρίτας Συγγενιώτου
Το ενδιαφέρον έγκειται στον υπότιτλο, ο οποίος θρηνεί για την εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζει το Πάρκο, μόλις δύο εβδομάδες από την παραλαβή του από «τον ΣΥΡΙΖΑ». Ας παρακάμψουμε το προφανές, ότι όταν κάτι ανήκει στο Δημόσιο, δεν ανήκει στο κόμμα που είναι στην εξουσία. Είναι, βέβαια, μια καλά ριζωμένη νοοτροπία πολλών χρόνων και, σίγουρα, ανήκει στην ιδεολογική δεξαμενή του «Πρώτου Θέματος», ότι το κόμμα που κυβερνά στην ουσία χρησιμοποιεί το κράτος ως κτήμα του, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Ας πούμε κάτι επί της ουσίας. Ο καθαρισμός του χώρου, τόσο του κήπου όσο και του κτηρίου είναι ευθύνη ιδιωτικής εταιρίας. Η σύμβαση με την ιδιωτική αυτή εταιρία έγινε από το Ίδρυμα Νιάρχου και δεσμεύει το κράτος για πέντε χρόνια. Ακριβώς όπως όλες οι συμβάσεις που έκανε το Ίδρυμα με τους εργαζόμενους με τους οποίους στελέχωσε πλήρως την ΚΠΙΣΝ Α.Ε., αλλά και με τις υπόλοιπες εταιρίες (φύλαξης κλπ.). Αν, λοιπόν, υπάρχει πλημμελής παροχή υπηρεσιών, αυτή ίσως να οφείλεται στην... ασφάλεια που παρέχει στην εταιρία αυτή η εγγυημένη πενταετία. Να θυμίσουμε ότι η δέσμευση αυτή από την πλευρά του κράτους ήταν απαράβατος κανόνας για να γίνει η δωρεά και αποτυπώνεται στη Σύμβαση Δωρεάς, που κυρώθηκε με το νόμο 3785/2009. Είναι μία διάταξη η οποία δημιουργεί πλέον και αρκετά διοικητικά προβλήματα, αλλά και θέματα νομιμότητας, αφού πλέον η κρατική Α.Ε. είναι στελεχωμένη από εργαζόμενους που έχουν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ.
Είναι σαφές ότι το ΚΠΙΣΝ αποτελεί το ιδανικό πεδίο για να παιχτεί εκ νέου το παιχνίδι «κακό Δημόσιο VS καλός ιδιωτικός τομέας». Στην προκειμένη περίπτωση, όπως και σε πολλές παρόμοιες στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, το πρόβλημα δεν το δημιουργούν οι πρακτικές του Δημοσίου, αλλά οι αποικιοκρατικές απαιτήσεις του ιδιωτικού τομέα. Τα ψέμματα και οι στρεβλώσεις, όμως, είναι σαν τη Λερναία Ύδρα, σχεδόν αδύνατον να τις αντικρούσεις στο σύνολό τους. Φαίνεται ότι κάποιους τους συμφέρει να αποτύχει το εγχείρημα και να χάσει το Δημόσιο αυτό το εξαιρετικό κομμάτι γης μαζί με τα κτήρια. Δεν μας εκπλήσσει, το μάθαμε πια το παιχνίδι.
e-tetradio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου