Η Μέρκελ κάνει business με το προσφυγικό στην Τουρκία κι ο Ολάντ φέρνει 70 επιχειρηματίες στην Ελλάδα. Και, παρ’ ότι πρώιμη, η νέα αναμέτρηση χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών στην Ευρώπη μπορεί να έχει ως κομβικό σταθμό την Αθήνα.Είναι μια αναμέτρηση που δεν έχει μόνον – και κυρίως – οικονομικά χαρακτηριστικά. Είναι, πολύ περισσότερο, μια αναμέτρηση στρατηγικού πολιτικού χαρακτήρα την ώρα που οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές επιχειρούν να απεγκλωβιστούν από την θηλιά του δόγματος Μέρκελ και την ποδηγέτηση των χριστιανοδημοκρατών.
Εν ολίγοις, οι Γάλλοι θέλουν να κάνουν business στη μνημονιακή Ελλάδα, θέλουν όμως να...
ξορκίσουν και το δικό τους… pasokification. Και σ’ αυτή τη μάχη η καλύτερη ασπίδα για τον Φρανσουά Ολάντ ίσως είναι ο Αλέξης Τσίπρας – η δε επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Αθήνα την Πέμπτη και την Παρασκευή στέλνει μήνυμα στο Βερολίνο σε δύο επίπεδα, τόσο σε οικονομικό, όσο και σε πολιτικό.
Τα λιμάνια, τα τρένα, τα αεροδρόμια
Στο οικονομικό μέτωπο, τα πρόσωπα και οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Επικεφαλής των 70 επιχειρηματιών που θα συνοδεύσουν τον Φρανσουά Ολάντ στην Ελλάδα θα είναι ο Pierre Coppay, ο ισχυρός άνδρας της Vinci, της εταιρίας-leader στον παγκόσμιο κατασκευαστικό κλάδο. Παρόντες επίσης θα είναι οι CEO κολοσσών του κλάδου της ενέργειας, των υποδομών και των μεταφορών, από την Total και τη Veolia, έως την Suez και την EDF, δείχνοντας καθαρά το ενδιαφέρον των Γάλλων για το ελληνικό πακέτο των ιδιωτικοποιήσεων, κυρίως σε ό,τι αφορά την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τον ΟΛΘ.
Όλα αυτά, βεβαίως, δεν σημαίνουν ότι στο τέλος της εβδομάδας θα πωληθεί ο,τιδήποτε ή ότι θα υπογραφούν «χρυσές» συμβάσεις. Σημαίνουν όμως ότι η Γαλλία, έστω και από θέση κατώτερη του ιστορικού της μεγέθους, επιχειρεί να δηλώσει ξανά παρούσα στην ευρωπαϊκή μάχη οικονομικής ισχύος .
«Δεν θα καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια να βλέπουμε τους Κινέζους να αγοράζουν τα ελληνικά λιμάνια και τους Γερμανούς τα αεροδρόμια», ήταν το χαρακτηριστικό σχόλιο υψηλόβαθμου Γάλλου διπλωμάτη στο RTL.
Στο πολιτικό μέτωπο, το μήνυμα στοχεύει ακόμη πιο μακριά και αφορά τις – αργές και αβέβαιες – τεκτονικές διεργασίες στην Ευρώπη μετά το καλοκαίρι του Grexit. Ο Φρανσουά Ολάντ, στο μεγάλο σοκ του Ιουλίου, είδε τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε έτοιμους να συνθλίψουν όχι μόνον την Ελλάδα, αλλά και κάθε προοπτική ύπαρξης της σοσιαλδημοκρατίας μέσα σε μια νέα γερμανική Ευρώπη.
Τώρα βλέπει ξανά τη Μέρκελ να ποδηγετεί την Ευρώπη προς ίδιον και γερμανικό όφελος: Να εμφανίζεται στην Κωνσταντινούπολη ως η απόλυτη ηγέτης, να παζαρεύει τη λύτρωση της Γερμανίας από το προσφυγικό και να προσφέρει μονομερώς στον Νταβούτογλου άνοιγμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και ευρωπαϊκή βίζα. Είναι τα δύο θέματα για τα οποία στη σύνοδο κορυφής της περασμένης Πέμπτης, τόσο ο Ολάντ όσο και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες εξέφρασαν σφοδρές επιφυλάξεις.
Ο Ολάντ και η «αριστερά του ρεαλισμού»
Μπροστά σ’ αυτό το σκηνικό, η προσέγγιση με την, ευρω-ρεαλιστική πια, Αριστερά γίνεται ο νέος δρόμος επιβίωσης για την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Είναι μια προσέγγιση που για τον Ολάντ αποτελεί πλέον στρατηγική επιλογή, με «διαβατήριο» τον θριαμβευτή τριών εκλογικών αναμετρήσεων Αλέξη Τσίπρα.
«Ο Φρανσουά Ολάντ δεν διστάζει να εμφανίσει τη νίκη του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ ως επιτυχία των υποστηρικτών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και του ευρώ, και ως μια νίκη που έρχεται να νομιμοποιήσει την «αριστερά του ρεαλισμού», έγραψε πρόσφατα η Liberation. Και, υπό αυτή την οπτική, σύμφωνα με τις πληροφορίες, μέσα στις επόμενες ημέρες θα ανακοινωθεί και επισήμως η πρόσκληση προς τον ΣΥΡΙΖΑ να μετέχει, πάντα ως κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, από θέση παρατηρητή στις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Κόμματος Σοσιαλιστών και Δημοκρατών.
Είναι μια εξέλιξη που, εντός συνόρων, δεν χαροποιεί καθόλου το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Ούτε ο Φρανσουά Ολάντ θα χαρεί, όμως, εάν το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει το τέλος της «πασοκοποίησης» ― της απόλυτης συρρίκνωσης υπό το βάρος της συμπόρευσης με τη Δεξιά.
Στην Αθήνα, οι κινήσεις αυτές αποτιμώνται μέσα στο σύνθετο πλέγμα των νέων, πραγματικών, συμμαχιών που επιχειρεί να χτίσει η κυβέρνηση στην Ευρώπη ενώπιον του Μνημονίου, του ζητήματος του χρέους και του προσφυγικού.
«Θέλουμε συμμάχους στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, δεν θέλουμε όμως – και δεν θα γίνει αυτό – να μας συγχωνεύσει η σοσιαλδημοκρατία», λέει έμπειρο κυβερνητικό στέλεχος, επιμένοντας ότι το «φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αφυπνίσει μια άλλη Ευρώπη».
Πρόκειται για έναν στόχο φιλόδοξο και εξαιρετικά αμφίρροπο. Στην παρούσα συγκυρία, το βέβαιο είναι πως για την κυβέρνηση θα ήταν κάτι περισσότερο από ευπρόσδεκτη μια νέα δήλωση Ολάντ υπέρ της απομείωσης του χρέους, και δη ενώπιον του ελληνικού κοινοβουλίου. Ταυτόχρονα, όμως, στην κυβέρνηση γνωρίζουν καλά ότι κάθε τέτοια δήλωση εξακολουθεί να έχει υψηλό τίμημα – την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων. Διότι ούτε ο Ολάντ, ούτε η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έγιναν – και δεν πρόκειται να γίνουν – ριζοσπάστες…
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου