Με την υπόθεση Φεστιβάλ Αθηνών και Γιώργου Λούκου είδα ένα καλλιτεχνικό ρεπορτάζ, τους δημοσιογράφους του δηλαδή, να χωρίζεται στα δύο. Οχι 50-50 βέβαια, μη νομίζετε, οι αναλογίες ήταν γύρω στο 90-10, 90% υπέρ Λούκου και 10% κατά (αν και πιο σωστά θα ήταν 10% υπέρ ρεπορτάζ, αλλά τέλος πάντων).Και η αλήθεια είναι...
πως «έπεσα» πάνω σε ένα τεράστιο σύστημα που όμοιό του, τόσα χρόνια, δεν είχα ξαναδεί. Απορώ όμως. Διάβασα χθες ένα ρεπορτάζ του Παύλου Αγιαννίδη στα ΝΕΑ για τις παραστάσεις στην Επίδαυρο. «Τα ραντεβού της Επιδαύρου» ήταν ο τίτλος του και πρώτος ο συνάδελφος δημοσίευε τις φετινές ημερομηνίες και παραστάσεις της Επιδαύρου. Επιτυχία του, αυτού και της εφημερίδας. Και δεν ξέρω καν αν έγραφε πως ήταν αποκλειστικό.
Τι ήταν να το βγάλει; «Επεσαν» διάφοροι συνάδελφοι να κατηγορήσουν τον ίδιο και πολύ περισσότερο την... πηγή. Στο facebook γράφτηκαν τα μύρια όσα (αν και το facebook, προσωπικά, μου είναι εντελώς αδιάφορο γιατί δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μία digital αυλή κουτσομπολιού). Πρωτοφανή πράγματα. Νέα ήθη στη δημοσιογραφία. Γράφει λοιπόν η Όλγα Σελλά στο Monopolis.gr βάζοντας στον τίτλο τη λέξη αποκλειστικό σε εισαγωγικά: «Χθες στις πολιτιστικές σελίδες της εφημερίδας "Τα Νέα" δημοσιεύτηκε, καταλαμβάνοντας ένα ολόκληρο δισέλιδο, το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Επιδαύρου και οι ημερομηνίες των παραστάσεων. Και είναι επίσης πασίγνωστο ότι μετά από κάθε αποκλειστικό ακολουθούν τουλάχιστον απορίες, ιδίως όταν η είδηση αφορά κάποιον φορέα του Δημοσίου».
Που είναι «πασίγνωστο πως μετά από κάθε αποκλειστικό ακολουθούν απορίες» και δεν το ξέραμε; Αν είναι δυνατόν, θα ξεχάσουμε και τη δημοσιογραφία που μάθαμε... Επαναλαμβάνω, πρωτοφανή πράγματα. Να ελέγχεται η πηγή. Κάποιοι, όπως διαβάζω στο ίδιο ρεπορτάζ, τηλεφώνησαν στο νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο προκειμένου, αυτός, να... απολογηθεί για τη διαρροή του προγράμματος. Τους αποστόμωσε με τον καλύτερο τρόπο: «Είναι πολύ απλό. Εχω πει στους θιάσους που θα πάρουν μέρος στην Επίδαυρο, εδώ και ένα δεκαήμερο περίπου, πότε θα συμμετέχουν. Ένα πέρασμα να κάνει κάποιος δημοσιογράφος στα μπαράκια που συχνάζουν οι καλλιτέχνες, τα μαθαίνει αμέσως όλα». Είναι στοιχειώδες Γουάτσον. Θα ποινικοποιήσουμε και το ρεπορτάζ σε λίγο, ιδίως στον καλλιτεχνικό χώρο;
Θυμήθηκα μία παλιά περίπτωση, όταν ψάχναμε όλοι αν ευσταθεί η φήμη πως θα έρθει η Madonna στην Ελλάδα. Ουδείς από τους promoter την επιβεβαίωνε φυσικά, στη Didi Music σφύριζαν κλέφτικα μάλιστα (ήταν η εταιρία που την έφερε τελικά). Τι να κάνω τότε στην Ελευθεροτυπία που ήμασταν, πήγα στο αθλητικό τμήμα και τους παρακάλεσα να με φέρουν σε επαφή με το διευθυντή του ΟΑΚΑ. Του μίλησα, στο τηλέφωνο. «Έχουμε κλείσει μία ημερομηνία για μία μεγάλη συναυλία στο Στάδιο στις 27 Σεπτεμβρίου» μου ανέφερε, απλά και ωραία. «Πρέπει να είναι η Madonna», συμπλήρωσε.
Και το βγάλαμε τότε στο Other Side στο Avopolis με τη Δήμητρα (Ματζούκα) της Didi που είναι σούπερ στη δουλειά της να μου τηλεφωνεί (στην κυριολεξία, όμως) 80 φορές σε μία ώρα. Αναπάντητες κλήσεις παντού. Το ανακοίνωσε το live η Didi Music την άλλη μέρα, στη 1 το μεσημέρι. Ήταν Τρίτη, θυμάμαι.
Αυτά λοιπόν στο σύγχρονο πολιτιστικό ρεπορτάζ αποτελούν ψιλά γράμματα. Και πολλοί ασχολούνται που βρήκε κι έβγαλε πρώτος μία είδηση, ένας συντάκτης. Ποιος του την έδωσε; Γιατί έγινε η διαρροή; Ποιος την έκανε; Γιατί να βγει το watergate; Γιατί τέλος-τέλος να γυριστεί το Spotlight; Μην ψάχνετε, το εγχώριο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ ΔΕΝ έχει τις απαντήσεις!
Δημήτρης Κανελλόπουλος
- See more at: http://e-tetradio.gr/article/13554/Enoxlountai-apo-ta-apokleistika-reportaz-ton-allon#sthash.ykdF8HCt.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου