Όπως αναφέρει, σκοπός του σχεδίου -μεταξύ αυτών που εξετάστηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Οικονομικών- ήταν...
να αντιμετωπισθεί το χρόνιο έλλειμμα ρευστότητας που δημιουργείτο, ελλείψει της στήριξης του κράτους από την κεντρική τράπεζα, από τις υψηλές ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του δημοσίου έναντι των ιδιωτών - υπερέβαιναν σταθερά το 3% του ΑΕΠ επί μία πενταετία - και από τα υψηλά ληξιπρόθεσμα χρέη των ιδιωτών στην Εφορία.
«Η απλή ιδέα μας ήταν να επιτρέψουμε έναν πολυμερή συμψηφισμό ληξιπρόθεσμων χρεών μεταξύ του κράτους και του ιδιωτικού τομέα, χρησιμοποιώντας την υφιστάμενη ηλεκτρονική πλατφόρμα πληρωμών της φορολογικής υπηρεσίας», σημειώνει ο κ. Βαρουφάκης, προσθέτοντας: «Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας λογαριασμός διαθεσίμων για κάθε ΑΦΜ στο ηλεκτρονικό σύστημα της φορολογικής υπηρεσίας και να πιστώνεται με τα ληξιπρόθεσμα χρέη που έχει το κράτος προς το συγκεκριμένο άτομο ή οργανισμό. Οι κάτοχοι των ΑΦΜ θα μπορούσαν να μεταφέρουν τις πιστώσεις από τον λογαριασμό διαθεσίμων τους είτε στο κράτος (εν όψει πληρωμών τους στην Εφορία) είτε σε λογαριασμό διαθεσίμων οποιουδήποτε άλλου κατόχου ΑΦΜ».
Ο πρώην υπουργός αναφέρει, ως παράδειγμα, μία εταιρεία Α, στην οποία οφείλει το δημόσιο 1 εκατ. ευρώ και η οποία οφείλει 30.000 ευρώ σε έναν εργαζόμενό της και άλλες 500.000 ευρώ στην εταιρεία Β, η οποία την προμήθευσε με αγαθά και υπηρεσίες. Ο εργαζόμενος και η εταιρεία Β, με τη σειρά τους, οφείλουν στο κράτος φόρους 10.000 ευρώ και 200.000 ευρώ, αντίστοιχα. «Στην περίπτωση αυτή, το προτεινόμενο σύστημα θα επέτρεπε τον άμεσο συμψηφισμό ληξιπρόθεσμων χρεών, τουλάχιστον 210.000 ευρώ. Ξαφνικά, μία οικονομία, σαν την ελληνική, θα αποκτούσε σημαντικούς βαθμούς ελευθερίας εντός της υφιστάμενης Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης», σημειώνει ο κ. Βαρουφάκης.
«Σε μία δεύτερη φάση, που δεν είχαμε τον χρόνο να εξετάσουμε κατάλληλα, οι συσκευές κινητών τηλεφώνων smartphone και οι κάρτες των πολιτών θα μπορούσαν να αυξήσουν τον βαθμό ευελιξίας και προσβασιμότητας, διασφαλίζοντας ευρεία αποδοχή», αναφέρει ο πρώην υπουργός. Το σχεδιαζόμενο σύστημα πληρωμών, προσθέτει, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε υποκατάστατο για την απουσία πλήρως λειτουργικών αγορών δημοσίου χρέους, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια μίας πιστωτικής κρίσης, όπως αυτή που πλήττει την Ελλάδα από το 2010.
«Οι ιδιώτες θα μπορούσαν να αγοράσουν πιστώσεις από το ηλεκτρονικό σύστημα της φορολογικής υπηρεσίας, χρησιμοποιώντας τους κανονικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, και να αυξήσουν τους λογαριασμούς διαθεσίμων τους. Αυτές οι πιστώσεις θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μετά, για παράδειγμα, από ένα έτος για να εξοφλήσουν τους φόρους τους με έκπτωση (για παράδειγμα, 10%)».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου