Ο LIVE SPORT ΕΙΝΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ – ΣΤΑΘΕΡΑ ΤΡΙΤΗ ΣΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΓΙΑ ΨΗΛΟΤΕΡΑ – ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΧΕΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ; – ΤΑ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ – Η ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΟΥ 2014ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΤΥΠΟ
Ο Όμιλος Φιλιππάκη μετά από μια πολιτική (Δημοκρατία), μια στα αγγλικά πρότυπα ταμπλόιντ (Espresso), μια θρησκευτική (Ορθόδοξη Αλήθεια) και ένα στοιχηματικό περιοδικό (Προβλέψεις) απέκτησε και μια έτοιμη αθλητική εφημερίδα, όπως πολύ γρήγορα χθες, αμέσως μετά τις υπογραφές, έγραψε ο Harddog (δείτε εδώ τις λεπτομέρειες). Σπουδαία αγορά! Γιατί η Live Sport (περί της οποίας ...
ο λόγος) είναι μια ολοκληρωμένη, πολυφωνική αθλητική εφημερίδα και τρίτη στη λίστα των κυκλοφοριών (αν και με τιμή 1,20, δηλαδή κατά 20 ή 30 λεπτά υψηλότερη από ανταγωνιστικά έντυπα).
Τα θετικά στοιχεία
Έχει δυνατές υπογραφές, πολύ καλό ρεπορτάζ, συχνές αποκλειστικότητεςπου αναπαράγονται από άλλα Μέσα και, κυρίως, έχει κύρος και ανεξάρτητηφωνή. Σε εποχές σαρωτικών εξελίξεων κατά τις οποίες άλλες εφημερίδες, ακόμα και ισχυρές πολιτικές, ήταν δεμένες με τον φόβο, την άρνηση ή το συμφέρον και λειτουργούσαν ανάλογα αυτολογοκρινόμενες, η Live Sport τιμούσε τη δημοσιογραφία και ενημέρωνε για ό,τι διασταυρωμένο και έγκυρο έπρεπε να δημοσιεύσει, αγνοώντας τη δυσαρέσκεια που προκαλούσε προς κάθε κατεύθυνση. Ξέροντας τη νοοτροπία της από μέσα –και από νευραλγικές θέσεις– μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι ουδέποτε οι συντάκτες της πήραν εντολή, γραμμή και άρνηση για να γράψουν οτιδήποτε.
Μια τρελή, τρελή ιδέα
Η Live μπήκε στον αθλητικό Τύπο αθόρυβα, με αρνητικές προβλέψεις για την επιβίωσή της –και όχι αδικαιολόγητα. Ξεκίνησε με αργά βήματα που έδιναν ελπίδες, αλλά ξαφνικά απογειώθηκε. Η δημιουργία της ήταν μια σύλληψη από το ανήσυχο μυαλό του Γιάννη Μηνδρινού, που μετέφερε την (τρελή, πάντρελη!) ιδέα στο επίσης ανήσυχο μυαλό δύο εκδοτών οι οποίοι στην πολύχρονη διαδρομή τους στον χώρο του Τύπου πάντα επιχειρούσαν επιτυχείς ή ανεπιτυχείς εκδόσεις και πάντα ψάχνονταν για κάτι νέο. Η ιδέα του Μηνδρινού μεταφέρθηκε στον Γιάννη Λάβδα και τον Γιώργου Βογιατζιδη.
Η δημιουργία της Live Sport ήρθε από τον εκδοτικό μηχανισμό (εγκαταστάσεις, χρηματοδότηση, τεχνογνωσία κ.λπ.) του παλιού στοιχηματικού δισεβδομαδιαίου 1-2-Χ, του οποίου ιδρυτές είναι οι Λάβδας-Βογιατζίδης. Ωστόσο, η συντακτική σύνθεση της Live υπήρξε τελείως διαφορετική και εντελώς ανεξάρτητη από το στοιχηματικό έντυπο.
Ο Ηλίας Μπαζίνας
Αρχικά, ο πυρήνας της ολιγομελούς συντακτικής ομάδας που έστησε ο Μηδρινός, είχε προέλευση από τον παλιό Φίλαθλο (ιδιοκτήτης Κουρής, δημοσιογραφικό «αφεντικό» Καραγιαννίδης) και αυτό βοήθησε στη δημιουργία κοινού πνεύματος. Τα στελέχη της Live αναγνωρίζουν ότι πολύ μεγάλο ρόλο στην αποδοχή από το κοινό της νέας, χαμηλού κόστους, εφημερίδας ήταν η παρουσία του Ηλία Μπαζίνα –ενός ευρυμαθέστατου αρθρογράφου, με εξαιρετική πένα και ιδιαίτερα δημοφιλή στο αναγνωστικό κοινό του Φιλάθλου. (Ο Ηλίας Μπαζίνας έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 2013).
Εκτόξευση
Ο Γιάννης Μηνδρινός ανέθεσε τη διεύθυνση σύνταξης στον Αντώνη Φουντή (επί δεκαετίες επιτελικό στέλεχος της Ελευθεροτυπίας) και η «επιχείρηση εκδοτικής αυτοκτονίας» –έτσι τη θεωρούσαν οι περισσότεροι– άρχισε προσεκτικά για να εξελιχθεί αργότερα σε θριαμβευτική πορεία. Μάλιστα ένας απολογισμός της κίνησης των αθλητικών εφημερίδων περί τα τέλη του 2014, ανέφερε απώλεια 2,4 εκατομμυρίων φύλλων στο σύνολο των αθλητικών εφημερίδων. Και ενώ όλες παρουσίαζαν πτώση από 11,88% έως 21,05%, η Live είχε άνοδο 6,54% (δείτε εδώ τα εντυπωσιακά στοιχείαανά εφημερίδα, όπως τα παρουσίασε ο Harddog σε ρεπορτάζ του τον Νοέμβριο του 2014).
Οι μεταγραφές
Όταν η Live Sport πάτησε στα πόδια της, άρχισε τις σημαντικές μεταγραφές που βοήθησαν πολύ στην παγίωσή της. Ο Βασίλης Βέργης, ο Γιώργος Κοσμάς (ως αρχισυντάκτης στο πλευρό του Φουντή), ο Διονύσης Βραϊμάκης, ο Σάββας Λιβάνιος (ένας από τους τελευταίους ρεπόρτερ-ψαχτήρια, ένα λαγωνικό της είδησης), ο Στέφανος Κούμπης (που διετέλεσε διευθυντής σύνταξης), ο Γιώργος Κουτσογιαννέλης (αρχισυντάκτης της SportDay, που ανέλαβε την αρχισυνταξία στη νέα εφημερίδα και αργότερα, με την οικειοθελή αποχώρηση Κούμπη, έγινε διευθυντής σύνταξης) και άλλοι, ήρθαν να προστεθούν στη δυνατή ομάδα της Live Sport. Η οποία ουδέποτε έπαψε να ενισχύεται με δυνατές υπογραφές και άξιους συντάκτες. Ακόμα και στην περίοδο που βάραινε τον βηματισμό της η επιδείνωση της οικονομικής της κατάστασης, έκανε μεταγραφές και πάλευε για την ποιοτική της βελτίωση (Βασίλης Σαμπράκος, Μιχάλης Τσώχος, για μικρό διάστημα Αντώνης Πανούτσος και κατόπιν Βασίλης Σκουντής, Αλέξανδρος Λοθάνο).
Η αναταραχή
Η Live Sport τα τελευταία χρόνια, με τη γενικότερη κρίση στον Τύπο, μπήκε στην «οδό της απωλείας» και η πορεία της θύμισε εκείνη του ανταγωνιστικού Goal (Μπόμπολας) που δεν απέφυγε το λουκέτο. Καθυστερήσεις στη μισθοδοσία, απεργίες, εντάσεις και προσωρινές πυροσβέσεις έκαναν δύσκολη τη ζωή της και επισφαλές το μέλλον των εργαζομένων της. Εδώ και καιρό μπήκε στο στόχαστρο (ή και η ίδια το επιδίωξε) επενδυτών και η πώληση φαινόταν στον ορίζοντα να έρχεται –με ενδιαφέρον όχι μόνο από την πλευρά του Ομίλου Φιλιππάκη. Η Live έπρεπε να πουληθεί για να μην έχει την κατάληξη του Goal και για να μη αποτελέσει και αυτή παρελθόν στην ιστορία του αθλητικού Τύπου μετά την Αθλητική Ηχώ, τον Φίλαθλο, την Εξέδρα, την Goal News κ.α.
Μα πώς έγινε;
Το ερώτημα είναι πώς μια πολύ καλή εφημερίδα, τρίτη στην κυκλοφορία πανελλαδικά, με πωλήσεως πάνω από τα τέσσερις χιλιάδες φύλλα, ή κοντά σε αυτό το όριο, και με συγκριτικά υψηλή τιμή (στο 1,20 κατέληξε μετά από αλλεπάλληλες αυξομειώσεις) δεν μπορούσε να επιβιώσει χωρίς να αλλάξει χέρια. Είναι ένα ερώτημα που δύσκολα θα απαντηθεί αν δεν είναι γνωστά όλα τα δεδομένα.
Προφανώς έγιναν λάθη. Προφανώς επηρέασε η πολυδιάσπαση στη δραστηριότητα της επιχείρησης σε πολλά έντυπα που βίωσαν τη δική τους κρίση και δεν μπορούσαν να τη βοηθήσουν, ενώ παλαιότερα κάποια από αυτά αποτελούσαν την ατμομηχανή για κάθε νέα εκδοτική επιδίωξη. Προφανώς κάτι δεν πήγε καλά. Οι άνθρωποί της υποστηρίζουν ότι για να μην είναι παθητική (για να πιάσει δηλαδή το λεγόμενο «μπρέικ ίβεν») έπρεπε να πουλάει σταθερά πάνω από πέντε χιλιάδες φύλλα, με σαφή τάση προς τις έξι χιλιάδες. Δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο με μια προσεκτική στρατηγική.
Διαμάντι
Όπως και να έχει, ο Όμιλος Φιλιππάκη μπορεί να αγόρασε ένα έντυπο που βρισκόταν σε οικονομική φθορά αλλά όχι και σε δημοσιογραφική. Το αντίθετο, πήρε ένα διαμάντι, μια εφημερίδα με αυτοσεβασμό και σεβασμό από τον δημοσιογραφικό χώρο και από το αναγνωστικό κοινό. Μένει να αξιοποιήσει την ποιότητά της, κρατώντας τα βασικά συστατικά τής επιτυχίας. Που είναι η ανεξαρτησία, τα γρήγορα αντανακλαστικά στην επικαιρότητα, η πολυφωνία των στηλών της και το νεύρο της.
Ο Βασίλης Βέργης είναι μπαρουτοκαπνισμένος στέλεχος από τη θητεία του ως διευθυντής στο Goal, από το οποίο αποχώρησε όταν δεν άντεξε τις αλλεπάλληλες περικοπές μισθών του προσωπικού και τα βρόντηξε. Ξέρει πώς πρέπει να πάει το καράβι. Χωρίς μεγάλες αλλαγές, χωρίς αφαιρέσειςαπό το προφίλ της εφημερίδας, αλλά με ουσιαστικές προσθήκες. Μπορεί να πετύχει πολλά έχοντας πλάι του, ένα ικανό επιτελείο αρχισυντακτών και έναν δημιουργικό διευθυντή σύνταξης, τον Γιώργο Κουτσογιαννέλη – από τους καλούς δημοσιογράφους και δουλευτές που έχουμε γνωρίσει στο χώρο.
Καλή τύχη στη Live. Καλή τύχη σε όλους. Θα την/τους παρακολουθούμε με ενδιαφέρον, αγωνία και αγάπη.
Ο Όμιλος Φιλιππάκη μετά από μια πολιτική (Δημοκρατία), μια στα αγγλικά πρότυπα ταμπλόιντ (Espresso), μια θρησκευτική (Ορθόδοξη Αλήθεια) και ένα στοιχηματικό περιοδικό (Προβλέψεις) απέκτησε και μια έτοιμη αθλητική εφημερίδα, όπως πολύ γρήγορα χθες, αμέσως μετά τις υπογραφές, έγραψε ο Harddog (δείτε εδώ τις λεπτομέρειες). Σπουδαία αγορά! Γιατί η Live Sport (περί της οποίας ...
ο λόγος) είναι μια ολοκληρωμένη, πολυφωνική αθλητική εφημερίδα και τρίτη στη λίστα των κυκλοφοριών (αν και με τιμή 1,20, δηλαδή κατά 20 ή 30 λεπτά υψηλότερη από ανταγωνιστικά έντυπα).
Τα θετικά στοιχεία
Έχει δυνατές υπογραφές, πολύ καλό ρεπορτάζ, συχνές αποκλειστικότητεςπου αναπαράγονται από άλλα Μέσα και, κυρίως, έχει κύρος και ανεξάρτητηφωνή. Σε εποχές σαρωτικών εξελίξεων κατά τις οποίες άλλες εφημερίδες, ακόμα και ισχυρές πολιτικές, ήταν δεμένες με τον φόβο, την άρνηση ή το συμφέρον και λειτουργούσαν ανάλογα αυτολογοκρινόμενες, η Live Sport τιμούσε τη δημοσιογραφία και ενημέρωνε για ό,τι διασταυρωμένο και έγκυρο έπρεπε να δημοσιεύσει, αγνοώντας τη δυσαρέσκεια που προκαλούσε προς κάθε κατεύθυνση. Ξέροντας τη νοοτροπία της από μέσα –και από νευραλγικές θέσεις– μπορούμε να διαβεβαιώσουμε ότι ουδέποτε οι συντάκτες της πήραν εντολή, γραμμή και άρνηση για να γράψουν οτιδήποτε.
Μια τρελή, τρελή ιδέα
Η Live μπήκε στον αθλητικό Τύπο αθόρυβα, με αρνητικές προβλέψεις για την επιβίωσή της –και όχι αδικαιολόγητα. Ξεκίνησε με αργά βήματα που έδιναν ελπίδες, αλλά ξαφνικά απογειώθηκε. Η δημιουργία της ήταν μια σύλληψη από το ανήσυχο μυαλό του Γιάννη Μηνδρινού, που μετέφερε την (τρελή, πάντρελη!) ιδέα στο επίσης ανήσυχο μυαλό δύο εκδοτών οι οποίοι στην πολύχρονη διαδρομή τους στον χώρο του Τύπου πάντα επιχειρούσαν επιτυχείς ή ανεπιτυχείς εκδόσεις και πάντα ψάχνονταν για κάτι νέο. Η ιδέα του Μηνδρινού μεταφέρθηκε στον Γιάννη Λάβδα και τον Γιώργου Βογιατζιδη.
Ο Ηλίας Μπαζίνας
Αρχικά, ο πυρήνας της ολιγομελούς συντακτικής ομάδας που έστησε ο Μηδρινός, είχε προέλευση από τον παλιό Φίλαθλο (ιδιοκτήτης Κουρής, δημοσιογραφικό «αφεντικό» Καραγιαννίδης) και αυτό βοήθησε στη δημιουργία κοινού πνεύματος. Τα στελέχη της Live αναγνωρίζουν ότι πολύ μεγάλο ρόλο στην αποδοχή από το κοινό της νέας, χαμηλού κόστους, εφημερίδας ήταν η παρουσία του Ηλία Μπαζίνα –ενός ευρυμαθέστατου αρθρογράφου, με εξαιρετική πένα και ιδιαίτερα δημοφιλή στο αναγνωστικό κοινό του Φιλάθλου. (Ο Ηλίας Μπαζίνας έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 2013).
Εκτόξευση
Ο Γιάννης Μηνδρινός ανέθεσε τη διεύθυνση σύνταξης στον Αντώνη Φουντή (επί δεκαετίες επιτελικό στέλεχος της Ελευθεροτυπίας) και η «επιχείρηση εκδοτικής αυτοκτονίας» –έτσι τη θεωρούσαν οι περισσότεροι– άρχισε προσεκτικά για να εξελιχθεί αργότερα σε θριαμβευτική πορεία. Μάλιστα ένας απολογισμός της κίνησης των αθλητικών εφημερίδων περί τα τέλη του 2014, ανέφερε απώλεια 2,4 εκατομμυρίων φύλλων στο σύνολο των αθλητικών εφημερίδων. Και ενώ όλες παρουσίαζαν πτώση από 11,88% έως 21,05%, η Live είχε άνοδο 6,54% (δείτε εδώ τα εντυπωσιακά στοιχείαανά εφημερίδα, όπως τα παρουσίασε ο Harddog σε ρεπορτάζ του τον Νοέμβριο του 2014).
Οι μεταγραφές
Όταν η Live Sport πάτησε στα πόδια της, άρχισε τις σημαντικές μεταγραφές που βοήθησαν πολύ στην παγίωσή της. Ο Βασίλης Βέργης, ο Γιώργος Κοσμάς (ως αρχισυντάκτης στο πλευρό του Φουντή), ο Διονύσης Βραϊμάκης, ο Σάββας Λιβάνιος (ένας από τους τελευταίους ρεπόρτερ-ψαχτήρια, ένα λαγωνικό της είδησης), ο Στέφανος Κούμπης (που διετέλεσε διευθυντής σύνταξης), ο Γιώργος Κουτσογιαννέλης (αρχισυντάκτης της SportDay, που ανέλαβε την αρχισυνταξία στη νέα εφημερίδα και αργότερα, με την οικειοθελή αποχώρηση Κούμπη, έγινε διευθυντής σύνταξης) και άλλοι, ήρθαν να προστεθούν στη δυνατή ομάδα της Live Sport. Η οποία ουδέποτε έπαψε να ενισχύεται με δυνατές υπογραφές και άξιους συντάκτες. Ακόμα και στην περίοδο που βάραινε τον βηματισμό της η επιδείνωση της οικονομικής της κατάστασης, έκανε μεταγραφές και πάλευε για την ποιοτική της βελτίωση (Βασίλης Σαμπράκος, Μιχάλης Τσώχος, για μικρό διάστημα Αντώνης Πανούτσος και κατόπιν Βασίλης Σκουντής, Αλέξανδρος Λοθάνο).
Η αναταραχή
Η Live Sport τα τελευταία χρόνια, με τη γενικότερη κρίση στον Τύπο, μπήκε στην «οδό της απωλείας» και η πορεία της θύμισε εκείνη του ανταγωνιστικού Goal (Μπόμπολας) που δεν απέφυγε το λουκέτο. Καθυστερήσεις στη μισθοδοσία, απεργίες, εντάσεις και προσωρινές πυροσβέσεις έκαναν δύσκολη τη ζωή της και επισφαλές το μέλλον των εργαζομένων της. Εδώ και καιρό μπήκε στο στόχαστρο (ή και η ίδια το επιδίωξε) επενδυτών και η πώληση φαινόταν στον ορίζοντα να έρχεται –με ενδιαφέρον όχι μόνο από την πλευρά του Ομίλου Φιλιππάκη. Η Live έπρεπε να πουληθεί για να μην έχει την κατάληξη του Goal και για να μη αποτελέσει και αυτή παρελθόν στην ιστορία του αθλητικού Τύπου μετά την Αθλητική Ηχώ, τον Φίλαθλο, την Εξέδρα, την Goal News κ.α.
Μα πώς έγινε;
Το ερώτημα είναι πώς μια πολύ καλή εφημερίδα, τρίτη στην κυκλοφορία πανελλαδικά, με πωλήσεως πάνω από τα τέσσερις χιλιάδες φύλλα, ή κοντά σε αυτό το όριο, και με συγκριτικά υψηλή τιμή (στο 1,20 κατέληξε μετά από αλλεπάλληλες αυξομειώσεις) δεν μπορούσε να επιβιώσει χωρίς να αλλάξει χέρια. Είναι ένα ερώτημα που δύσκολα θα απαντηθεί αν δεν είναι γνωστά όλα τα δεδομένα.
Προφανώς έγιναν λάθη. Προφανώς επηρέασε η πολυδιάσπαση στη δραστηριότητα της επιχείρησης σε πολλά έντυπα που βίωσαν τη δική τους κρίση και δεν μπορούσαν να τη βοηθήσουν, ενώ παλαιότερα κάποια από αυτά αποτελούσαν την ατμομηχανή για κάθε νέα εκδοτική επιδίωξη. Προφανώς κάτι δεν πήγε καλά. Οι άνθρωποί της υποστηρίζουν ότι για να μην είναι παθητική (για να πιάσει δηλαδή το λεγόμενο «μπρέικ ίβεν») έπρεπε να πουλάει σταθερά πάνω από πέντε χιλιάδες φύλλα, με σαφή τάση προς τις έξι χιλιάδες. Δύσκολο, αλλά όχι ανέφικτο με μια προσεκτική στρατηγική.
Διαμάντι
Όπως και να έχει, ο Όμιλος Φιλιππάκη μπορεί να αγόρασε ένα έντυπο που βρισκόταν σε οικονομική φθορά αλλά όχι και σε δημοσιογραφική. Το αντίθετο, πήρε ένα διαμάντι, μια εφημερίδα με αυτοσεβασμό και σεβασμό από τον δημοσιογραφικό χώρο και από το αναγνωστικό κοινό. Μένει να αξιοποιήσει την ποιότητά της, κρατώντας τα βασικά συστατικά τής επιτυχίας. Που είναι η ανεξαρτησία, τα γρήγορα αντανακλαστικά στην επικαιρότητα, η πολυφωνία των στηλών της και το νεύρο της.
Ο Βασίλης Βέργης είναι μπαρουτοκαπνισμένος στέλεχος από τη θητεία του ως διευθυντής στο Goal, από το οποίο αποχώρησε όταν δεν άντεξε τις αλλεπάλληλες περικοπές μισθών του προσωπικού και τα βρόντηξε. Ξέρει πώς πρέπει να πάει το καράβι. Χωρίς μεγάλες αλλαγές, χωρίς αφαιρέσειςαπό το προφίλ της εφημερίδας, αλλά με ουσιαστικές προσθήκες. Μπορεί να πετύχει πολλά έχοντας πλάι του, ένα ικανό επιτελείο αρχισυντακτών και έναν δημιουργικό διευθυντή σύνταξης, τον Γιώργο Κουτσογιαννέλη – από τους καλούς δημοσιογράφους και δουλευτές που έχουμε γνωρίσει στο χώρο.
Καλή τύχη στη Live. Καλή τύχη σε όλους. Θα την/τους παρακολουθούμε με ενδιαφέρον, αγωνία και αγάπη.
harddog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου