«Ήμουν στο σπίτι μου και προσπαθούσα να δουλέψω από εκεί. Είχα ανοιχτή την τηλεόραση, όπου έπαιζε αστυνομική ταινία. Άκουσα θορύβους σαν κροτίδες, σαν βεγγαλικά και στην αρχή νόμισα ότι ήταν από την τηλεόραση. Αλλά...
ο θόρυβος ήταν πολύ δυνατός και πήγα να δω από το παράθυρο.
Μένω στον δεύτερο όροφο, μπροστά από την έξοδο κινδύνου του Μπατακλάν. Είδα κόσμο να τρέχει από όλες τις πλευρές, είδα ανθρώπους στο έδαφο, μες στα αίματα (...) Μια γυναίκα κρεμόταν από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου του Μπατακλάν. Μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες της 11ης Σεπτεμβρίου.
Κατέβηκα κάτω να ανοίξω την πόρτα στον κόσμο για να μπει και αν βρει καταφύγιο. Υπήρχε ένας άνδρας πεσμένος στο πεζοδρόμιο και άλλος ένας άνδρας -τον οποίο δεν ξαναείδα- δέχτηκε μια σφαίρα στην προσπάθειά του να καλυφθεί. Τότε πυροβόλησαν κι εμένα. Δεν θυμάμαι πολλά μετά απ' αυτό, έχω ένα κενό, αλλά θυμάμαι ότι ένιωσα σαν να εξερράγη στο χέρι μου μια κροτίδα και είδα ότι αιμορραγούσα.
Νομίζω ότι ο δράστης ήταν σε ένα παράθυρο στο Μπατακλάν. Ο άνδρας που βοήθησα να μπει στο διαμέρισμα είχε πυροβοληθεί στο πόδι, ήταν Αμερικανός, έκανε εμετό, ήταν παγωμένος, νομίζαμε ότι θα πεθάνει. Καλέσαμε τους διασώστες αλλά δεν μπορούσαν να μας βγάλουν.
Τηλεφώνησε σε μια φίλη που είναι γιατρός και μου εξήγησε τι έπρεπε να κάνω για να σταματήσω την αιμορραγία χρησιμοποιώντας ένα πουκάμισο. Μείναμε εκεί εγκλωβισμένοι μέχρι να τελειώσει η επιχείρηση στο Μπατακλάν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου