Σπάνια στην πολιτική ταιριάζει απολύτως η έκφραση «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σκοινί». Στην υπόθεση όμως των αντιδράσεων της Νέας Δημοκρατίας για τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών η παροιμία αυτή...
ταιριάζει γάντι.
Δεκαετίες πέρασαν από τότε που ξοδεύτηκαν εκατομμύρια από το υπουργείο αυτό, όχι για να προπαγανδίσουν κάποιοι εθνικές δράσεις στο εξωτερικό, αλλά κυρίως για να προπαγανδίσουν εθνικές και βασικά εθνικιστικές δράσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Τα παραστατικά καταστρέφονταν πριν τα δει ανθρώπου μάτι και «σακούλες με χρήματα» πήγαιναν στους «άξιους» και στους έμπιστους.
Αποδέκτες: δημοσιογράφοι, εκδότες, σύλλογοι, σωματεία και κάθε είδους «φορείς» για να περνούν στην κοινή γνώμη την προτιμώμενη εθνική γραμμή.
Μία από τις μαύρες σελίδες της Ν.Δ. ήταν η δημόσια σφοδρή αντιπαράθεση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τον Αντώνη Σαμαρά, όταν με αφορμή το Μακεδονικό ο Κων. Μητσοτάκης αποκάλυψε το 1994 το «όργιο» στο υπουργείο Εξωτερικών με τις απόρρητες δαπάνες.
Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που τα «μυστικά κονδύλια» διαπλέκονταν άμεσα με την πολιτική ζωή. Ούτε πρωτοτύπησε το 1992-93 η διαπλοκή των «εθνικών θεμάτων» με λιγότερο διαυγείς σκοπιμότητες.
Ανάλογα φαινόμενα σημάδεψαν την οκταετία της ΕΡΕ (1955-63), όταν ο Κων. Καραμανλής συγκρότησε ολόκληρο πλέγμα εθνικόφρονων μηχανισμών για να πολεμήσει τον «εσωτερικό εχθρό», δηλαδή την Αριστερά και τους κεντρώους «συνοδοιπόρους» της.
Η αποκάλυψη της οικονομικής βάσης αυτού του παρακράτους το 1964-65 υπήρξε βασικό στοιχείο του «δημοκρατικού ανοίγματος» της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Μετά τις αποκαλύψεις του 1994, ακολούθησαν έρευνες, άνοιγμα και κλείσιμο φακέλων που δεν οδήγησαν πουθενά, αφού όλα τα στοιχεία των δαπανών αυτών καταστρέφονται.
Το 2007 η Ν.Δ., προσπαθώντας να τηρήσει τα προσχήματα, ψήφισε νόμο με τον οποίο τρεις διπλωμάτες –που τους όριζε όμως ο εκάστοτε υπουργός– μπορούσαν να δουν τις δαπάνες πριν καταστραφούν τα στοιχεία.
Τα «μυστικά» κονδύλια εξακολούθησαν να ρέουν ακόμα και μέσα στην κρίση, ενώ η τότε αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε, χωρίς αποτέλεσμα, να μάθει τουλάχιστον τα ποσά.
Τελικά, το 2017 ψηφίστηκε ο νόμος που επιτρέπει στον πρόεδρο και στους αντιπροέδρους της Βουλής να βλέπουν τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών, ώστε να μην υπάρχουν υπόνοιες και σκιές στα κόμματα. Καλός λοιπόν ο θόρυβος, αλλά άσφαιρα τα πυρά!
Η Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου