Γράφει ο Διον. Βραϊμάκης
Ζούμε σε εποχές που μπατάρουν ναυαρχίδες της Ενημέρωσης και, μάλιστα, μια από αυτές είναι ή ήταν (υπάρχουν ελπίδες διάσωσης με τη χθεσινή ανακοίνωση για ΑΜΚ) έτοιμη να βουλιάξει αύτανδρη. Ο βυθός της ανεργίας στα Μέσα περιμένει και άλλα κορμιά μετά από όσα έχει
καταπιεί. Και δυο εύδρομα του δημοσιογραφικού στόλου μπάζουν ακατάσχετα νερά. Το ένα ο ΔΟΛ, για το οποίο θα τα πούμε μιαν άλλην φορά – άλλωστε δεν είναι αυτό που καταποντίζεται τούτες τις ημέρες. Το άλλο; Φυσικά το Μεγάλο Κανάλι, ένας τηλεοπτικός κολοσσός (κολοσσός για τα μέτρα της Ελλάδας, φυσικά).
Για τον ...κλάδο της δημοσιογραφίας και του θεάματος η πτώση είναι οδυνηρή – ισοδυναμεί με επαγγελματική τραγωδία. Τα κατά συρροή λάθη (ή «λάθη») που έκανε το ίδιο το MEGA.. και κάποια (πολλά) από τα μεγαλοστελέχη του δεν είναι λόγος για να επιχαίρει ο οποιοσδήποτε επειδή ο τηλεοπτικός γίγαντας σωριάζεται.
Η παρακμή του MEGA είναι συνυφασμένη με την παρακμή της Ελλάδας – και αυτό αποτελεί δυστυχία, όποιον επικουρικό ρόλο και να έπαιξε το Μεγάλο Κανάλι στην εθνική κατρακύλα. Το MEGA λειτουργούσε εδώ και χρόνια με μιαν έντονη αίσθηση λήξης. Και με γοργό ρυθμό πέρασε από την ευμάρεια στην ένδεια. Κάποτε ήταν η χαρά των παραγωγών, των καλλιτεχνών, των δημοσιογράφων. Τώρα είναι ο μπαταχτσής που έχει φεσώσει άλλοτε εύρωστες εταιρίες παραγωγής και συνακόλουθα ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, τεχνικούς – φυσικά και δημοσιογράφους.
Άλλοτε οι δημοσιογραφικές αποστολές του διαρκούσαν ακόμα και έναν μήνα με πολυπρόσωπα συνεργεία και δορυφορικό κύκλωμα τουλάχιστον δύο φορές τη μέρα. Φυσικά και με έξτρα αμοιβές για την εκτός έδρας εργασία. Αν η αποστολή ξεκινούσε βράδυ πάντα υπήρχε ρευστό στο τηλεφωνικό κέντρο των Ειδήσεων απ’ όπου έπαιρναν χρήματα τα μέλη του συνεργείου για τα πρώτα έξοδα, δηλαδή βενζίνη, κάτι να φάνε κ.λπ. Και το πρωί εύρισκαν χρήμα στον λογαριασμό τους – και αυτά απλόχερα. Τα τελευταία χρόνια δύσκολα γίνεται αποστολή ακόμα και στη Σαλαμίνα – που λέει ο λόγος. Και τα λεφτά στερημένα, μίζερα. Όσο για το ανοικτό κύκλωμα με δορυφόρο, μεταβλήθηκε σε: «Πόσο στοιχίζει; Α, κλείσε δέκα λεπτά, θα μας φτάσουν».
Η απόλυτη κατάπτωση που προκαλεί θλίψη. Τουλάχιστον για όσους δεν βλέπουν πίσω από κάποιες καταστροφές τη δική τους δικαίωση.
(Δημοσιεύτηκε στη «Live Sport» στο φύλλο της Πέμπτης με τίτλο «Η δυστυχία του MEGA»)
- πηγή: harddog-sport
Ζούμε σε εποχές που μπατάρουν ναυαρχίδες της Ενημέρωσης και, μάλιστα, μια από αυτές είναι ή ήταν (υπάρχουν ελπίδες διάσωσης με τη χθεσινή ανακοίνωση για ΑΜΚ) έτοιμη να βουλιάξει αύτανδρη. Ο βυθός της ανεργίας στα Μέσα περιμένει και άλλα κορμιά μετά από όσα έχει
καταπιεί. Και δυο εύδρομα του δημοσιογραφικού στόλου μπάζουν ακατάσχετα νερά. Το ένα ο ΔΟΛ, για το οποίο θα τα πούμε μιαν άλλην φορά – άλλωστε δεν είναι αυτό που καταποντίζεται τούτες τις ημέρες. Το άλλο; Φυσικά το Μεγάλο Κανάλι, ένας τηλεοπτικός κολοσσός (κολοσσός για τα μέτρα της Ελλάδας, φυσικά).
Για τον ...κλάδο της δημοσιογραφίας και του θεάματος η πτώση είναι οδυνηρή – ισοδυναμεί με επαγγελματική τραγωδία. Τα κατά συρροή λάθη (ή «λάθη») που έκανε το ίδιο το MEGA.. και κάποια (πολλά) από τα μεγαλοστελέχη του δεν είναι λόγος για να επιχαίρει ο οποιοσδήποτε επειδή ο τηλεοπτικός γίγαντας σωριάζεται.
Η παρακμή του MEGA είναι συνυφασμένη με την παρακμή της Ελλάδας – και αυτό αποτελεί δυστυχία, όποιον επικουρικό ρόλο και να έπαιξε το Μεγάλο Κανάλι στην εθνική κατρακύλα. Το MEGA λειτουργούσε εδώ και χρόνια με μιαν έντονη αίσθηση λήξης. Και με γοργό ρυθμό πέρασε από την ευμάρεια στην ένδεια. Κάποτε ήταν η χαρά των παραγωγών, των καλλιτεχνών, των δημοσιογράφων. Τώρα είναι ο μπαταχτσής που έχει φεσώσει άλλοτε εύρωστες εταιρίες παραγωγής και συνακόλουθα ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, τεχνικούς – φυσικά και δημοσιογράφους.
Άλλοτε οι δημοσιογραφικές αποστολές του διαρκούσαν ακόμα και έναν μήνα με πολυπρόσωπα συνεργεία και δορυφορικό κύκλωμα τουλάχιστον δύο φορές τη μέρα. Φυσικά και με έξτρα αμοιβές για την εκτός έδρας εργασία. Αν η αποστολή ξεκινούσε βράδυ πάντα υπήρχε ρευστό στο τηλεφωνικό κέντρο των Ειδήσεων απ’ όπου έπαιρναν χρήματα τα μέλη του συνεργείου για τα πρώτα έξοδα, δηλαδή βενζίνη, κάτι να φάνε κ.λπ. Και το πρωί εύρισκαν χρήμα στον λογαριασμό τους – και αυτά απλόχερα. Τα τελευταία χρόνια δύσκολα γίνεται αποστολή ακόμα και στη Σαλαμίνα – που λέει ο λόγος. Και τα λεφτά στερημένα, μίζερα. Όσο για το ανοικτό κύκλωμα με δορυφόρο, μεταβλήθηκε σε: «Πόσο στοιχίζει; Α, κλείσε δέκα λεπτά, θα μας φτάσουν».
Η απόλυτη κατάπτωση που προκαλεί θλίψη. Τουλάχιστον για όσους δεν βλέπουν πίσω από κάποιες καταστροφές τη δική τους δικαίωση.
(Δημοσιεύτηκε στη «Live Sport» στο φύλλο της Πέμπτης με τίτλο «Η δυστυχία του MEGA»)
- πηγή: harddog-sport
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου