Θα ’θελα να..., θα ’θελα να ’μουν αρχηγός

 Δημήτρης Κουκλουμπέρης

Oι προσωποπαγείς πολιτικοί σχηματισμοί δεν είναι καινούργιο φαινόμενο στην πολιτική ζωή της χώρας. Υπήρχαν και παλαιότερα, συνδυάζοντας την παρουσία τους άλλοτε με επιτυχία και είσοδο στη Βουλή (π.χ. το ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα, η Πολιτική Ανοιξη του Αντώνη Σαμαρά τη δεκαετία του ’90) και άλλοτε ολοκληρώνοντας τον κύκλο τους εσπευσμένα και άδοξα, όπως το ΚΕΠ του Δημήτρη Αβραμόπουλου, η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη ή το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του αείμνηστου Γεράσιμου Αρσένη.

Τα χρόνια της... κρίσης, όμως, ευνόησαν τον πολλαπλασιασμό τέτοιων πρωτοβουλιών και κινήσεων. Κατά κανόνα, έχουν αφετηρία την ικανοποίηση των αρχηγικών φιλοδοξιών των επικεφαλής τους, οι οποίοι συνήθως έπειτα από διαφωνία και αποχώρηση από τα κόμματα όπου ανήκαν προχωρούν στη συγκρότηση δικών τους φορέων.

Οι ίδιοι -σχεδόν πάντοτε- καταγγέλλουν τις ηγεσίες των πρώην κομμάτων τους, είτε ότι πρόδωσαν τον λαό είτε ότι αδυνατούν να επιλύσουν τα προβλήματα του τόπου. Επικαλούνται επίσης ως μοχλό πίεσης για την οργανωμένη δραστηριοποίησή τους κάποιο αδιόρατο κοινωνικό αίτημα για κάτι νέο, εναλλακτικό, ανατρεπτικό και γνήσιο, προσαρμοσμένο φυσικά στις πεποιθήσεις και τους προσανατολισμούς τους.

Η Πλεύση της Ζωής

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα που εμπεριέχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά αποτελεί η Πλεύση Ελευθερίας που ίδρυσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ηγετική φυσιογνωμία, με έντονα εκρηκτικό ταμπεραμέντο και καυστικό αντιμνημονιακό λόγο, η τέως πρόεδρος της Βουλής άνοιξε πανιά για ένα νέο ταξίδι στην πολιτική, αυτή τη φορά σε ρόλο καπετάνιου.

Οι στόχοι που τέθηκαν είναι μεγαλεπήβολοι από το ξεκίνημα, καθώς -όπως δήλωσε η κ. Κωνσταντοπούλου- «η Πλεύση Ελευθερίας έρχεται να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας και να ταράξει το βαλτωμένο και ελώδες πολιτικό σκηνικό», με πλήρωμα τους ανθρώπους «που δεν σκύβουν το κεφάλι».

Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι επιθέσεις -με ευθύ ή έμμεσο τρόπο- κατά του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, αλλά και εναντίον όσων «λιγουρεύονται και απεργάζονται μια ψευτοδημοκρατία εκ των ενόντων, που αποφασίζουν χωρίς εμάς για εμάς και ισχυρίζονται ότι το κάνουν για το καλό μας».

Το πανευρωπαϊκό Κίνημα του Βαρουφάκη

Μετά το βραχύβιο πέρασμά του και το διαζύγιο με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιάνης Βαρουφάκης αποφάσισε να διευρύνει τους πολιτικούς του ορίζοντες, αφού -όπως αποδείχθηκε- η Ελλάδα ήταν απλά το πρώτο σκαλοπάτι για τον σκοπό της δημοκρατικής αλλαγής στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Το όχημα για την επίτευξη του επίμαχου στόχου ο κ. Βαρουφάκης πιστεύει ότι μπορεί να είναι το Κίνημα για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη 2025 («DiEM 25» ή ολογράφως Democracy in Europe Movement) που δημιούργησε στα τέλη Φεβρουαρίου, έχοντας συμβολικά σημείο εκκίνησης το Βερολίνο.

«Η Ευρώπη θα εκδημοκρατιστεί ή θα διαλυθεί», είναι ένα από τα διλήμματα που επαναλαμβάνει σε κάθε δημόσια παρέμβασή του, προτείνοντας ταυτόχρονα την πλήρη διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων των ευρωπαϊκών οργάνων, τον ανασχεδιασμό των πολιτικών των υπαρχόντων θεσμών της Ε.Ε. κ.ά. Ανάμεσα στους υποστηρικτές του DiEM φιγουράρουν διεθνείς προσωπικότητες της επιστήμης και της διανόησης, όπως οι Σλαβόι Ζίζεκ, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ και Τζούλιαν Ασάνζ.

Λαπαβίτσας μόνος

Μοναχική πορεία θα χαράξει εξάλλου και ο Κώστας Λαπαβίτσας, που πρόσφατα ανακοίνωσε τις προθέσεις του μέσα από εκδήλωση του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής (ΕΔΕΚΟΠ) με θέμα «Ποιο το μέλλον της Ευρώπης;».

Ο κ. Λαπαβίτσας είχε συνεργαστεί -όπως και η Ζωή Κωνσταντοπούλου- προεκλογικά με τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και παραμένει σταθερός στην άποψή του να εγκαταλείψει η Ελλάδα τη ζώνη του ευρώ, υιοθετώντας εθνικό νόμισμα.

Επίδοξοι αρχηγοί και στα... ακροδεξιά της Ν.Δ.

Την ίδια ώρα που στον ΣΥΡΙΖΑ οι συνέπειες της υιοθέτησης του τρίτου Μνημονίου φέρνουν διασπάσεις και λοιπές συσπειρώσεις εκτός τειχών της Κουμουνδούρου, κινητικότητα παρατηρείται και στην περιοχή της δεξιάς πολυκατοικίας. Η ανάληψη της ηγεσίας της Ν.Δ. από τον Κυριάκο Μητσοτάκη -και το κεντρώο προφίλ που αυτός επιχειρεί να φιλοτεχνήσει- επιτάχυνε τις εξελίξεις στα δεξιότερα της Συγγρού και στον χώρο της λεγόμενης πατριωτικής λαϊκής Δεξιάς.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, πρόεδρος του ΛΑΟΣ, και ο Τάκης Μπαλτάκος, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου επί Αντώνη Σαμαρά, αμφότεροι γνωστοί για τις βαθύτατα συντηρητικές και ακροδεξιές θέσεις τους, δημιούργησαν την ‘‘Εθνική Ενότητα’’, όπως είναι το όνομα του νέου τους κόμματος με σήμα τον πυρσό.

Από την πρώτη στιγμή, οι κ. Καρατζαφέρης και Μπαλτάκος κατέστησαν σαφές ότι επιθυμούν να ψαρέψουν στα θολά νερά της Χρυσής Αυγής, εντάσσοντας στις τάξεις τους ακόμη και πρώην βουλευτές της. Προβάλλουν επιχειρήματα κατά των προσφύγων, φλερτάρουν με τους βασιλόφρονες, υπερτονίζουν τους δεσμούς τους με την Ορθοδοξία, ενώ έτυχαν υπέρογκης προβολής από ορισμένα ΜΜΕ.

Με αδιαφορία τους αντιμετώπισε η επίσημη Ν.Δ., επισημαίνοντας ότι πρόκειται για απόπειρα να αποκτήσουν πολιτική έκφραση «γνωστές προσωπικές φιλοδοξίες». Στην Εθνική Ενότητα δήλωσε ότι ενδιαφέρεται να συμμετάσχει ο ανεξάρτητος βουλευτής και πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, Νίκος Νικολόπουλος. Πριν από τον «γάμο» με τον Γ. Καρατζαφέρη, ο Τ. Μπαλτάκος είχε άκαρπες συνομιλίες με το κόμμα ΡΙΖΕΣ (Ριζοσπαστικός Εθνικός Συναγερμός) του πρώην βουλευτή των ΑΝ.ΕΛΛ., Βασίλη Καπερνάρου.

Εις το όνομα του... Χριστόδουλου

Ανήμερα του Πάσχα και περίπου οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο του αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου, έκανε την εμφάνισή της μέσω διαδικτύου μια διακήρυξη, με την οποία ανακοινώνεται η ίδρυση του ‘‘Πατριωτικού Κινήματος Νεολαίας’’ που φέρει το όνομά του.

Χωρίς προς το παρόν να έχει διευκρινιστεί αν πρόκειται για πραγματικότητα ή τρολάρισμα, το κόμμα «Χριστόδουλος» διατείνεται ότι ο μακαριστός θρησκευτικός ηγέτης «προσφέρει και σήμερα το πνευματικό, εθνικό και πολιτιστικό κολλύριο για την ξηροφθαλμία και την πνευματική τύφλωση, την οποία συνειδητά κάποιοι προκάλεσαν στους νοητούς οφθαλμούς μας».

Οι συντάκτες της ανακοίνωσης καλούν τα Ελληνόπουλα «σε μια αντίσταση στην παρακμή που απειλεί να μας εξαφανίσει» και σε μια εθνική πανστρατιά «για την Ανάσταση των ιδεών και την Αναγέννηση των οραμάτων που προσφέρει ο Χριστόδουλος στις καρδιές μας».

ΛΕΠΕΝ α λα ελληνικά

Διάσπαση της Χρυσής Αυγής θεωρείται η οργάνωση ΛΕΠΕΝ (Λαϊκή Ελληνική Πατριωτική Ενωση) που πρωταγωνίστησε στα επεισόδια εναντίον προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά

 Ιδρυτής του νεοναζιστικού μορφώματος είναι ο Χρήστος Ρήγας, πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής στον Αγ. Παντελεήμονα κι έπειτα περιφερειακός της σύμβουλος στη Δυτική Ελλάδα και συνοδοιπόρος ο Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, γνωστό στέλεχος του χώρου της Ακροδεξιάς.

Πληθώρα αρχηγών στην Κεντροαριστερά

■ Αρκετοί είναι οι προσωποπαγείς φορείς, κινήσεις και δεξαμενές σκέψης και στην Κεντροαριστερά, η οποία άλλωστε από το 2010 και έπειτα παραμένει κατακερματισμένη. Η νεότερη «είσοδος» στον αστερισμό των εν δυνάμει κομμάτων έχει μπροστάρη τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Ραγκούση και φέρει τον τίτλο ‘‘Επόμενη Ελλάδα’’.

■ Οσον αφορά τον Χάρη Θεοχάρη, αποχωρώντας από το Ποτάμι είχε κυκλοφορήσει η φήμη αλλά και ένα φυλλάδιο περί της δημιουργίας της Δύναμης Πολιτών με σύνθημα «Βγαίνουμε μπροστά για την Ελλάδα». Ωστόσο η πρωτοβουλία βρίσκεται για την ώρα στο συρτάρι.

■ Πληθωρική δράση και παρουσία στα δημόσια πράγματα έχει άλλη μία πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Ο λόγος για την Αννα Διαμαντοπούλου που προΐσταται του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και συμμετέχει εσχάτως στην Επιτροπή Διαλόγου Δημοκρατικής Συμπαράταξης-Ποταμιού.

■ Ανενεργά εμφανίζονται να είναι σήμερα κόμματα και σχηματισμοί, όπως η ‘‘Κοινωνική Συμφωνία’’ της Λούκας Κατσέλη και ο ‘‘Κοινωνικός Σύνδεσμος’’ του Γιώργου Φλωρίδη, ενώ τέλος ανεκπλήρωτες μένουν οι προσπάθειες του Γιώργου Παναγιωτακόπουλου, ιστορικού πρώην στελέχους του ΠΑΣΟΚ και συνεργάτη του Ανδρέα Παπανδρέου, για μια «μεγάλη προοδευτική παράταξη».

efsyn