O Νίκος Τσιμπίδας μάλλον δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Μέχρι και καρικατούρα σκίτσου έγινε την περίοδο του μαύρου στην ΕΡΤ. Ο δημοσιογράφος που ανακοίνωσε στον αέρα του Πρώτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ στις 13 Ιούνη 2013 το λουκέτο στην κρατική ραδιοτηλεόραση, η φωνή του «Ψυχή βαθιά» που έμελε να βάλει τη σημειολογική σφραγίδα στον 2χρονο επίμονο, μαχητικό αγώνα των απολυμένων εργαζομένων της ΕΡΤ, βρίσκεται πλέον στην καρέκλα του συντονιστή. Από το χαράκωμα του αγώνα, στην καρέκλα στελέχους της «νέας» ΕΡΤ...
Η συζήτηση με τον Νίκο Τσιμπίδα για το mediatvnews.gr, οκτώ μήνες μετά την επάνοδο του σήματος της ΕΡΤ στις οθόνες μας, κρύβει μερικές εκπλήξεις. Και μιας και είναι η πρώτη φορά που «στέλεχος» της ΕΡΤ μιλά από το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής για αυτά που συμβαίνουν, έχει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον και πολλά μηνύματα. Ας αρχίσουμε…
-Τοποθετήθηκες σε αυτή τη θέση, ως συντονιστής του Πρώτου προγράμματος, κουβαλώντας το “Ψυχή βαθιά” ενός 22μηνου σκληρού αγώνα για το άνοιγμα της ΕΡΤ. Οκτώ μήνες μετά από μια θέση ευθύνης, στην οποία ανήλθες από το “οδόφραγμα” του αγώνα, πως νιώθεις;
Ήμουν και είμαι παιδί του Πρώτου. Θεωρώ τον εαυτό μου παιδί του ραδιοφώνου, παιδί της ειδησεογραφίας, ρεπόρτερ πάνω από όλα. Είτε από θέση ευθύνης είτε ως εργαζόμενος. Τι είχα εγώ στο μυαλό μου και το τι είχαμε στο μυαλό μας τα δυο χρόνια του αγώνα έχουν αποτυπωθεί με σαφήνεια στα συλλογικά μας κείμενα, τα οποία προέκυψαν μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Τι είχα εγώ στο μυαλό μου και το τι είχαμε στο μυαλό μας τα δυο χρόνια του αγώνα έχουν αποτυπωθεί με σαφήνεια στα συλλογικά μας κείμενα, τα οποία προέκυψαν μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Κορυφαίο κείμενο αυτή την 2ετία ήταν το «Τι ΕΡΤ θέλουμε» που έπιανε όλο το φάσμα της επανίδρυσης της ΕΡΤ. Αυτό το κείμενο είναι πυξίδα μας, το σημείο εκκίνησης που θέσαμε. Αυτό που βρήκαμε εδώ είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί.
-Τοποθετήθηκες σε αυτή τη θέση, ως συντονιστής του Πρώτου προγράμματος, κουβαλώντας το “Ψυχή βαθιά” ενός 22μηνου σκληρού αγώνα για το άνοιγμα της ΕΡΤ. Οκτώ μήνες μετά από μια θέση ευθύνης, στην οποία ανήλθες από το “οδόφραγμα” του αγώνα, πως νιώθεις;
Ήμουν και είμαι παιδί του Πρώτου. Θεωρώ τον εαυτό μου παιδί του ραδιοφώνου, παιδί της ειδησεογραφίας, ρεπόρτερ πάνω από όλα. Είτε από θέση ευθύνης είτε ως εργαζόμενος. Τι είχα εγώ στο μυαλό μου και το τι είχαμε στο μυαλό μας τα δυο χρόνια του αγώνα έχουν αποτυπωθεί με σαφήνεια στα συλλογικά μας κείμενα, τα οποία προέκυψαν μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Τι είχα εγώ στο μυαλό μου και το τι είχαμε στο μυαλό μας τα δυο χρόνια του αγώνα έχουν αποτυπωθεί με σαφήνεια στα συλλογικά μας κείμενα, τα οποία προέκυψαν μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Κορυφαίο κείμενο αυτή την 2ετία ήταν το «Τι ΕΡΤ θέλουμε» που έπιανε όλο το φάσμα της επανίδρυσης της ΕΡΤ. Αυτό το κείμενο είναι πυξίδα μας, το σημείο εκκίνησης που θέσαμε. Αυτό που βρήκαμε εδώ είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί.
-Ναι, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να ειπωθεί κι αυτό…
Είναι πολύ πιο εύκολο να χτίσεις σε μια γη που δεν έχει τίποτε παρά να χτίσεις πάνω σε ερείπια. Αυτό που βρήκαμε εδώ μέσα, ήταν ερείπια. Δεν θέλω να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά δεν καταλαβαίνω πως αυτό το μόρφωμα που λεγόταν ΝΕΡΙΤ εξέπεμπε. Όταν δεν έχεις μεριμνήσει να έχεις βασικά πράγματα, όταν έχεις φροντίσει να μην έχεις βασικές λειτουργίες, τότε ναι, είναι «άθλος» που μπορείς και εκπέμπεις. Αλλά εσύ φταις για αυτό.
Ολόκληρη η συνέντευξη στο mediatvnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου