Η επίσκεψη της Ανγκελα Μέρκελ στην Αθήνα έγινε αφορμή για νέες αντιπαραθέσεις μεταξύ των ελληνικών κομμάτων, όπως συμβαίνει κάθε φορά που...
η καγκελάριος της Γερμανίας συναντιέται με εκπροσώπους της χώρας μας.
Και όπως συμβαίνει συνήθως, το κόμμα που κυβερνά δέχεται τα πυρά της αντιπολίτευσης για «υποχωρητικότητα» και «συμβιβαστικό πνεύμα» απέναντι στην εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής υπερδύναμης. Μάλιστα αυτή τη φορά διατυπώνεται και η κατηγορία ότι η κυβέρνηση εξασφάλισε την ευμενή στάση της κυρίας Μέρκελ στα ζητήματα της οικονομίας με αντίτιμο την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Αλλά αυτή δεν είναι η πρώτη θεωρία συνωμοσίας που έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας με πρωταγωνίστρια την κυρία Μέρκελ. Το ειδικό βάρος της Γερμανίας στην Ε.Ε. την περίοδο της κρίσης και το φύλο της καγκελαρίου έχουν επιτρέψει να ανθήσουν κατά καιρούς ποικίλα ερμηνευτικά σχήματα για τα δεινά της χώρας μας και ανάλογες προτάσεις για τις στρατηγικές εξόδου από την κρίση, με πυρήνα τη δαιμονοποίηση του προσώπου της Μέρκελ.
Το πρότυπο Μέρκελ
Το όνομα της Ανγκελα Μέρκελ αναφέρθηκε σε 510 συνεδριάσεις της ελληνικής Βουλής από το 2005 που εκλέχτηκε καγκελάριος. Στην αρχή, μάλιστα, οι σχετικές αναφορές από όλες τις πλευρές της Βουλής υπήρξαν θετικές! Ο Γιάννης Μαγκριώτης του ΠΑΣΟΚ, που είναι ο πρώτος που ανέφερε το όνομα της καγκελαρίου στην ελληνική Βουλή, σημείωσε ότι «η κ. Μέρκελ, πιστή στις παραδόσεις της γερμανικής πολιτικής ζωής, παρουσίασε το οικονομικό της πρόγραμμα με όλες τις λεπτομέρειες -όσες είναι δυνατόν προεκλογικά να ειπωθούν- στις γερμανικές εκλογές. Και ο γερμανικός λαός έκρινε, αξιολόγησε και αποφάσισε.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, το αδελφό συντηρητικό κόμμα δεν τόλμησε να τις παρουσιάσει» (21.9.2005). Εξίσου επαινετικός μετά από λίγες βδομάδες ο Κ. Τσιάρας της Ν.Δ.: «Βλέπετε πώς χειρίζεται η νέα γερμανική κυβέρνηση τις δυσκολίες της χώρας της. Η κ. Μέρκελ ζήτησε από τους συμπατριώτες της θυσίες και σκληρή εργασία, προκειμένου να καταστήσουν τη Γερμανία, όπως και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οικονομική υπερδύναμη» (1.12.2005).
Ακόμα και από την πλευρά της Αριστεράς, οι πρώτες αναφορές υπήρξαν μάλλον θετικές: «Εχουμε φτάσει στο σημείο να ζητάμε, έστω, να έχει υπόδειγμα την κ. Μέρκελ ο κ. Καραμανλής, αντί να παίρνουμε αυτό τον δρόμο της ακραίας ιδιωτικοποίησης», θα πει ο Αλέκος Αλαβάνος (21.12.2006).
Και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, με αφορμή την εξαγορά μεριδίου του ΟΤΕ από τη Marfin, θα προσθέσει: «Πού το πάτε, κύριοι; Θέλετε να πουλήσετε τη χώρα αυτή; Θέλετε να την παραδώσετε στη διεθνή κερδοσκοπία, σε κεφάλαια μάλιστα που ακόμη και οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες δείχνουν επιφυλάξεις στη συμμετοχή τους; Ακόμη και η Μέρκελ της Γερμανίας, που δεν είναι καθόλου σοσιαλίστρια, προσπαθεί να βάλει ποσοστό έτσι ώστε να μην επιτρέπεται πάνω απ’ αυτό η συμμετοχή ξένων κεφαλαίων σε στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις της Γερμανίας» (6.12.2007). Ο Δ. Λιντζέρης του ΠΑΣΟΚ θα συμφωνήσει: «Ακόμη και πρόσφατα η κ. Μέρκελ έβαλε οροφή στη συμμετοχή των ξένων κεφαλαίων στις κρατικές επιχειρήσεις» (19.12.2007).
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της efsyn ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου