Η νίκη του Στέφανου Τσιτσιπά στην Αυστραλία είναι μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, γενικά, και όχι μόνο του ελληνικού τένις. Τεράστια επιτυχία. Φανταστείτε μια ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα να νικάει την...
παγκόσμια πρωταθλήτρια σε επίσημο αγώνα και να την αποκλείει σε μεγάλη διοργάνωση– αν μπορεί να γίνει τέτοια απλοϊκή αντιστοίχιση αθλημάτων και επιτυχιών. Ο 20χρονος Στέφανος Τσιτσιπάς ήταν την Κυριακή, κατά δήλωσή του, «ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη Γη» νικώντας έναν κορυφαίο του αθλήματος, έναν σπουδαίο αθλητή που υπήρξε παιδικό ίνδαλμα για τον ίδιο: τον 37χρονο Ελβετό Ρότζερ Φέντερερ.
Ασφαλώς, η βραδιά της Κυριακής θα ήταν από τις δύσκολες για τους επιτελικούς των αθλητικών εφημερίδων. Γιατί, δημοσιογραφικά και αξιολογικά πρώτο θέμα στα φύλλα της Δευτέρας πρέπει να είναι χωρίς πολλή σκέψη ο θρίαμβος του Τσιτσιπά. Αλλά η «εμπορική λογική» για τις μαστιζόμενες κυκλοφοριακά αθλητικές εφημερίδες δίνει προβάδισμα στην πεπατημένη του ποδοσφαίρου, δηλαδή του βασικού στηρίγματος ενός εκδοτικού κλάδου που τρίζει. Δεν μπορείς να ρίξεις άδικο σε όσους πάνε στη δεύτερη επιλογή, αν και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και των «θέλω» του αναγνωστικού τους κοινού έπαιξαν, σε βάθος χρόνου, τον ουσιωδέστερο ρόλο οι ίδιες οι αθλητικές εφημερίδες, δηλαδή διαχρονικά οι παλιές, παλιότερες και οι νέες γενιές αθλητικών συντακτών.
Σήμερα, όμως, οι επιτελικοί των εφημερίδων βρίσκονται υπό πίεση. Δεν μπορούν ξαφνικά να στρίψουν το καράβι προς άλλη κατεύθυνση από αυτήν που ακολουθούν. Γιατί ο καιρός έχει αγριέψει, η θάλασσα καταπίνει κόσμο (απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργηση θέσεων, κλείσιμο Μέσων) και τα πειράματα ενέχουν τον κίνδυνο να τιναχθεί το πειραματικό εργαστήριο στον αέρα. Σύμφωνοι, μόνοι μας στριμωχτήκαμε, αλλά πλέον μέσα στο εκδοτικό θαλάμι που βρίσκεται ο κλάδος, δεν μπορεί να κάνει πολλές κινήσεις, παρά μόνο να προφυλαχθεί από τα δύσκολα και τα δυσκολότερα που μπορεί να έρχονται.
Κάποτε η παλιά Sportime είχε το περιθώριο να κάνει μονοθεματικό πρωτοσέλιδο τον θάνατο του Ελύτη ή βασικό θέμα μια νίκη του Πανιωνίου, του ΟΦΗ ή όποιου άλλου. Δεν το πλήρωσε γιατί οι εποχές ήταν διαφορετικές και, ακόμα, επειδή αυτή η πρωτοποριακή έκδοση είχε ό,τι χρειαζόταν στα αμπάρια της για να μην κλυδωνιστεί καν όταν έστριβε με κόντρα το καιρό. Το ίδιο κάνει συχνά και το σημερινό Sportime, αλλά δε ξέρουμε αν το πληρώνει ή αν το επενδύει σε ένα νέο αναγνωστικό κοινό που υπήρχε ανενεργό ή που δημιουργείται σιγά σιγά. Και δεν το ξέρουμε γιατί περιλαμβάνεται σε εκείνες τις εφημερίδες που δεν επιτρέπουν στο πρακτορείο διανομής Τύπου να ανακοινώνει την κυκλοφορία τους.
Όπως και να έχει, το θέμα των προτεραιοτήτων των αθλητικών εφημερίδων σηκώνει πολλή συζήτηση. Τον περασμένο Αύγουστο ο Χάρης Ξύδης, ιδρυτής και διευθυντής του παλιού Sportime, είχε αναφερθεί επιτιμητικά κατά των αθλητικών εφημερίδων επειδή δεν πρόταξαν ελληνικές επιτυχίες στον στίβο, αλλά προτίμησαν την ποδοσφαιρική σταθερά. Η αντίδραση πολλών διευθυντικών στελεχών ήταν άμεση και, κάποιων, ιδιαίτερα επιθετική. Λίγα από αυτά τα διαδικτυακά σχόλια επιλέξαμε τότε (που είχαν ανάψει τα αίματα), αλλά και αυτά τα λίγα έδιναν μια γεύση από την πίκρα που ένιωσαν οι δημοσιογραφικές ηγεσίες από τις επικρίσεις του Χάρη Ξύδη, αλλά και από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αθλητική Ενημέρωση.
Τι σίγουρο είναι ότι στα Δευτεριάτικα αθλητικά φύλλα ο θρίαμβος του Τσιτσιπά θα κερδίσει χώρο έναντι του ποδοσφαίρου (και του μπάσκετ, βέβαια) και το τένις θα αφήσει τη μονόστηλη διάστασή του. Το ζητούμενο είναι πόσο χώρο θα κερδίσει και αν θα γίνει πρώτο θέμα και πού.
http://harddog-sport.blogspot.com/2019/01/blog-post_51.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου