Ο ΔΟΛ και ο ΔΟΜ. Ενα γράμμα κάνει την διαφορά. Κι ειναι αβυσσαλέα!
Πίσω απο τον ΔΟΛ υπήρχε ενα πρόσωπο που οταν ήταν ιδιοκτήτης ο πατέρας του, ο τότε διευθυντής του...
ΒΗΜΑΤΟΣ, Δημάκος με το που πήρε στα χέρια του το χειρόγραφο..
που του έδωσε το πέταξε λέγοντας στον νεαρό Λαμπράκη:
-Φύγε παιδι μου, δεν κανεις για δημοσιογράφος. Κατέβα στις λινοτυπικές μηχανές.
Κι ο Λαμπράκης αδιαρτλυρητα κατέβηκε να εκπαιδευτεί στη λινοτυπία, χωρίς δεύτερη κουβέντα..
Αυτός ήταν ο Χρήστος ο Λαμπράκης μετέπειτα ιδιοκτήτης του ΔΟΛ. Ενας άνθρωπος προικισμένος με βαθειά κουλτούρα, λάτρης της κλασικής μουσικής που αναμεσα στα άλλα με συνεργάτη τον σπουδαίο Κριαρά επέβαλε το μονοτονικό σύστημα και αργότερα την δημοτική γλώσσα επι Ράλλη.
Επι ημερών του οι εφημερίδες του δεν ήσκησαν ποτέ τους μικροπολιτική αλλα Πολιτική. Τις Επιφυλλίδες κοσμούσαν η αφρόκρεμα της διανόησης. Και ηταν ενα παράθυρο στον κόσμο της Επιστήμης και της Τεχνης.
Επι ΔΟΛ κανεις συντάκτης δεν διενοείτο ν ασκήσει προσωπική πολιτική. Θυμάμαι οταν επι Ραλλη αποτόλμησα σε ρεπορταζ ενα σχόλιο για τον τοτε Πρωθυπουργο με κάλεσε ο Καψής σε γραφείο να με επιτιμήσει:
"Ακούστε Κύριε συνάδελφε, μου ειπε, δεν ειναι δουλειά σας να σχολιάζετε τον Πρωθυπουργό. Αυτό ειναι δουλειά του αρθρογράφου"
Οι συντάκτες του ΔΟΛ καθως και οι εφημερίδες και τα περιοδικά έχαιραν της απόλυτης εκτίμησης απο το σύνολο του αναγνωστικού κοινού ακόμα σε ακραίες στιγμές οπως ηταν εκείνη της αποστασίας. Οι αναγνώστες ειχαν την ωριμότητα να τιμωρήσουν την εφημεριδα τους καίγοντας την στον δρομο, χωρις ωστόσο να επηρεάσουν την τεράστια κυκλοφορία της..
Στον ΔΟΛ ο δημοσιογράφος αποτελούσε την κυρίαρχη προσωπικότητα... Πρώτος και καλλιτερος ο ίδιος ο Λαμπρακης έδειχνε τον σεβασμό του απέναντι και στον πλέον ασήμαντο συνάδελφο και καλλιεργούσε ενα κλίμα αλληλεγγύης.
Εν ολίγοις ο ΔΟΜ υπήρξε ΣΧΟΛΗ δημοσιογραφίας κι ασκούσε ΠΟΛΙΤΙΚΗ χωρις ποτε να αναλωθεί σε προσωπικές επιθέσεις.
Ο εκδότης του δεν απειλήθηκε καν απο την 17Ν. Συνηθιζε να οδηγεί εναν κάμπριο σκαραβαίο και κατέβαινε με τα πόδια, χωρις συνοδεία απο την Αναγνωστόπουλου ως την Χρ. Λαδά.
Τέλος. Ο Πολιτισμός ηταν η δεύτερη φύση του.
Ο ΔΟΜ... Εχει ιδιοκτήτη συνοδευόμενο απο τεράστιους φουσκωτούς που δεν φέρει την ιδιότητα του εκδότη κι ουτε ενδιαφέρεται να την αποκτήσει εν τοις πράγμασι. Προκειται για πληρωθικό άνθρωπο των γηπέδων, εφοπλιστή που διαχειρίζεται με τσαμπουκά τον πλούτο του κι αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με την διαχείριση του "φύγε εσυ ελα εσυ"... Είτε δημοσιογράφος είναι αυτός είτε... αναπληρωματικος του Ολυμπιακου. Αυτο ασφαλως δεν παράγει δημοσιογραφικό ήθος που μπορεί να προσδώσει κάποιο κύρος στα έντυπα του. Πολυ περισσότερο οταν επιχειρεί Προσωπικές επιθέσεις που δεν διαθέτουν κανενα πολιτικό υπόβαθρο. Απλά στρέφονται εναντίον προσώπων. Και το πιο σοβαρό απ΄ όλα:
Με τι κύρος μπορεί κανεις ν' ασκήσει το λειτούργημα του εκδότη οταν ειναι υπόδικος για τέτοιας ποιότητας αδικήματα;
Αρης Σκιαδόπουλος
Πηγή: facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου