Ξέσπασε χθες ο Τύπος του “ακραίου Κέντρου” για το κεντροαριστερό άνοιγμα του πρόσφατου ανασχηματισμού. Ποια Ξενογιαννακοπούλου; Αυτή είναι ανύπαρκτη. Έχει στραφεί εναντίον του...
κόμματος που την ανέδειξε για να ακολουθήσει το ρεύμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποια Μυρσίνη Ζορμπά; Αυτή έχει ξεκόψει τελείως, έχει ξεχάσει ακόμα και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. την ύπαρξή της. Είναι κεντροαριστερές αυτές;
Σωστά. Δεν είναι πραγματικές κεντροαριστερές. Ακραιφνής κεντροαριστερός είναι μόνο όποιος φώναζε “βάστα, Σόιμπλε” και “Γερούν, γερά”. Όποιος θεωρεί ότι ο κεντροαριστερός χώρος πρέπει να παραδοθεί στον Κ. Μητσοτάκη, τον Άδωνι και τον Βορίδη, για να επανέλθει η χώρα στους νόμιμους ιδιοκτήτες της. Όποιος, προσχωρεί, στο δεξιό - ακροδεξιό μπλοκ των μακεδονομάχων. Όποιος προσεύχεται καθημερινά να εφαρμοστούν οι περικοπές στις συντάξεις και να ναυαγήσει η έξοδος στις αγορές. Όποιος καταριέται τις συλλογικές συμβάσεις και την αύξηση του κατώτατου μισθού ως “παροχολογία”. Όποιος ορκίζεται στη θεωρία των δύο άκρων, ταυτίζοντας την Αριστερά με τις σβάστικες και τα μαχαίρια. Όποιος χειροκροτεί την πολιτική χυδαιότητα του Λοβέρδου και του Ψαριανού. Όποιος συμμετέχει ολόψυχα στην προσπάθεια να στηθεί εκστρατεία πολιτικού μίσους γύρω από τις πυρκαγιές στο Μάτι. Μόνο τέτοιοι ταλιμπάν έχουν το δικαίωμα να αποκαλούνται κεντροαριστεροί. Οι άλλοι είναι απλώς μιάσματα και συνοδοιπόροι.
Υπάρχουν επίσης και αυτοί που δεν μπήκαν στην κυβέρνηση. Τα σενάρια των ημερών πριν από τον ανασχηματισμό οργίαζαν ότι θα γίνουν υπουργοί ο Ραγκούσης, ο Τζουμάκας, η Λούκα Κατσέλη, ο Δανέλης. Αποδείχτηκε ότι ήταν απολύτως κατασκευασμένα. Και αντί να ζητήσουν μια συγνώμη από τους ανθρώπους και από τους αναγνώστες, για τα σενάρια που τους σέρβιραν βγαλμένα από την κοιλιά τους, επανέρχονται με νέες κατασκευασμένες ανοησίες: Δυσαρεστημένοι, λέει, ο Ραγκούσης και οι άλλοι. Έλα μωρέ τώρα, αν ήταν αλήθεια αυτά που λέγαμε, δυσαρεστημένοι δεν θα ήταν τώρα; Ας το γράψουμε και αυτό, ώστε να επιβεβαιώσουμε την αξιοπιστία των κατασκευασμένων ρεπορτάζ μας.
Τα υπολείμματα του παλιού κατεστημένου που έχουν απομείνει στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. αδυνατούν πλέον να εκφράσουν πολιτικά την Κεντροαριστερά. Όσο προσπαθούν να τη σύρουν πίσω από τον Κ. Μητσοτάκη, τόσο αυτός σέρνεται πίσω από τον Βορίδη και τον Γεωργιάδη. Το πολιτικό κενό στον χώρο είναι τεράστιο. Αλλά οι προοδευτικοί άνθρωποι στον χώρο παραμένουν πολλοί και εξακολουθούν να σκέφτονται. Γιατί, πέρα από τη σπέκουλα για τα “200 δισ. της διαπραγμάτευσης” και το “4ο Μνημόνιο”, υπάρχουν και σοβαρά πολιτικά ερωτήματα: Ποιος φταίει που η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία; Και ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα μετά το τέλος των προγραμμάτων; Πώς θα εδραιωθεί η διαφάνεια και πώς θα προχωρήσουν οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις σε αυτόν τον τόπο; Πώς θα αποκατασταθεί ένα στοιχειώδες επίπεδο δημόσιου λόγου, που να αντιστοιχεί σε δημοκρατική χώρα; Πώς θα κλείσουμε τον δρόμο στην Ακροδεξιά; Τις απαντήσεις δεν τις έχει το παλιό πολιτικό κατεστημένο, αλλά η Αριστερά.
Το άνοιγμα στον προοδευτικό χώρο δεν είναι προφανώς μόνο υπόθεση ενός ανασχηματισμού. Το επόμενο διάστημα, η Αριστερά πρέπει να επιμείνει σε έναν συνεπή, συγκροτημένο πολιτικό λόγο για το παρόν και το μέλλον της χώρας, λόγο βασισμένο στην κριτική σκέψη. Να υπερασπιστεί με επιχειρήματα την πολιτική της κοινωνικής δικαιοσύνης, απέναντι στην πολιτική του νεοφιλελευθερισμού. Και να προωθήσει άμεσα ένα συνολικό σχέδιο προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που είναι ώριμες εδώ και πολύ καιρό. Αυτή είναι η πιο στέρεη βάση συγκρότησης ενός νέου προοδευτικού μετώπου.
Άγγελος Τσέκερης
πηγή: Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου