Tο κόμμα – ή τουλάχιστον μέρος αυτού– ζητά αριστερή στροφή και πιο αριστερή διακυβέρνηση, η κοινωνία, όπως προκύπτει από την ανάλυση των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων, ζητά επιστροφή στην ευημερία και την ανάπτυξη, και οι δανειστές ζητούν απαρέγκλιτη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων προκειμένου να διευκολυνθεί η έξοδος στις αγορές...
Ενώπιον αυτής της τριπλής πολιτικής εξίσωσης οι ισορροπίες που αναζητά ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι εύκολες. Και δεν θα είναι εύκολη ούτε η εφαρμογή στην πράξη του στρατηγικού σχεδιασμού της κυβέρνησης για την επόμενη διετία η οποία εγκρίθηκε από την Πολιτική Γραμματεία και θα τεθεί το επόμενο τριήμερο και στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ.
Πλάνο διετιας σε δύο σκέλη
Δεν είναι τυχαίο, δε, ότι ο εν λόγω σχεδιασμός χωρίστηκε σε δύο τμήματα – στον έναν χρόνο έως την λήξη του Μνημονίου και στον δεύτερο χρόνο ως την ολοκλήρωση, πλην πρόωρου απροόπτου, της θητείας της κυβέρνησης.
Στον πρώτο χρόνο, κατά το ιδανικό σενάριο, πρέπει να διατηρηθεί η εύθραυστη ανακωχή με τους πιστωτές προκειμένου να διασφαλιστεί η πλήρης αποδέσμευση από το Μνημόνιο και η καθαρή επιστροφή στις αγορές. Ο δεύτερος χρόνος θα είναι εκείνος κατά τον οποίο θα αξιοποιηθεί ο δημοσιονομικός χώρος που δημιουργείται από την θετική δυναμική της οικονομίας για να ανακουφιστούν και να ενισχυθούν κυρίως τα μεσαία κοινωνικά στρώμματα.
Εν ολίγοις, “για έναν ακόμη χρόνο πρέπει να ακροβατήσουμε στα όρια των δυνατοτήτων που μας δίνει η συμφωνία με τους δανειστές”, όπως έλεγε χαρακτηριστικά χθες κομματικό στέλεχος.
Το ερώτημα όμως είναι εάν υπάρχουν οι κοινωνικές και κομματικές αντοχές για μια τέτοια ακροβασία – πόσο μάλλον, αφού τα προτάγματα και τα αιτήματα κόμματος και εκλογικού σώματος δεν είναι σε όλα τα επίπεδα ταυτόσημα.
Οι “μη αρεστοί” υπουργοί
Στον ΣΥΡΙΖΑ, ήδη στις τελευταίες συνεδριάσεις των οιργάνων ακούστηκαν αρκετές κριτικές φωνές τόσο για την λειτουργία, όσο και για την ίδια την σύνθεση της κυβέρνησης. Για στελέχη τόσο των “53” όσο και της Νεολαίας υπάρχουν υπουργοί που είτε οι υπηρεσίες τους εξαντλήθηκαν με το κλείσιμο της αξιολόγησης, είτε κρατούν “κλειστές πόρτες” στις κομματικές εισηγήσεις και διαβουλεύσεις.
Είναι κοινό μυστικό, και οι διαμαρτυρίες ακούστηκαν και πάλι με ονοματεπώνυμα στην Πολιτική Γραμματεία, ότι για αρκετά στελέχη του κόμματος ο Γιάννης Μουζάλας και οι επιλογές του στο μεταναστευτικό αποτελούν “κόκκινο πανί”. Χαμηλος είναι ο κομματικός δείκτης συμπάθειας και για τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομίας Στέργιο Πιτσιώρλα – παρ΄ότι στο Μαξίμου δεν συζητείται επ ουδενί θέμα αντιοκατάστασής του -, ενώ κριτική εισπράττει και η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου.
Ολο και περισσότερες εσωκομματικές βολές, και δη τόσο εξ αριστερών όσο και εκ της “ρεαλιστικής” πτέρυγας, συγκεντρώνει εσχάτως και ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής, το ζήτημα με τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας Νίκο Τόσκα είναι πάγιο, ενώ από την πλευρά των “53” υποστηρίζεται συνολικά πως μετά την αξιολόγηση η κυβέρνηση χρειάζεται λιγότερο τεχνοκρατικό προσανατολισμό και περισσότερο αριστερό και κοινωνικό στίγμα.
Το μήνυμα των δημοσκοπήσεων
Την ίδια ώρα, ωστόσο, η ποιοτική ανάλυση των στοιχείων των δημοσκοπήσεων δείχνει ότι το μεγάλο “στοίχημα” για τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές θα είναι ο επαναπατρισμός ή μη των απογοητευμένων ψηφοφόρων που τον είιχαν ψηφίσει το 2015 και σήμερα δείχνουν απολύτως αποστασιοποιημένοι.
Οι ψηφοφόροι αυτοί, όπως σημειώνει πηγή που παρακολουθεί συστηματικά τα στοιχεία των μετρήσεων, είναι κυρίως κεντροαριστερής προέλευσης και μεσαίας εισοδηματικής τάξης, δεν μετακινούνται σε άλλο κόμμα αλλά δηλώνουν είτε αναποφάσιστοι είτε ότι δεν θα ψηφίσουν, και το κύριο αίτημά τους είναι η αποτελεσματικότητα και η απτή βελτίωση της οικονομικής τους κατάστασης.
Οπερ, το δύσκολο ερώτημα για το Μαξίμου το επόμενο διάστημα είναι με ποιές πολιτικές και με ποια πρόσωπα μπορεί να υπηρετηθεί η επανασύνδεση με αυτούς τους ψηφοφόρους. Και πώς μπορούν να ενσωματωθούν αυτές οι πολιτικές στην ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ και, ταυτόχρονα, στο στενό κοστούμι που επιβάλουν οι δανειστές...
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου