Λύση – έστω δια της «δημιουργικής ασάφειας» - στο θέμα του χρέους έως τις αρχές Ιουνίου, ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ τον Ιούλιο και πρώτη, δοκιμαστική έξοδος στις αγορές τον...
Σεπτέμβριο: Αυτό είναι το θετικό σενάριο στο οποίο προσβλέπει και επενδύει ο Αλέξης Τσίπρας μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης, δείχνοντάς το και ως την αφετηρία μιας διετούς πορείας πολιτικής ανάκαμψης για την κυβέρνηση με τελικό ορίζοντα τις εκλογές του 2019.
Παρά τα θολά, και αντιφατικά έως τώρα, μηνύματα των δανειστών, πρόκειται για ένα σενάριο το οποίο στο Μαξίμου θεωρείται «απολύτως ρεαλιστικό», η δε βάση αισιοδοξίας των κυβερνητικών παραγόντων εδράζεται σε δύο παράγοντες:
«Να λύσουν τους λογαριασμούς τους Σόιμπλε και ΔΝΤ»
Ο πρώτος είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει «μέχρι κεραίας» το δικό της μερίδιο δεσμεύσεων επί της συμφωνίας – όπερ, όπως λέει χαρακτηριστικά κυβερνητικό στέλεχος με γνώση του διαπραγματευτικού παρασκηνίου, «τώρα, είναι πια η ώρα να λύσουν τους μεταξύ τους λογαριασμούς το ΔΝΤ και ο Σόιμπλε».
Ο δεύτερος είναι πως, παρά την δημόσια ανταλλαγή αιχμηρών μηνυμάτων μεταξύ Βερολίνου και Ταμείου, υπάρχει έντονη κινητικότητα και ισχυρή πίεση από τον ευρωπαϊκό άξονα των δανειστών προκειμένου να κλείσει το ζήτημα του χρέους άμεσα, έστω και με έναν ευέλικτο και «ασαφή» συμβιβασμό που θα διευκολύνει και τις δύο πλευρές.
Εκείνο που εκτιμάται στο κυβερνητικό επιτελείο είναι πως παρ’ ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει κατεβάσει τους τόνους της ρητορικής του έναντι της Ελλάδα και επιδιώκει να εκπέμπει κατευναστικό προφίλ, θα επιχειρήσει να καθυστερήσει – κατά το δυνατόν – τις όποιες υπαναχωρήσεις της Γερμανίας στο θέμα του χρέους προκειμένου να υπερβεί την κρίσιμη προεκλογική περίοδο.
«Το τρέχον πρόγραμμα προβλέπει τη συμμετοχή του Ταμείου», δηλώνει χαρακτηριστικά σήμερα ο γερμανός υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή του στην Neue Passauer Presse προσθέτοντας:
« Σε περίπτωση που το ΔΝΤ αποφάσιζε να αποχωρήσει, τότε αυτό θα άλλαζε ριζικά το πρόγραμμα και κατά συνέπεια θα απαιτούνταν η ψήφος του γερμανικού κοινοβουλίου. Θεωρώ ωστόσο δεδομένο ότι τα πράγματα θα παραμείνουν όπως αποφασίστηκαν από την ευρωζώνη, το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση το 2015».
Η πίεση προς το Βερολίνο
Πριν από 24 ώρες δε ο Πολ Τόμσεν είχε στείλει το δικό του μήνυμα, επαναλαμβάνοντας ότι το ΔΝΤ, προκειμένου να μετάσχει στο πρόγραμμα, θέλει τώρα τον προσδιορισμό ουσιαστικών και συγκεκριμένων μέτρων που θα καθιστούν βιώσιμο το χρέος.
Πίσω από τα μηνύματα αυτά, ωστόσο, το διαπραγματευτικό επιτελείο της κυβέρνησης είναι πεπεισμένο πως εκείνος που θα κληθεί πλέον να κάνει τις υπαναχωρήσεις για να επέλθει συμβιβασμός είναι ο Σόιμπλε και όχι το ΔΝΤ.
«Το Ταμείο δεν μπορεί, για τρίτη φορά, να διαλύσει το καταστατικό του για να στηρίξει τα γερμανικά, πολιτικά και τραπεζικά, συμφέροντα. Δεν θα το κάνει η Λαγκάρντ και δεν θα το επιτρέψει ούτε η κυβέρνηση Τραμπ», λέει πηγή κοντά στη δηιαπραγμάτευση επισημαίνοντας: «Ο Σόιμπλε είναι εκείνος που επιμένει να κρατήσει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, άρα ο Σόιμπλε θα πρέπει να κάνει πίσω».
Το σενάριο της Κομισιόν
Με στόχο, δε, ακριβώς «να κάνει πίσω» η γερμανική πλευρά, η Κομισιόν έχει ήδη εκπονήσει μια σειρά από σενάρια για την ελάφρυνση του χρέους με τρόπο που θα κρατούνται ισορροπίες τόσο ανάμεσα στις πολιτικές σκοπιμότητες του Βερολίνου, όσο και τις εγγυήσεις που ζητά το ΔΝΤ.
Το πλέον προωθημένο από αυτά τα σενάρια είναι εκείνο που προβλέπει τη χρήση περίπου 14 δις που έχουν «περισσέψει» από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών προκειμένου να αποπληρωθεί το ΔΝΤ – στο τέλος του προγράμματος – και να εξαγοράσει τα δάνειά του ο ESM.
Στην πράξη, το εν λόγω ποσό θα προσφερθεί ως εγγύηση στο Ταμείο προκειμένου να συνάψει ένα νέο μονοετές πρόγραμμα με την Ελλάδα, στο τέλος του οποίου – το 2018 – θα αποπληρωθεί και θα αποχωρήσει από την Ευρώπη.
Οι τελικές συζητήσεις επ’ αυτής της προοπτικής αναμένεται να γίνουν στις 11 με 13 Μαίου στο περιθώριο της συνόδου της G7 στο Μπάρι της Ιταλίας. Πρόκειται για μια προοπτική που το Ταμείο δεν την απορρίπτει κατά τις πληροφορίες, η υλοποίησή της ωστόσο προϋποθέτει και την αποδοχή από το Βερολίνο ενός συγκεκριμένου πακέτου μέτρων ελάφρυνσης του χρέους – έστω και με τον διπλωματικό αστερίσκο «εάν αυτά κριθούν αναγκαία» - που θα εφαρμοστούν μετά το 2018, καθώς κι έναν μετριοπαθή συμβιβασμό στους στόχους των πλεονασμάτων που θα πρέπει να επιτυγχάνει η Ελλάδα
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου