Αυτός ο αγώνας δρόμου έχει ήδη αρχίσει, γράφει ο Πήτερ Σπίγκελ στους FT, παραθέτοντας... και τους «διεκδικητές» του...θρόνου. Τόσο ο Γερούν Ντάισελμπλουμ- που αποτέλεσε την έκπληξη όταν «ανασύρθηκε» από την πολιτική αφάνεια, λίγες μόλις εβδομάδες μετά την νίκη του κόμματος του στις εθνικές εκλογές στα τέλη του 2012- όσο και το άλλο «φαβορί», ο Ισπανός ομόλογος του, Λουίς ντε Γκίντος, έχουν δημόσια εκφράσει το ενδιαφέρον τους για την θέση.
Ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι ήδη εξέφρασε την πλήρη υποστήριξη του στις φιλοδοξίες του υπουργού του στη τελευταία σύνοδο Κορυφής.
Πιθανότατα αυτή η κούρσα θα καταλήξει σε μια αναμέτρηση δυνάμεων μεταξύ των δυο βασικών ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων: του Λαϊκού Κόμματος και των Σοσιαλδημοκρατών, με τα εθνικά συμφέροντα των χωρών-μελών και την αβεβαιότητα επερχόμενων εκλογών να μπλέκονται στη μέση. Φυσικά και η γνώμη του Βερολίνου θα ειναι βαρύνουσας σημασίας.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, εκτός από τους δυο κατά κάποιο τρόπο επίσημους διεκδικητές, υπάρχουν και άλλοι που φλερτάρουν «κρυφά» με την προεδρία του Eurogroup:
Ο απερχόμενος... υποψήφιος, Γερούν Ντάισελμπλουμ
Ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας - μέλος του Εργατικού Κόμματους το οποίο με τη σειρά του ανήκει στην ευρω-ομάδα των Σοσιαλιστών, υποστηρίζει ο Σπίγκελ, έχει κερδίσει την εκτίμηση των ομολόγων του επειδή κατάφερε να κρατήσει ενωμένο το μέτωπο στις διαπραγματεύσεις με την Αθήνα.
Βοήθησε βέβαια και το γεγονός ότι πήρε το χρίσμα από τον ίδιο τον Βόλφνγκαγκ Σόιμπλε. Την υποψηφιότητα του βοηθούν και οι τρέχουσες πολιτικές διευθετήσεις στα κορυφαία ευρωπαικά αξιώματα.
Για παράδειγμα οι πρόεδροι της Κομισιόν και του Ευρωπαικού Συμβουλίου προέρχονται από το Ευρωπαϊκό Λαικό Κόμμα και με την εναλλαγή που έχει κανονιστεί για την προεδρία του Ευρωκοινοβουλίου, και αυτό το αξίωμα το αναλαμβάνει η κεντροδεξιά. Είναι επόμενο λοιπόν, οι κεντροαριστεροί Σοσιαλιστές- στους οποίους ανήκει το Εργατικό Κόμμα του Ντάισελμπλουμ -να πιέσουν για την προεδρία του Eurogroup, ως... «αποζημίωση».
Βέβαια, από την άλλη πλευρά, υπάρχει και ένα κλίμα δυσαρέσκειας μεταξύ των Σοσιαλιστών λόγω της σκληρής στάσης που έχει κρατήσει ο Ολλανδός πολιτικός στα θέματα της λιτότητας και των διαπραγματεύσεων, με την Γαλλία να φαίνεται προς το παρόν να τον στηρίζει και την Ιταλία να δείχνει επιφυλακτικοί.
Τέλος, το πολιτικό μέλλον του Ντάισελμπλουμ δεν είναι ακριβώς διασφαλισμένο. Το κόμμα του παραπατάει, έχοντας χάσει πολύτιμο έδαφος στις περιφερειακές εκλογές του περασμένου μήνα. Παρότι οι επόμενες βουλευτικές εκλογές θα γίνουν το 2017, τα πισωγυρίσματα του Εργατικού Κόμματος έχουν υπονομεύσει το μέλλον του ηγέτη του, Ντίντερικ Σάμσον, που είναι και ο πολιτικός πάτρονας του Ντάισελμπλουμ.
Ο διεκδικητής, Λουίς ντε Γκίντος
Μέλος του κεντροδεξιού κυβερνώντος κόμματος, που ανήκει φυσικά στο Ευρωπαικό Λαϊκό Κόμμα, ο Ισπανός πολιτικός αφενός φαίνεται να έχει την δημόσια υποστήριξη της Ανγκελα Μέρκελ, μετά την σχετική δήλωση που έκανε πέρσι, ενώ όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα για την ευρωζώνη φρόντισε να τοποθετείται κοντά στις θέσεις του Βόλφγνανγκ Σόιμπλε, ειδικά σε ό,τι αφορά στην διαπραγμάτευση για την Ελλάδα.
Ο ντε Γκίντος «προσγειώθηκε» στην κυβέρνηση Ραχόι τον Δεκέμβριο του 2011 έχοντας χρηματίσει σε διάφορα πόστα στο παρελθόν επί κυβέρνησης Αθνάρ κι αφού έβαλε το λουκέτο στη θυγατρική της Lehman Brothers στην Ιβηρική ως διευθυντής της, με την κατάρρευση του κολοσσού, το 2008.
Το μεγάλο μειονέκτημα του είναι ότι κανείς δεν ξέρει εάν θα εξακολουθεί να είναι υπουργός Οικονομικών για πολύ καιρό ακόμα, δεδομένης της αβεβαιότητας για τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που θα γίνουν στην Ισπανία, στα τέλη του χρόνου. Αλλά ακόμα κι εάν ο Μαριάνο Ραχόι κατορθώσει με κάποιο τρόπο να ξαναγίνει πρωθυπουργός, δεν είναι σίγουρο ότι ο Γκίντος θα εξακολουθήσει να έχει το ίδιο χαρτοφυλάκιο.
Σύμφωνα με τον Σπίγκελ, οι πιθανότητες για τον ντε Γκίντος θα ήταν σαφώς καλύτερες εάν αποφάσιζαν οι ηγέτες της ευρωζώνης να ορίσουν μόνιμο Πρόεδρο για το Eurogroup με έδρα της Βρυξέλλες, όπως έχουν προτείνει η Γαλλία και η Γερμανία. Επιπλέον, ίσως δεν θα πρέπει να στηρίζεται τόσο πολύ στην υποστήριξη της Μέρκελ, που έχει δείξει στο πρόσφατο παρελθόν να αλλάζει γνώμη.
Μερικοί πιστεύουν ότι το Βερολίνο δεν θα επιμείνει και θα γυρίσει γρήγορα την πλάτη του στον Γκίντος εάν δεν υπάρξει ομοφωνία μεταξύ των 19, αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Και οι λοιποί....
Πιέρ Κάρλο Πάντοαν
Υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, που ανήκει στο κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα, δηλαδή στους Ευρωσοσιαλιστές. Εάν Γαλλία και Ιταλία δεν συμφωνήσουν να στηρίξουν με την καρδιά τους τον Ντάισελμπλουμ ή ο ντε Γκίντος δεν καταφέρει να αποσπάσει ευρεία συνέναιση, τότε ο Πάντοαν θεωρείται μια καλή επιλογή για τους Σοσιαλιστές.
Οικονομολόγος με καλή φήμη διεθνώς, έχει στο βιογραφικό του και θητεία στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης και το γεγονός ότι μιλάει καλά αγγλικά.
Από την άλλη, υπάρχει και η άποψη ότι είναι περισσότερο ακαδημαϊκός και λιγότερο πολιτικός, πράγμα που στις Βρυξέλλες θεωρείται μειονέκτημα, δεδομένου ότι θα πρέπει να διαθέτει το «ένστικτο» για να μπορεί να μεσολαβεί σε δύσκολους πολιτικούς συμβιβασμούς και συμφωνίες.
Επιπλέον είναι και ένας από τους υπουργούς του Ομίλου G7, πράγμα που σημαίνει ότι στα 67 του χρόνια έχει ήδη πολύ δουλειά και ελάχιστο χρόνο να αφιερώσει στις αυξημένες υποχρεώσεις του Eurogroup.
Στα κατά της υποψηφιότητας του είναι και το γεγονός ότι η Ιταλία έχει ήδη «χρεωθεί» ένα από τα ανώτατα αξιώματα στην Ε.Ε., αυτό του επικεφαλής της ΕΚΤ, αφού ο Μάριο Ντράγκι είναι Ιταλός.
Μαρία Λουίς Αλμπουκέρκ
Υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας της κεντροδεξιάς κυβέρνησης Κοέλιο, δηλαδή μια πιθανή «υποψηφιότητα» για το Ευρωπαικό Λαικό Κόμμα. Εάν ο ντε Γκίντος δεν τα καταφέρει, μπορεί αυτή να πάρει τη σκυτάλη για το στρατόπεδο της κεντροδεξιάς, έχοντας στις αποσκευές της και τα εύσημα Βρυξελλών και Βερολίνου για το success story της Λισαβόνας.
Στα υπέρ της είναι ότι γνωρίζει καλά τους μηχανισμούς του συστήματος της ευρωζώνης δεδομένου ότι έχει υπηρετήσει ως υφυπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας στο λεγόμενο «euroworking group» πριν αναλάβει το υπουργείο το 2013. Γενικώς θεωρείται συμπαθής στο κύκλο του Eurogroup και παρότι δεν είναι πολιτικός καριέρας, εκτιμάται ότι διαθέτει αυτό το...ένστικτο που λέγεται ότι λείπει από τον Ιταλό ομόλογο της.
Από την άλλη δεν έχει το ίδιο εκτόπισμα με τον ανταγωνισμό και όπως και ο ντε Γκίντος, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρεθεί απέναντι στην κατηγορηματική άρνηση των Σοσιαλιστών, που θέλουν πάση θυσία κάποιον δικό τους στο αξίωμα.
Πρόσθετο πρόβλημα είναι ότι και η δική της παραμονή στο υπουργείο είναι αβέβαιη. Οπως και η Ισπανία έτσι και η Πορτογαλία έχει εκλογές στα τέλη του χρόνου και το κόμμα της Αλμπουκέρκ δεν τα πάει και τόσο καλά στις δημοσκοπήσεις.
εφσυν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου