«Καµαρούλα µια σταλιά...»

Της Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ
«Ολα ψέµατα».
Ετσι απαντούσε ο Ακης Τσοχατζόπουλος κάθε φορά που στριµωχνόταν από τις ερωτήσεις Παπαχελά - Τέλλογλου.
Το ραντεβού δόθηκε αµέσως µόλις προβλήθηκε το τρέιλερ της εκποµπής των... «Νέων Φακέλων» µε τη συνέντευξη Τσοχατζόπουλου. Με πίτσες και µπίρες, όπως Γιουροβίζιον, όπως στον τελικό Κυπέλλου ή όπως πριν από πολλά πολλά χρόνια, όταν το έθνος των τηλεθεατών απολάµβανε µε παθιασµένη αθωότητα ακόµητις σαπουνόπερες και γοητευόταν τόσο από τις συναρπαστικές κορυφώσεις τους, ώστε δεν έχανε κανένα από τα κρίσιµα επεισόδιά τους.

Αλήστου µνήµης ως εκ τούτου για την παγκόσµια τηλεοπτική ιστορία το επεισόδιο «Ποιος σκότωσε τον Τζέι Αρ» του «Ντάλας», µιας από τις πιο πετυχηµένες σαπουνόπερες της δεκαετίας του ‘80, που αποτύπωνε τις κυρίαρχες συνθήκες της τότε παγκόσµιας οικονοµίας. Επίκεντρο του παγκόσµιου πλούτου ήταν η πετρελαϊκή αγορά και ο Τζέι Αρ ήταν ο ρόλος - σύµβολο ενός αδίστακτου και κυνικού πλούτου του πετρελαίου, τον οποίο όριζε η σαπουνοπερική µυθολογία µε βάση τις λαϊκές φαντασιώσεις της εποχής για τον «απόλυτο καπιταλιστή». Το επεισόδιο όπου κάποιος τον πυροβολούσε έκανε την υψηλότερη τηλεθέαση παγκοσµίως. Πάντως ο Τζέι Αρ έζησε αµετανόητος µέχρι το µάλλον άδοξο τέλος της εν λόγω σαπουνόπερας, όπως άλλωστε είναι το φινάλε σε όλα τα παρόµοια τηλεοπτικά προϊόντα.

Κάπως έτσι και ο Ακης υπήρξε ρόλος - σύµβολο µιας ολόκληρης εποχής του τόπου, εις εκ των κορυφαίων πρωταγωνιστών της εθνικής µας σαπουνόπερας, που εξελίχθηκε µε αλλεπάλληλες, συναρπαστικές κορυφώσεις, διαµορφώνοντας την πολιτικοκοινωνική µυθολογία, η οποία έθρεψε τις λαϊκές φαντασιώσεις από τη Μεταπολίτευση µέχρι σήµερα. Ηταν η εποχή που σήµερα καταρρέει µέσα σε βοή λαϊκής αγανάκτησης για τις νοοτροπίες του εύκολου πλουτισµού που καλλιέργησε και για τις σκανδαλώδεις συµπεριφορές εκείνων που «µίζαραν» το µέλλον του τόπου.

Για όλα αυτά, η συνέντευξη του Ακη Τσοχατζόπουλου στον Αλέξη Παπαχελά και τον Τάσο Τέλλογλου στη σκιά της παραποµπής του στη ∆ικαιοσύνη από ένα πολιτικό σύστηµα που οφείλει στους πολίτες τη διαλεύκανση σκανδάλων καισκανδαλωδών συµπεριφορών, τις οποίες τοίδιο παρήγαγε, υποσχόταν αν µη τι άλλοτις απολαύσεις µιας σαπουνοπερικής κορύφωσης του αργόσυρτου εθνικού δράµατος-την-εποχή-της-κρίσης.

Και τις πρόσφερε. Με το θέαµα της αλλοτινής παντοδυναµίας να καταρρέει on camera µαζί µε επιχειρήµατα που έµοιαζαν µε αστείο σε κοινότοπη επιθεώρηση. Πολυτελής ο γάµος; Α πα πα! Πρόκειται για σκευωρία των µίντια, για «κατασκευασµένη εικόνα». Γιατί είναι κακό να παντρευτεί κανείς στον Αγ. Στέφανο στο Παρίσι; Και µόνο 15, άντε 18 άτοµα οι καλεσµένοι «και οι αστυνοµικοί µε τις γυναίκες τους» που φιλοξενήθηκαν στα «φτηνά δωµάτια» του πολυτελούς «George V» και «όχι στις ακριβές σουίτες». Οσο για το διαµέρισµα που αγόρασε απέναντι από την Ακρόπολη, που ανήκε στην off shore Torcaso, που την είχε ένα ξαδελφάκι, που είχε έναν κουµπάρο και που αγοράστηκε από αµερικανική εταιρεία που το πήρε από την Torcaso του ξαδελφακίου, αλλά είχε λογίστρια συνεργάτιδα του αγοραστή Τσοχατζόπουλου, όλα συµπτώσεις. Σατανικές. Αλλωστε το ίδιο το σπίτι τι είναι; Μια σταλιά. «Μόλις 180 τετραγωνικά» στον τελευταίο όροφο, «ο µικρότερος δυνατός χώρος», όπως τονίστηκε µε απόλυτη φυσικότητα και εκείνο το γνώριµο ύφος του πολιτικού που παραµένει αγκιστρωµένος στη φαντασίωση για τον εαυτό του, ακόµη κι αν έχουν πλέον χαθεί όλα τα «αξεσουάρ» που την έθρεψαν.

Και τα υποβρύχια που έγερναν και τα hovercrafts που δεν πηγαίνουν πουθενά; Ολα ψέµατα. «∆εν γνωρίζετε το θέµα», ήταν η µόνιµη αντίδραση του αλλοτινού πανίσχυρου ανδρός κάθε φορά που τον στρίµωχναν οι Παπαχελάς - Τέλλογλου.. Μίζες; Ποτέ. Ακόµη και η εταιρεία που κατηγορείται στη Γερµανία ως πρωταθλήτρια στο «λάδωµα» την Ελλάδα τη σεβάστηκε και µπορεί παντού να ‘κανε δουλειές µε µίζες, µε τους έλληνες υπουργούς ποτέ. Ηταν απολαυστικό το θέαµα. Σαν σάτιρα της εποχής που το παρήγε. Ιδίως όταν ο πρώην υπουργός δήλωσε µε έµφαση ότι θα ‘πρεπε να «συνεργαστούµε όλοι για την αλήθεια». Ηταν και θλιβερό. Για τη µιζέρια που αποπνέει η ξεφτισµένη προ πολλού πολιτικάντικη άρνηση του προφανούς. Αλλά και για το στρίµωγµα µιας µεγαλειώδους κάθαρσης του πολιτικού συστήµατος, όπως επιβάλλουν οι όροι της δηµοκρατίας, στους συµβολισµούς ενός σαπουνοπερικού επεισοδίου, υψηλού µεν τηλεοπτικού ενδιαφέροντος, αλλά άσχετου µε την ικανοποίηση του περί δικαίου αισθήµατος.