Λέιζερ

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου [Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ
ΤΙΠΟΤΕ ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ πια όπως ήταν. Κανονικά, η δοκιµασία του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι στο καθηµερινό µπρίφινγκ. Ωστόσο, για τον Γιώργο Πεταλωτή η δοκιµασία ήταν στο ΚΑΠΗ Αργυρούπολης.

ΠΩΣ ΜΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ εκδήλωση ρουτίνας στη Β’ Αθήνας µετατράπηκε σε... χλευασµό ενός κυβερνητικού αξιωµατούχου από το συγκεντρωµένο πλήθος; Πώς να τα βγάλεις πέρασε µια οµιλία όταν σε παρενοχλούν στο πρόσωπο µε ένα πράσινο λέιζερ; Και πώς να συγκεντρωθείς να µιλήσεις όταν ακούγονται απέξω κραυγές, πέφτουν πέτρες – ή ακόµη και µια κροτίδα; Ολα αυτά ο Πεταλωτής τα κατάφερε και, τελικώς, αποχώρησε, ενώ είχαν αναπτυχθεί τα ΜΑΤ.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ αγαπά την ειρωνεία. Τα ΚΑΠΗ ήταν άλλη µια καινοτοµία του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ‘80 στο κοινωνικό µέτωπο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου τα δηµιούργησε για τα «περήφανα γηρατειά». Τριάντα χρόνια αργότερα το ΚΑΠΗ Αργυρούπολης αποδείχθηκε σφηκοφωλιά για κάποιον σαν τον Πεταλωτή που ήταν έφηβος το ’81 όταν το ΠΑΣΟΚ µεγαλουργούσε πολιτικά.

ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ υπάρχουν τρεις ερµηνευτικές προσεγγίσεις. Η πρώτη ερµηνεία επιµένει ότι οι εξαγριωµένοι είναι, κυρίως, πασόκοι – και µάλιστα το είδος των πασόκων που είναι οπαδοί του Παπανδρέου. Αυτοί που τα αυτιά τους χαϊδεύονταν από τη λαϊκίστικη πλευρά του παπανδρεϊσµού και τώρα δεν καταλαβαίνουν σε τι χώρα βρίσκονται και τι κόµµα έχουν ψηφίσει. Η δεύτερη ερµηνεία διαβλέπει στις εκδηλώσεις διαµαρτυρίας κατά στελεχών του ΠΑΣΟΚ ξένο δάκτυλο και παραπέµπει στον ΣΥΡΙΖΑ. Τά ‘χειπει ο Ανδρέας Λοβέρδος, ενώ σε αυτή τη γραµµή κινήθηκε και ο ίδιος ο Πεταλωτής. Σύµφωνα µε την ανάγνωση αυτή, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει ένα πολιτικό «αντάρτικο πόλεων», καθώς τα στελέχη του χώνονται µέσα στον κόσµο και προβαίνουν σε ακραίες ενέργειες. Με άλλα λόγια, προβοκάρουν την κυβέρνηση για να δηµιουργήσουν την εικόνα ενός κοινωνικού κλίµατος που απαγορεύει στα στελέχη της να βγουν – περίπου – στον δρόµο. Αλήθεια, πόσο αυθόρµητο είναι να πάει κανείς έξω από το ΚΑΠΗ Αργυρούπολης µε πράσινο λέιζερ στην κωλότσεπη; Θέλοντας ακριβώς να ανατάξει µια τέτοια ατµόσφαιρα, το ΠΑΣΟΚ έβγαλε τα στελέχη του σε εκδηλώσεις τον Μάιο και τον Ιούνιο. Το πρόγραµµα δηµοσιοποιήθηκε, κάποιοι το διάβασαν και τα υπόλοιπα τα είδαµε ζωντανά στα βραδινά δελτία της τηλεόρασης. Η τρίτη ερµηνεία λέει πως η αλήθεια είναι κάπου στη µέση. Ενα µέρος του ΠΑΣΟΚ είναι εύφλεκτο υλικό – αν και δεν θα έφτανε ποτέ σε προπηλακισµούς κυβερνητικών στελεχών. Ε, µέσα στα χλωρά µπήκαν και κάτι ξερά αριστερά φρύγανα!

ΤΟ ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΝ είναι ότι οι «Αγανακτισµένοι» του Συντάγµατος µπορεί να κάνουν τον κλεφτοπόλεµο ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ να φανεί ξεπερασµένος. Στο Σύνταγµα οι µούντζες αποτελούν ελάχιστα δηµοκρατική χειρονοµία και πέφτουν επάνω στη Βουλή συνολικά. Αλλωστε, την περασµένη εβδοµάδα φυγαδεύτηκαν κακήν κακώς εκτός κτιρίου βουλευτές της συµπολίτευσης αλλά και της αντιπολίτευσης. Μήπως στα µάτια κάποιων τρίτων ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν περισσότερα κοινά από ό,τι νοµίζουν;