Ε και; Τι έγινε;

Tης Έλενας Ακρίτα απο τα ΝΕΑ
Στις εκλογές δεν ψήφισα! Ε, και;
Στις εκλογές ψήφισα! Ε, και;
Στις εκλογές ψήφισα Αριστερά! Ε, και;
Στις εκλογές ψήφισαΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ! Ε, και;

Ε, ΚΑΙ; Τι έγινε; Τιάλλαξε; Τι βελτιώθηκε; Ποιο απ’ τα όνειρά µου πραγµατοποιήθηκε; Ποια απ’ τις προσδοκίες µου εκπληρώθηκε; Ποιο όραµα υλοποιήθηκε;

Η γενιά του Εµφυλίου έλειωσε στις ... φυλακές και σταξερονήσια. Εφτυσε το αίµα της,έχασε τα νιάτα της, πουλήθηκε, διαψεύστηκε, εξοντώθηκε ηθικά και σωµατικά για µια ιδεολογία που έγινε σκόνη στον άνεµο. Αλλοι «υπέγραψαν» κι άλλοι όχι...

Ε, και; Τι άλλαξε;

Οι Λαµπράκηδες, ο Σωτήρης Πέτρουλας, η γενιά του 114... Ο θρήνος της Μάνας «µέρα Μαγιού µου µίσεψες». Νέα παιδιά, κλαράκια που τσάκισανκάτω απ’ το κλοµπ τουασφαλίτη...

Ε, και; Τι άλλαξε;

Η γενιά τηςχούντας, µέσαστην ΕΣΑ και στην Ασφάλεια τηςοδού Μπουµπουλίνας, ένιωσε τον βούρδουλα να κροταλίζει πριν σκάσει µε δύναµηπάνω στο πετσί της... Ο Αλέκος Παναγούλης... Ο Νικηφόρος Μανδηλαράς... Ο ΑντρέαςΛεντάκης... Ο Σάκης Καράγιωργας, ο Μουστακλής, ο Οπρόπουλος... Και τόσοι άλλοι... Σε ποιο σχολικό βιβλίο υπάρχουν τα ονόµατά τους; Σε ποια διδακτέα ύλη καταγράφεται η παρακαταθήκη τους; ∆εν καταγράφεται! Ε, και;

Η γενιά του Πολυτεχνείου – στην πλειονότητά της τουλάχιστον – βολεύτηκε... Φαίνεται πως στο DNA τουςείχαν περάσει οι µάχες που χάθηκαν, οι ήττες που πιστώθηκαν... Κι από «γενιά του Πολυτεχνείου» έγινεη γενιά της συναλλαγής. Κι αντάλλαξαν την ντουντούκα αντιµέτωποι µε ένα τεράστιο «Ε, και;»...

Αυτό το «ε, και» µας βύθισε στον ύπνο, φλογεροί µου Σπανιόλοι! Αυτό το «ε, και» µας παρκάρισε σε φθαρµένους καναπέδες!Αυτό µας καθήλωσε µπροστά σε τηλεοράσεις µε το σεµενάκι και την πορσελάνινη βοσκοπούλα ασορτί µε τη µιζέρια µας! Κι αρχίσαµε να ανατρέχουµε στους αρχαίους ηµών, στην Επανάσταση του ’21... Σαν τις γριές αρχόντισσες της Μικρασίας που η ζωή τις ξέβρασε στις αθηναϊκές συνοικίες... Περασµένα µεγαλεία...

Και αίφνης το «ε, και;» σαν απόστηµα έσπασε και τινάχτηκε το υγρό του. Κι ο κόσµος ξεχύθηκε στους δρόµους και τις πλατείες... Και τα κόµµατα χύµηξαν πάνω τους σαν τους γύπες, να αρπάξουν κοµµάτια απ’ τη σάρκα της λαϊκής οργής!

Κανείς δεν ξέρει τι µέλλει γενέσθαι... Κάποιοι λένε πως το κίνηµα των αγανακτισµένων θα ατονήσει... Κάποιοι πως θα φουντώσει κι άλλο... Κάποιοι πως δεν έχει συγκεκριµένα αιτήµατα...

Κάποιοι πως θα καπελωθεί από ταραχοποιά στοιχεία... Και σίγουρα, τα επόµενα βήµατα χρειάζονται και ψυχραιµία και σύνεση! Το να λιθοβολούµε βουλευτές δεν είναι ούτε λύση, ούτε θέση, ούτε απάντηση... Ψυχραιµία, σύνεση! Και περιφρούρηση! Μια στραβή να γίνει, ένα κεφάλι να ανοίξει, λίγο αίµανα χυθεί, θα πάνε όλα κατά ∆ιαόλου!

µε θώκους, βουλευτιλίκια, υπουργικές καρέκλες... Και καµιά µίζα πού και πού, για το καλό του χρόνου... Ε, και;

Στα χρόνια της Μεταπολίτευσης πολλοί φάγανε, πολλοί ήπιανε, κανένας δεν πήγε φυλακή, κανένας δεν λογοδότησε... Πολλοί εισπράξανε, κανένας δεν πλήρωσε... Αυτοί που µας έφεραν αυτήν τη στιγµή επαίτες στο κατώφλι της Ευρώπης, δεν έκατσαν σε κανένα σκαµνί. Ολοι αραχτοί σε βαθιές πολυθρόνες! Γιατί κάποιοι δεν τόλµησαν να τους εγκαλέσουν; Γιατί είχαν κι αυτοί τη φωλιά τους κατουρηµένη; Γιατί κόρακας κοράκου µάτι δεν βγάζει; Κι έτσι δεν κούνησε φύλλο! Κι έτσι δεν άλλαξε τίποτα! Κι όσοι πιστέψανε, όσοι ελπίσανε, όσοι αγωνίστηκαν, βρέθηκαν µούρη µε µούρη µε τον µηδενισµό, την αδιαφορία, τη διάψευση! Βρέθηκαν ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ... Μη δούµε κάναν «ηγέτη» να ξεπετιέται από το κίνηµα των «Αγανακτισµένων»... Κανέναν «µπροστάρη» που αύριο θα τον καµαρώσουµε να ορκίζεται υπουργός στο Προεδρικό Μέγαρο... Μην το ζήσουµε ΚΑΙ αυτό το ρεζιλίκι...

Γιατί πάντα ελλοχεύει, πάντα παραµονεύει, πάντα προσδοκά να µας βυθίσει στην ίδια φθαρµένη πολυθρόνα: Ε, και;