Tης Μαριαννας Τζιαντζη
Η χαρά του επιθεωρησιογράφου είναι η υπόθεση Στρος - Καν. Ηταν αναμενόμενο ο Λάκης Λαζόπουλος να οργιάσει (με την καλή έννοια) στο προχθεσινό «Αλ Τσαντίρι Νιουζ», και αυτό έκανε. Οχι μόνο φορώντας μια ποδιά καμαριέρας, αλλά και τραγουδώντας τη θρυλική «Ταμπακιέρα», παραφθείροντας τους... στίχους των Τραϊφόρου και Γιαννακόπουλου:
«Πως θα μας έσωζε, παιδιά, μια καμαριέρα
στ’ ορκίζομαι ούτε Καν το ’χα σκεφτεί
ίσως στο βάθος θέλαν’ να τον κάνουν πέρα
τι ήθελες κι έβγαινες απ’ την μπανιέρα αυτή...»
Αφθονα, καταιγιστικά και συχνά ευρηματικά τα λογοπαίγνια με το «στρώσ’» και το «καν’», όμως εκεί που ο κ. Λαζόπουλος κέντησε ήταν όταν βρέθηκε στο θεσσαλικό στοιχείο του, υποθέτοντας ότι ο κ. Στρος - Καν πηγαίνει για να ξεκουραστεί σε ένα ξενοδοχείο στην περιοχή της Καρδίτσας, π. χ. στη Λίμνη Πλαστήρα, κι εκεί διασταυρώνεται με μια Ελληνίδα καμαριέρα. Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Λ. Λαζόπουλος μιλάει με πολλές φωνές (του αφηγητή, της καμαριέρας, του συζύγου της, του διευθυντή του ξενοδοχείου), χωρίς σκηνικό και βίντεο, με μόνα εργαλεία τον λόγο, την κίνηση, την έκφραση.
Η εκπομπή έκλεισε με το καθιερωμένο σκετσάκι, με τον Λ. Λαζόπουλο και τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτου να υποδύονται τους φυλακισμένους στο ίδιο κελί που δέχονται την επίσκεψη της Βίκυς Σταυροπούλου, η οποία τους φέρνει μια παραδοσιακή πίτα που περιέχει πιο πολύ χασίσι παρά σπανάκι. Ελαφρά, πανάλαφρα έως χαζά τα θέματα που συζητούν οι τρεις τους, όμως είναι τόσο ταλαντούχοι οι ηθοποιοί, τόσο μεταδοτικό το κέφι τους, τόσο απλός και αστείος ο διάλογος, που γελάει και ο πιο ξινός τηλεθεατής. Κρίμα που οι δύο αυτοί ηθοποιοί -όπως και δεκάδες εκλεκτοί συνάδελφοί τους- βρίσκονται φέτος εκτός τηλεόρασης, μολονότι, κειμένου θέλοντος, θα είχαν πολλά να μας προσφέρουν στις αγέλαστες μέρες που ζούμε.
Ολα καλά και όλα ωραία από την αρχή έως το τέλος; Ενας αυστηρός κριτής θα μπορούσε να μιλήσει για χονδροειδή αστεία, για λαϊκισμό, για σεξιστικές πινελιές, για ηθικολογικά ή απλοϊκά πολιτικά κηρύγματα, για καταφυγή στην ευκολία και να έχει δίκιο... αλλά μόνο στα σημεία. Γιατί στο σύνολό του το θέαμα ήταν γενναιόδωρο και ο Λ. Λαζόπουλος έδειξε το δημιουργικό (και όχι απλώς το αναπαραγωγικό) πρόσωπο της σάτιρας.
Είναι αλήθεια ότι ο καλός καλλιτέχνης, όπως και ο καλός καπετάνιος, στη φουρτούνα, στα δύσκολα φαίνεται, δηλαδή όταν δεν συμβαίνει τίποτα το συγκλονιστικό, και όχι όταν η διεθνής επικαιρότητα προσφέρει πλούσιο υλικό. Πολλοί παρατήρησαν ότι η υπόθεση «Στρος - Καν και καμαριέρα» θυμίζει, εκ πρώτης όψεως, τη σειρά «CSI: Νέα Υόρκη»... όμως δεν είμαι σίγουρη ότι το επόμενο επεισόδιο της σειράς θα έχει γαργαλιστικό και όχι τραγικό πολιτικό χαρακτήρα.
kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου