Για ένα µανίκι αδειανό

Tης Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ

Κανείς δεν περιµένει από την τηλεόραση, και δη τη µεσηµεριανάδικη, να υπηρετεί το πνεύµα, όχι όµως και να γονατίζει ευλαβικά στα στυλιστικά καρναβάλια
«Ελα τώρα,δείξε µας κάτι, οτιδήποτε, έστω µια... ζώνη, µια µανσέτα, ένα µανίκι…». Η παράκληση είναι τόσο έντονη και επίµονη που µας τραβά την προσοχή. Τι θαύµα περίµεναν από ένα µανίκι; Ούτε οι προσκυνητές της «Αγίας Ζώνης» τέτοιο λίγωµα µπροστά στο ιερό σύµβολο.

Είναι το «Κους-Κους» στον Alpha και έχει γίνει απευθείας σύνδεση µε το ατελιέ, να το πούµε; βεστιάριο, να το πούµε; του «Greek Idol», εκεί όπου κάθε εβδοµάδα εξαντλούν την καρναβαλική φαντασία τους στυλίστες και λοιποί αρµόδιοι για την εµφάνιση των διαγωνιζοµένων. Εχει σταλεί και ρεπόρτερ επίτόπου γιανα υπάρχει απευθείας ενηµέρωση περί του τι κρέµεται στις κρεµάστρες.

Εχουν λιγώσει πάνελ και παρουσιάστρια από την επιµονή του στυλίστα να αρνείται να κάνει αποκαλύψεις. Πες µας, πες µας εκείνοι. Σφίγγα αυτός. Αντιµετωπίζεται δε µε τέτοιο δέος για τις στυλιστικές του προτάσεις, ούτε η µετενσάρκωση της Κοκό Σανέλ να ήταν. ∆εν είµαστε καλά. Και ποιος νοιάζεται για το τι θα φορέσουν µια χούφτα διαγωνιζόµενοι, για το ταλέντο τους στην ερµηνεία τραγουδιών; ∆εδοµένου µάλιστα, ότι αυτά που φορούν κάθε άλλο παρά για την επιτοµή του στυλ πρόκειται. Αντιθέτως ισοπεδώνονται οι άγουρες φιγούρες τους κάτω από τόνους µακιγιάζ και στυλιστικές ακρότητες, καθώς δεν έχουν αποκτήσει ούτε τον αέρα ούτε την αυτοπεποίθηση να τις υποστηρίξουν. Τους ντύνουν καρνάβαλους µόνο και µόνο για να προστεθεί στο πληκτικό θέαµα και το «κατινιάρικο» ενδυµατολογικό σχόλιο της κριτικής επιτροπής.

Προφανώς προκειµένου να διαφηµιστεί από το µεσηµεριανάδικο το κουρασµένο, πλέον, τραγουδοριάλιτι, επιχειρείται να γίνει θέαµα και το στυλιστικό του κοµµάτι. Αλλά αλήθεια, ποιος φαντάστηκαν ότι κόβει φλέβες να δει µια ζωνίτσα ή ένα κολανάκι από αυτά που θα φορέσουν οι επίδοξοι αοιδοί;

∆εν πρόκειται και για Μαντόνες ή Μάικλ Τζάκσον!

Γιατί ακόµη και αν δεχθούµε ότι το κουτσοµπολιό ή οι συµβουλές κοµµωτικής και µανικιουριστικής τέχνης, που αποτελούν την καθηµερινή θεµατολογία τής εν λόγω εκποµπής και όλων των παρόµοιων, είναι ένα µυοχαλαρωτικό, µεσηµεριανό θέαµα συνοδευτικό της χωνευτικής αποχαύνωσης του φιλοθεάµονος, έχει και ένα όριο η σάχλα. Και εδώ βρίσκεται το πρόβληµα µιας τηλεόρασης που δεν διεκδικεί τα εύσηµα καµιάς προσφοράς στο πνεύµα, αλλά τουλάχιστον οφείλει σεβασµό στην έστω και αποχαυνωµένη, λόγω ώρας, προσωπικότητα του κοινού.

∆υστυχώς επαναλαµβάνουµε στερεότυπα ότι φέτος είχαµε τη χειρότερη τηλεόραση. Και εννοούµε ότι δεν υπάρχουν τα χρήµατα για καλές παραγωγές. Λες και τότε που τα ‘χαµε, είχαµε διαφορετική τηλεόραση. Γιατί σε επίπεδο παραγωγής σίριαλ, το πολύ να είχαµε µια σειρά ετησίως του επιπέδου του «Νησιού», ενίοτε και καµία, µε την τηλεόρασή µας να βουλιάζει στον υστερικό µικροαστισµό ενός κιτσάτου πράιµ-τάιµ. Τον τόνο τον έδινε ωστόσο το live πρόγραµµα. Και εκεί θριάµβευε από το πρωινάδικο χαχανητό, µέχρι ο ακραίος κιτρινισµός του κουτσοµπολιού και το ανθρωποφαγικό ριάλιτι µεσηµεριανάδικων και όχι µόνο, εκποµπών.

Αυτή την κληρονοµιά έχει η σηµερινή τηλεόραση. Απλώς φαίνεται η γύµνια της σε ιδέες και ποιότητα λόγου. Μια τηλεόραση που βουλιάζει, από αµήχανη ώς και καταθλιπτική, στην αδυναµία να ελιχθεί στις αλλαγές των εποχών και να αξιοποιήσει την εµπειρία της.

Η ατυχής στιγµή του «Κους-Κους» που περιγράψαµε, ήταν ένα µόνο παράδειγµα από πάµπολλα καθηµερινής ανοησίας. Με άλλα λόγια, το πρόβληµα είναι λιγότερο το οικονοµικό και περισσότερο η εµµονή ότι χαλαρωτική ψυχαγωγία σηµαίνει διαρκής αναπαραγωγή της σάχλας. Το πρόβληµα είναι παρουσιαστές – και οµάδες υποστήριξής τους – που λες και ζουν σε µια γυάλα, µηρυκάζουν τελειωµένα στερεότυπα για τη διασκέδαση και µάλιστα µε τέτοιο θαυµαστικό τόνο, που προκαλούν γέλιο – και µετά αδιαφορία.

Απορούν ορισµένοι για τις βίαιες και ταχύτατες ανακατατάξεις στην τηλεθέαση; Γιατί χθεσινές «βασίλισσες» και «πρωταθλητές»-άµα-τη-εµφανίσει, που θα µπορούσαν να ‘χουν µέλλον µακρύ, σήµερα,αν δεν βουλιάζουν στην αγωνία για την επιβίωση, πάντως βλέπουν τις αλλοτινές δόξες µε το κιάλι; Ενας σοβαρότατος λόγος είναι ότι εξαντλήθηκαν οι ίδιοι και ένα ολόκληρο σύστηµα γύρω τους σε µια ρηχή, συγκυριακή επιφάνεια, που θρυµµατίζεται σιγά σιγά ερήµην τους. Οχι µόνον το οικονοµικό.