H νίκη του Γιάνεζ Γιάνσα στις βουλευτικές εκλογές της Σλοβενίας την Κυριακή αποτελεί το τελευταίο περιστατικό της...
ακροδεξιάς, αντιπροσφυγικής, εθνικιστικής «επέλασης» στην Ευρώπη, μέσα από εκλογικές διαδικασίες.
Ο 59χρονος ηγέτης του Σλοβένικου Δημοκρατικού Κόμματος (SDS) «έτρεξε» μια προεκλογική εκστρατεία βασισμένη στη ρητορική της «απειλής» από την «εισβολή» των μεταναστών στη χώρα του, παρά το ότι η Σλοβενία δεν φιλοξενεί σήμερα παρά μόλις περίπου χίλιους αιτούντες άσυλο. Και ασφαλώς δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι ο Γιάνσα είναι φίλος και σύμμαχος του Ούγγρου ακροδεξιού πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν. Είναι ενδεικτικό πως ο Όρμπαν προσέφερε την αμέριστη υποστήριξή του στον Γιάνσα, χαρακτηρίζοντάς τον, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως… «εγγυητή της επιβίωσης του σλοβένικου λαού».
Μια νοσηρή «πρωτοπορία»
Ο Ορμπάν μπορεί να περηφανεύεται ότι αποτελεί το σημείο «εκκίνησης» αυτής της ακροδεξιάς κοινοβουλευτικής επέλασης. Από το 2010 που βρίσκεται ανελλιπώς στην πρωθυπουργική καρέκλα της Ουγγαρίας είδε την άνοδο του Ρόμπερτ Φίκο στη Σλοβακία (ο οποίος στη συνέχεια αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου Γιαν Κουτσιάκ) και του Αλεξάνταρ Βούτσιτς, στη Σερβία (Απρίλιος 2017). Επίσης, το ακροδεξιό γερμανικό κόμμα «Alternative Für Deutschland» («Ενναλακτική για τη Γερμανία) έγινε τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα κερδίζοντας 94 από τις 709 έδρες στη βουλή. Ακολούθησε ο Σεμπάστιαν Κουρτς, στην Αυστρία, ο οποίος συγκυβερνά με τους εθνικιστές του FPÖ. Στην Τσεχία κέρδισε ο Μίλος Ζέρμαν. Ενώ κυριάρχησε στην Ιταλία η συμμαχία της Λίγκας με το Κίνημα Πέντε Αστέρων .
Ο Ορμπάν στήριξε τον φίλο του τον Γιάνσα πιο άμεσα, βάζοντας πόδι στα ΜΜΕ της Σλοβενίας: Ο βαθύπλουτος φίλος του Ούγγρου πρωθυπουργού, Αρμπαντ Χάμπονι, «επένδυσε» 800.000 ευρώ το 2017 στο κανάλι Nova TV24, και στη συνέχεια αγόρασε ποσοστά στην εβδομαδιαία εφημερίδα Demokratija και στην ταμπλόιντ εφημερίδα Skandal 24, η οποία προπαγανδίζει τη γραμμή του κυβερνητικού SDS. «Αυτές οι αγορές στη Σλοβενία και η εξαγορά σημαντικών ΜΜΕ στα Σκόπια, όπως η Republika και η Kurir, από υπευθύνους των Ουγγρικών ΜΜΕ αποδεικνύουν ότι οι εθνικιστές θέλουν να αναπαράξουν το πρότυπο της Ουγγαρίας και να ενισχύσουν τη φωνή της στην ανατολική Ευρώπη. Η κυβέρνηση του Βίκτορα Ορμπάν χρηματοδοτεί επίσης μίντια τα οποία απευθύνονται στους κατοίκους της Τρανσιλβανίας, γνωρίζοντας ότι πολλοί εξ αυτών έχουν τη διπλή υπηκοότητα και μπορούν να ψηφίζουν στις ουγγρικές εκλογές», αναφέρει έκθεση του οργανισμού Organized Crime and Corruption Reporting Project.
Για τους ηγέτες ακροδεξιών κομμάτων της Ευρώπης πλέον το να επιδοκιμάζουν τον Ορμπάν ή να τον συναντούν είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Ο ακροδεξιός ηγέτης της Λίγκας Ματέο Σαλβίνι θέλει να πολεμήσει στο πλευρό της Ουγγαρίας εναντίον της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής. Ενας άλλος σύμμαχος του Ορμπάν είναι ο σκοπιανός ηγέτης της αντιπολίτευσης Κριστιαν Μιτσκόβσκι, ο οποίος αρνείται τη συμφωνία Αθήνας-Σκοπίων, καθώς και ο Ολλανδός Γκέερτ Βίλντερς και η γαλλίδα Μαρίν Λεπέν, οι οποίοι δεν χάνουν ευκαιρία να επαινέσουν τον Ορμπάν για την πολιτική του.
«Ο Ορμπάν μυρίστηκε που πάει ο ρους της ιστορίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά συμβολίζει ο ίδιος την ανάμειξη στις υποθέσεις των άλλων την οποία απορρίπτει για τη χώρα του. Κατά βάθος, πολλοί Σλοβένοι δεν ψήφισαν τον Γιάνσα εξαιτίας του Ορμπάν. Η επικοινωνιακή υπεροχή του Fidesz δεν κατάφερε να κάνει τον Ορμπάν ένα καλό εξαγώγιμο προϊόν. Η μικρή νίκη του Γιάνσα αποδεικνύει ότι η πλειοψηφία των Σλοβένων αρνούνται να δεχθούν αυτή τη στροφή προς το παράδειγμα της Ουγγαρίας», αναλύει ο αθρογράφος Péter Techet στο σάιτ Azonnali.hu.
Φαίνεται όμως πως η τακτική της στήριξης και δια της στοχευμένης οικονομικής διείσδυσης δεν είναι «ευρεσιτεχνία» του Ορμπάν. Την έμαθε από έναν διάσημο και ισχυρό σύμμαχό του: Τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.
Ρωσικός «δάκτυλος»
«Νικήσαμε. ‘Eχουμε μια ευκαιρία να υπερασπίσουμε την Ουγγαρία» βροντοφώναξε ο Βίκτωρ Ορμπάν τα μεσάνυχτα της 8ης Απριλίου προς τους χιλιάδες υποστηρικτές του που συγκεντρώθηκαν στη Βουδαπέστη, για να γιορτάσουν την τρίτη κατά σειρά νίκη του στις βουλευτικές εκλογές, η οποία του εξασφάλισε ακόμη μια πρωθυπουργική θητεία. Όμως εκτός από τον ακροδεξιό κυρίαρχο του ουγγρικού πολιτικού σκηνικού και τους οπαδούς, σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό «Newsweek», εκείνο το βράδυ των εκλογών και ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είχε λόγο να χαίρεται. Διότι επί μία δεκαετία έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να βοηθήσει τον Ορμπάν να πετύχει, διαχέοντας την αντιευρωπαϊκή ζύμωση σε όλη την ήπειρο, μια διαδικασία που το ρωσικό πρακτορείο «Russia Today» χαρακτηρίζει ως «Ορμπανοποίηση της Ευρώπης».
Για χρόνια, γράφει το περιοδικό, η Ρωσία, προσπαθούσε να αποδυναμώσει την ΕΕ, υποστηρίζοντας προπαγανδιστικά ομάδες που απλώνονται σε μία ευρεία γκάμα ιδεολογιών, αρκεί να εξυπηρετούσαν το σκοπό του. Παρόμοιες πρακτικές εξάλλου έχουν εφαρμόσει και κράτη της Δύσης, και κυρίως οι ΗΠΑ σε χώρες τις Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα, αλλά και αλλού ανά τον κόσμο. Το Κρεμλίνο μπορεί να στόχευε από Καταλανούς αυτονομιστές μέχρι τους Βρετανούς ακτιβιστές υπέρ του Brexit . Σύμφωνα με το Political Capital, ένα «Think Tank» με έδρα τη Βουδαπέστη, το Κρεμλίνο χρηματοδότησε το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν στην Γαλλία και έχει στήσει προπαγανδιστικούς μηχανισμούς στο διαδίκτυο - «τρολαρίσματα», διασπορά ψευδών ειδήσεων κλπ - καθώς και δικές του «δεξαμενές σκέψεις», που διαδίδουν τα ρωσικά «αφηγήματα» για την κατάσταση στην ΕΕ, επενδυμένα με μία «αύρα» συνωμοσίας.
Το «Newsweek» σημειώνει, επικαλούμενο πάντα την εν λόγω «δεξαμενή σκέψης», ότι στη γειτονική, της Ουγγαρίας, Τσεχία, ο «φιλο-Ρώσος» πρόεδρος, Μίλος Ζέμαν, επανεκλέχθηκε τον Φεβρουάριο, αφού ο κύριος αντίπαλός του, Γίρι Ντράχος, με ατζέντα υπέρ της ΕΕ, έπεσε «θύμα» μιας συντονισμένης εκστρατείας που τον κατηγόρησε ότι ήταν παιδόφιλος και συνεργάτης των κομμουνιστών κατά την περίοδο της σοσιαλιστικής Τσεχοσλοβακίας. Οι περισσότερες από τις ιστορίες εναντίον του προέκυψαν από περίπου 30 ιστότοπους της Τσεχίας, οι οποίοι, σύμφωνα με τη φιλοδυτική «δεξαμενή σκέψης» με έδρα την Πράγα, «European Values», «συνδέονται» με τη Μόσχα. Στόχος όλων αυτών των μηχανισμών, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι να βοηθηθούν οι «συμπαθούντες» τον Πούτιν και να «σπείρουν» αμφιβολίες και διαφωνίες σε όλη την Ευρώπη, καθιστώντας πιο δύσκολο για τις Βρυξέλλες να λαμβάνουν συλλογικά μέτρα εναντίον της ρωσικής «επιθετικότητας», όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας.
Πώς ο εχθρός έγινε φίλος
Κατά το «Newsweek», στην περίπτωση του Ορμπάν, αυτή η βοήθεια έφτασε σε «πρωτοφανή κλίμακα». Διότι περιλαμβάνει, όχι μόνο την προπαγάνδα, αλλά και συμφωνίες φυσικού αέριου, δάνεια δισεκατομμυρίων δολαρίων, στρατηγικές επενδύσεις και «συγκαλυμμένη υποστήριξη» σε βίαιες ακροδεξιές ομάδες. Το αντάλλαγμα ήταν τεράστιο, τουλάχιστον για το Κρεμλίνο. Ο Ορμπάν έγινε η «φωνή» υπέρ του Πούτιν στην Ευρώπη, ακόμη και όταν η υπόλοιπη ΕΕ έχει απομακρυνθεί από τη Μόσχα μετά την «προσάρτηση» της Κριμαίας και την «υποστήριξή» της προς τους εξεγερμένους εναντίον του Κιέβου στην ανατολική Ουκρανία. Ο Ούγγρος ηγέτης τάχθηκε κατά των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας και υποδέχθηκε τον Πούτιν στη Βουδαπέστη, σε μια εποχή που άλλοι ηγέτες της ΕΕ προσπαθούσαν να τον καταδικάσουν. Επίσης, πάντα σύμφωνα με το δημοσίευμα, δημιούργησε μια ολιγαρχική οικονομική ελίτ στα ρωσικά «πρότυπα», χρησιμοποίησε πιστούς επιχειρηματίες για να αναλάβουν τα μέσα ενημέρωσης της αντιπολίτευσης και ψήφισε νομοθεσία για να περιορίσει το έργο των μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) και των ομάδων της κοινωνίας των πολιτών.
Το σημαντικότερο, όμως, για το Κρεμλίνο είναι, πως η Ουγγαρία έχει καταστεί η «καρδιά» της αντίθεσης στην ΕΕ. «Η παγκόσμια άνοδος του συντηρητικού εθνικισμού είναι η απειλή της εποχής μας», λέει ο πολιτικός οικονομολόγος, Γουίλ Χάτον, από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. «Η Ευρώπη ξυπνάει με τους πιο σκοτεινούς δαίμονές της». Η Ρωσία σίγουρα δεν δημιούργησε την λαϊκιστική αντίδραση στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ, αλλά σίγουρα την εκμεταλλεύεται και, στην περίπτωση της Ουγγαρίας, πετυχαίνει, σημειώνει το «Newsweek».
Το οξύμωρο της σημερινής στενής σχέσης Ουγγαρίας - Ρωσίας είναι πως ο Ορμπάν δεν ήταν ανέκαθεν φίλος της Μόσχας. Ξεκίνησε την πολιτική καριέρα του ως αντι-Ρώσος, αντι-κομμουνιστής, φιλελεύθερος αντιφρονών. Το 1988, έγραψε στον Ουγγρο-αμερικανό επενδυτή, Τζορτζ Σόρος - ο οποίος αργότερα θα γινόταν ο μεγαλύτερος εχθρός του Ορμπάν - για να του ζητήσει βοήθεια ώστε να σπουδάσει με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Όντως πήρε την υποτροφία και επιστρέφοντας στη μετα-σοσιαλιστική Ουγγαρία, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του κόμματός του, του Fidesz, αρχικά ενός εντελώς νεοφιλελεύθερου, με αποκλειστικό προσανατολισμό στην αγορά.
Όπως και πολλοί νέοι Ανατολικοευρωπαίοι νεοφιλελεύθεροι εκείνης της εποχής, ο Ορμπάν στήριζε την ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ λέγοντας πως θα βοηθούσε την Ουγγαρία να ξεπεράσει την οικονομική της στασιμότητα και να την απαλλάξει από την επιρροή της Μόσχας. Το 2004, το όνειρο του Ορμπάν έγινε πραγματικότητα, όταν η Ουγγαρία, μαζί με άλλες χώρες, εντάχθηκαν στην ΕΕ. «Πιστεύαμε ότι από τη στιγμή που θα ενταχθούμε στην Ευρώπη, αυτό θα ήταν το τέλος όλων των προβλημάτων μας», λέει ο Τάμας Φάρκας, εκδότης από τη Βουδαπέστη και από νωρίς απογοητευμένος πρώην υποστηρικτής του Fidesz. «Πολλοί άνθρωποι, ειδικά των παλαιότερων γεννεών και της υπαίθρου, είχαν συνηθίσει την κυβέρνηση να φροντίζει για όλα τα προβλήματά τους. Έτσι νόμιζαν ότι οι Βρυξέλλες θα μας κάνουν πλούσιους χωρίς να κάνουμε τίποτα. Αντ 'αυτού, τα ανοικτά σύνορα και το ελεύθερο εμπόριο προκάλεσαν μαζική διαρροή μυαλών από νέους Ούγγρους που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό, ενώ η οικονομία παρέμεινε στάσιμη.
Μέχρι το 2016, σχεδόν το 4% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της χώρας αποτελούνταν από βοήθεια της ΕΕ με τη μορφή επιδοτήσεων. Η Ουγγαρία είναι σήμερα μεταξύ των μεγαλύτερων δικαιούχων κονδυλίων της ΕΕ, εισπράττοντας 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ συνεισφέρει λιγότερο από 1 δισεκατομμύριο ευρώ στον ετήσιο προϋπολογισμό της. Ταυτόχρονα, η Ουγγαρία έγινε επίσης μία από τις πιο διεφθαρμένες χώρες στην ΕΕ, σύμφωνα με την Transparency International, μια ΜΚΟ κατά της διαφθοράς. «Ο κόσμος αγρίεψε όταν συνειδητοποίησε ότι η ΕΕ δεν ήταν μια ελεύθερη βόλτα», λέει ο Φάρκας. «Ετσι άρχιζαν να ψηφίζουν πολιτικούς που τους έλεγαν ότι όλα τα προβλήματά τους προκλήθηκαν από ξένους, όχι από αυτούς».
«Βλέποντας» το εθνικιστικό «φως»...
Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2010, ο Ορμπάν θα ανακαλύψει πόσο «πιασάρικη» εκλογικά ήταν η ξενοφοβική ρητορική. Ταυτόχρονα, ο μόνιμος οικονομικός σύμβουλός του Γκιόργκι Μάτολσκι - τώρα κεντρικός τραπεζίτης της Ουγγαρίας - τον έπεισε ότι η πολιτική κοσμοθεωρία του ήταν ξεπερασμένη. Σύμφωνα με την έρευνα της ουγγρικής δημοσιογραφικής ομάδας Direkt36, ο Μάτολσκι κατάφερε να πείσει τον Ορμπάν ότι η αναδυόμενη Ανατολή σύντομα δεν θα είναι μόνο ο σημαντικότερος οικονομικός παράγοντας στη Δύση αλλά και το κυρίαρχο πολιτικό μοντέλο. Τον Νοέμβριο του 2009, ο Ορμπάν ταξίδεψε στην Αγία Πετρούπολη για να δει τον Πούτιν και τον επόμενο μήνα, πήγε στο Πεκίνο για να συναντηθεί με τον Κινέζο πρόεδρο, Ξι Τζιπίνγκ.
Με την επιστροφή του, ο Ορμπάν άρχισε να αποκαλεί τη Ρωσία και την Κίνα «υποδειγμαιτκά μοντέλα» και ότι ήθελε να χτίσει ένα κράτος βασισμένο σε αυτά. Τον Απρίλιο του 2010, μετά από μια εκστρατεία με βάση την εθνικιστική του νέα πλατφόρμα, ο Ορμπάν εξελέγη πρωθυπουργός και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς πραγματοποιεί επίσκεψη στη Ρωσία. Το 2009, ο ρωσικός ενεργειακός γίγαντας «Surgutneftegas», εξαγόρασε το 21,1% της Mol, της μεγαλύτερης ουγγρικής πετρελαϊκής εταιρείας. Ο Ορμπάν πρότεινε στον Πούτιν να αγοράσει η Ουγγαρία τις ρωσικές μετοχές της Mol, διότι έτσι ο Ορμπάν θα γινόταν ο κυρίαρχος και του ουγγρικού ενεργειακού παιχνιδιού, κάτι το οποίο θα όφειλε στη Μόσχα. Ο Πούτιν κλήθηκε να επιλέξει ανάμεσα στο κέρδος των μετόχων και στο γεωπολιτικό κέρδος από μια διευκόλυνση προς τον Ορμπάν. Διάλεξε το δεύτερο. Η επόμενη χάρη που ζήτησε ο Ορμπάν από τον Πούτιν περιλάμβανε τη ΜΕΤ, την εταιρεία φυσικού αερίου της χώρας. Η MET είχε συμφωνίες για την εισαγωγή αερίου τόσο από δυτικούς προμηθευτές όσο και από τη ρωσική Gazprom. Το 2011, το φυσικό αέριο που αγόραζε η εταιρεία από τη Δύση ήταν φθηνότερο από το ρωσικό. Μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες, ο Ορμπάν επέτρεψε την αύξηση των αγορών από τη Δύση, αυξάνοντας τα κέρδη των μετόχων και μειώνοντας τις τιμές για τους καταναλωτές. Και ενώ λογικά η Gazprom θα έπρεπε να σηκώσει τον κόσμο στο πόδι, «παραδόξως» σιώπησε, παρά τα δισεκατομμύρια ευρώ της «χασούρας». Αλλά το πολιτικό κέρδος για το Κρεμλίνο ήταν ανεκτίμητο, αφού ο Ορμπάν επανεκλέχθηκε πανηγυρικά και το 2014.
Γεωπολιτικά deal
Τότε, η Ρωσία αποφάσισε να τον βοηθήσει και με την πυρηνική ενέργεια. Η Ουγγαρία σχεδίασε να κατασκευάσει δύο αντιδραστήρες και σταθμό ηλεκτροπαραγωγής ακόμη από την εποχή του σοσιαλισμού, κοντά στην κεντρική ουγγρική πόλη, Πακς. Η αναβίωση αυτού του σχεδίου από τον Ορμπάν προσέλκυσε αμερικανικές, γαλλικές, ιαπωνικές και νοτιοκορεατικές εταιρείες να υποβάλουν προσφορά. Αλλά τον Αύγουστο του 2013, ο Ορμπάν συναντήθηκε ιδιωτικά με τον επικεφαλής της ρωσικής κρατικής εταιρείας ατομικής ενέργειας, Rosatom και συμφώνησε να της αναθέσει το έργο χωρίς δημόσιο διαγωνισμό. Βασικό ρόλο σε αυτή την απόφαση έπαιξε η πρόταση της ρωσικής κυβέρνησης να δανείσει στην Ουγγαρία 10 δισεκατομμύρια, μακράν τη μεγαλύτερη επένδυση στην Ουγγαρία εδώ και χρόνια.
Ταυτόχρονα με τις οικονομικο-πολιτικές μπίζνες με τους Ρώσους, ξεσπά η προσφυγική κρίση. Ο Ορμπάν αναδεικνύεται στην πιο εμβληματική αντιπροσφυγική φωνή της Γηραιάς ηπείρου. Για τον Ούγγρο πρωθυπουργό, η χριστιανική Ευρώπη και η Ουγγαρία διεξάγουν έναν «πολιτιστικό αγώνα» ενάντια σε ένα κύμα μαζικής μετανάστευσης «οργανωμένο από ένα δίκτυο ταραχοποιών» και «ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από διεθνείς κερδοσκόπους», όπως έλεγε μπροστά σε ένα πλήθος που «παραληρούσε». Μεταξύ αυτής της τελευταίας ομάδας, ξεχώρισε τον παλιό χορηγό του, τον Σόρος - ο οποίος χρηματοδοτεί πολλές ΜΚΟ αλλά και ένα πανεπιστήμιο στη Βουδαπέστη - με όρους που προσομοιάζουν επικίνδυνα σε αντισημιτικούς. Η ανεξάρτητη δημοσιογράφος, Κατά Καράθ σημειώνει, ότι η ουγγρική κυβέρνηση προσπαθεί να καθορίσει τι πρέπει να είναι κάτι «”πραγματικά ουγγρικό”: Λευκό, ετεροφυλόφιλο, χριστιανικό ή τουλάχιστον μη μουσουλμανικό».
Ενώ, όμως, οι προοδευτικές φωνές στην Ουγγαρία έφριτταν με τη σκοταδιστική ρητορική του Ορμπάν, ο Αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς και ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Χορστ Σεεχόφερ, καλωσόρισαν δημοσίως το «μήνυμά» του και τον υποδέχθηκαν ως τιμώμενο προσκεκλημένο. Αντίθετα η Κομισιόν εξοργισμένη προειδοποιούσε τον Ορμπάν ότι έχει συνυπογράψει τις άξιες της και τώρα παραβιάζει κάθε μία από αυτές. Αξιωματούχοι πρόσθεταν μάλιστα με νόημα, ότι η Ουγγαρία θέλει τα ευρωπαϊκά χρήματα, αλλά όχι τις ευρωπαϊκές άξιες. Επίσης δημοσιοποίησε αποδείξεις ότι ευρωπαϊκά κεφάλαια χρησιμοποιούνται για πλουτισμό της οικογένειας του Ορμπάν. Ο Σόρος κατηγόρησε τον πρώην προστατευόμενό του ότι έκανε την Ουγγαρία ένα «κράτος - μαφία» στα πρότυπα του Πούτιν.
Σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό, η στιγμή που ο Ορμπάν θα ξεπλήρωνε πραγματικά τη βοήθεια της Μόσχας ήρθε την Άνοιξη του 2014, όταν, μετά τα δραματικά γεγονότα στο Κίεβο με την εκδίωξη του προέδρου Γιανουκόβιτς, η ανατολική Ουκρανία ξεσηκώθηκε εναντίον της νέας εξουσίας και η Κριμαία προχώρησε σε δημοψήφισμα για την ένωσή της με τη Ρωσία. Τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ επέβαλαν αλλεπάλληλα «πακέτα» σκληρών κυρώσεων στη Μόσχα, με την Ουγγαρία, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά και την Ελλάδα και την Κύπρο, να εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους με αυτά. Σήμερα η διεθνής πολιτική σκηνή έχει ανατραπεί. Το διατλαντικό μέτωπο ΗΠΑ - ΕΕ μετά την εκλογή Τραμπ έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα και σταδιακά πολλές χώρες εκφράζουν τις επιφυλάξεις τους για τις κυρώσεις στη Ρωσία. Τέτοιες σκέψεις εκφράζονται ακόμη και από το Παρίσι και το Βερολίνο. Πλέον πλήττουν και τις δικές τους βιομηχανίες.
Εξάλλου, το πραγματικό πρόβλημα και η απειλή της Ενωμένης Ευρώπης δεν είναι η Ρωσία, αλλά το γεγονός ότι οι ιδέες του Ορμπάν κερδίζουν όλο και περισσότερες συνειδήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σύμφωνα με τον Ούγγρο πολιτικό επιστήμονα, Αγκοστον Μραζ, οι ευρωπαϊκές ελίτ φοβούνται πραγματικά ότι το «όραμα» του Ορμπάν έχει πολύ μεγαλύτερη δυναμική στους ψηφοφόρους από οποιοδήποτε άλλο μπορούν να προσφέρουν αυτή την στιγμή οι Βρυξέλλες. Ιδιαίτερα όταν οι ηγετικές δυνάμεις εξακολουθούν στον ίδιο καταστροφικό δρόμο.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου