Καθώς η διαπραγμάτευση κυβέρνησης - δανειστών φτάνει στην κορύφωσή της με νέο όριο το τέλος Μαΐου και με τα ταμεία άδεια, από το Μέγαρο Μαξίμου μεταδίδουν μεν πως «κάναμε ό,τι μας αναλογούσε και τώρα πρέπει οι εταίροι να κάνουν αυτό που τους αναλογεί», αλλά αυτό το μήνυμα ούτε ακριβές είναι ούτε... καινούργιο.
Εξ άλλου το «εμείς κάναμε ό,τι μας αναλογούσε» δεν συμφωνεί με το πνεύμα και το περιεχόμενο του ανεπίσημου ενημερωτικού σημειώματος (non paper) που εξέδωσε η κυβέρνηση αμέσως μετά το Eurogroup της 11ης Μαΐου. Σύμφωνα με εκείνο το σημείωμα:
♦ «Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί ...απαραίτητο στοιχείο την επιτάχυνση της διαδικασίας ώστε να βρεθεί κοινό έδαφος ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και τους θεσμούς, με σεβασμό τόσο στους κανόνες της Ευρωζώνης όσο και στη Δημοκρατία στην Ευρώπη».
♦ «Το γεγονός ότι πλέον έχουν μείνει σχετικά λίγα ζητήματα ανοιχτά και η αναγνώριση ότι απαιτείται χρόνος και προσπάθεια για να κλείσουν είναι καλοδεχούμενο από την ελληνική κυβέρνηση. Χρειάζεται, όμως, αμοιβαία προσπάθεια, χωρίς ιδεοληψίες, δογματισμούς και εμμονές για να υπάρξει συμφωνία σε αυτά τα ζητήματα».
♦ «Η ελληνική κυβέρνηση θα λάβει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες το επόμενο χρονικό διάστημα για να επιτευχθεί αυτή η συμφωνία, δεσμευμένη πάντοτε από τη λαϊκή εντολή».
Αδιέξοδο
Με απλά λόγια, η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα κάνει περαιτέρω προσπάθειες ώστε να προκύψει η πολυπόθητη συμφωνία, παρότι εξακολουθεί να δείχνει στους συνομιλητές της ότι έχει όρια, από τα οποία δεν μπορεί να κάνει πίσω. Κοινώς, ενώ θέλει διακαώς τη συμφωνία, δεν πρόκειται να... «ξεβρακωθεί», διότι σε αυτή την περίπτωση το μόνο που μπορεί να προκύψει θα είναι ένα μεγαλοπρεπές αδιέξοδο!
Μόνο που ο δρόμος προς τη συμφωνία μοιάζει περισσότερο με σχοινοβασία πάνω από πεινασμένους καρχαρίες.
Στο πεδίο της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές η κυβέρνηση ποντάρει τα λεφτά της στη στενή επικοινωνία και τη συνεννόηση του Αλέξη Τσίπρα με την Άνγκελα Μέρκελ, που θα έχει ένα ακόμη επεισόδιο στη σύνοδο κορυφής στη Ρίγα της Λετονίας στις 20 - 21 Μαΐου.
Πολλές ανησυχίες, ωστόσο, εκφράζονται αυτές τις μέρες για την ισχύ της Μέρκελ στο εσωτερικό της χώρας της ύστερα από την αποκάλυψη ότι οι γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών είναι απλώς ένα παραμάγαζο της αμερικανικής Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA), η οποία τους φορτώνει παρακολουθήσεις σε όλη την Ευρώπη.
Το πολύ σοβαρό αυτό σκάνδαλο αγγίζει την ίδια τη Μέρκελ και αυτό δημιουργεί ερωτήματα για την εξαιρετικά ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ της ίδιας και του υπουργού της επί των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας το τελευταίο διάστημα, ύστερα από μια μικρή περίοδο σιωπής και ήρεμων εμφανίσεων, έχει επανέλθει και δημοσίως στη σκληρή γραμμή, τροφοδοτώντας αφειδώς τα δελτία ειδήσεων των... ελληνικών τηλεοπτικών καναλιών.
Πάντως, όσο και αν στην Ελλάδα δίνεται υπερβολική διάσταση στις παρεμβάσεις του Σόιμπλε, ο ίδιος εξακολουθεί μεν να μιλάει για την ανάγκη να υπηρετηθεί το προηγούμενο πρόγραμμα, αλλά συμπληρώνει: «Τουλάχιστον σε έναν βαθμό».
Οι αναφορές του Σόιμπλε, κοινές με αυτές του επιτρόπου Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί μετά το Eurogroup της 11ης Μαΐου, αφορούν το ασφαλιστικό, τον ΦΠΑ, τα «κόκκινα» δάνεια και την αγορά εργασίας. Ενώ όμως ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ προτιμά να δηλώνει ότι υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις σχεδόν σε όλα, ο Γάλλος επίτροπος βλέπει σύγκλιση σε ΦΠΑ και «κόκκινα» δάνεια, εντοπίζοντας τις αποκλίσεις σε ασφαλιστικό και εργασιακά.
Αμφίβολο
Στο σημείο στο οποίο βρίσκεται η διαπραγμάτευση κανείς δεν πρέπει να πιστεύει στα σοβαρά ότι ο Σόιμπλε θα κάνει εύκολα πίσω ή θα ρίξει τους τόνους – είναι δε αμφίβολο αν θα τους ρίξει ακόμη και την... επομένη μιας συμφωνίας.
Για την κυβέρνηση το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι πρέπει να κινηθεί διατηρώντας μια απίστευτα λεπτή ισορροπία, η οποία ορίζεται από τους εξής παράγοντες:
♦ Το στενό χρονικό περιθώριο που απομένει έως το τέλος Μαΐου, προκειμένου αφενός να μην στεγνώσουν εντελώς τα κρατικά ταμεία και αφετέρου να δοθεί χρόνος ώστε η τελική συμφωνία να εγκριθεί από τα κοινοβούλια των άλλων χωρών.
♦ Το κλείσιμο της αξιολόγησης του προηγούμενου μνημονίου, στην οποία αναφερόταν ρητώς η απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου και στην οποία επέστρεψε η κυβέρνηση με την κοινή δήλωση Τσίπρα - Γιούνκερ και τη λιτή δήλωση του Eurogroup στις 11 Μαΐου.
♦ Την προσπάθεια της κυβέρνησης να διατηρήσει όσο περισσότερα σημεία άμυνας μπορεί τόσο στις περίφημες κόκκινες γραμμές της σε θεσμικά ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό, τα «κόκκινα» δάνεια και τα εργασιακά, όσο και στο είδος των φορολογικών και άλλων εισπρακτικών μέτρων που θα κλείσουν το δημοσιονομικό κενό των 2 έως 3 δισ. ευρώ για το 2015.
♦ Τη δυνατότητα να διαφανεί ότι, ως αντίδωρο για τις όποιες σκληρές αποφάσεις, οι Ευρωπαίοι, όπως άφησε να εννοηθεί και ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, είναι διατεθειμένοι να δώσουν – εκτός από μια χαμηλή απαίτηση για πρωτογενές πλεόνασμα – μια αναδιάρθρωση χρέους, η οποία θα διασώσει τα επόμενα χρόνια σημαντικούς πόρους που διαφορετικά θα κατευθύνονταν στην εξυπηρέτηση του χρέους.
♦ Τη δυνατότητα το τελικό αμπαλάζ – αλλά και η ουσία – της συμφωνίας να διασφαλίζει όχι μόνο την υπερψήφισή της από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛΛ., ώστε να διατηρηθεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά και την ενότητα στο εσωτερικό της κυβέρνησης.
Καθώς οι προηγούμενοι μήνες πέρασαν χωρίς σημαντική πρόοδο, όλα τούτα μαζεμένα σε τόσο στενό χρονικό περιθώριο δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα. Ως εκ τούτου τίποτε δεν αποκλείει η «μεγάλη» συμφωνία να απέχει χρονικά από τη «μικρή», όπως άλλωστε σημείωνε το «Ποντίκι» ήδη από την περασμένη εβδομάδα...
topontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου