Ο λόγος της κοινής μοίρας τρόικας-διαπλοκής στην Ελλάδα είναι απολύτως συγκεκριμένος: ταυτίζονται με τις μνημονιακές πολιτικές που ασκούνται στην Ελλάδα, διότι τα ΜΜΕ είναι κι αυτά μικρά χρεοκοπημένα φέουδα και ακολουθούν τις ίδιες μεθόδους για την επιβίωσή τους σε βάρος των πολλών.
Πολλοί σήμερα εξακολουθούν να εντυπωσιάζονται από το συνεχιζόμενο φιλομνημονιακό μπαράζ των ΜΜΕ. Αναρωτιούνται γιατί τα περισσότερα ελληνικά (ιδίως τα... λεγόμενα μεγάλα) Μέσα δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα τους για να πλήξουν με οποιονδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο την κυβέρνηση Τσίπρα.
Θεωρώντας ίσως ότι τα εργοδοτικά συμφέροντα είναι λίγο-πολύ ενιαία (και) στη χώρα μας, αντιλαμβανόμαστε ως απολύτως αναμενόμενη την ταξική ταύτισή τους με την κεντρική ιδέα της «εσωτερικής υποτίμησης» που εφάρμοσε από το 2010 η τρόικα μαζί με τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις.
Αλλωστε στις εκλογές του 2012 και του 2015 αποτυπώθηκε αυτή η ταύτιση προς τα μνημονιακά κόμματα, με τη στατιστική μέτρηση της ψήφου των πλούσιων περιοχών και των εισοδηματικά ισχυρότερων.
Πράγματι για τους εργοδότες ήταν καλοδεχούμενες όλες οι μνημονιακές πολιτικές που μέσα σε πέντε χρόνια διέλυσαν τις συλλογικές συμβάσεις, που απελευθέρωσαν τις «ελαστικές μορφές εργασίας», που κατάργησαν επιδόματα, υπερωρίες και ωράρια, που μείωσαν τους μισθούς, αλλά και τις εργοδοτικές εισφορές, δίχως βεβαίως να θιγούν φορολογικά τα κέρδη των επιχειρήσεων και τα εισοδήματα των ιδιοκτητών τους.
Μόνο ορισμένες μικρομεσαίες μερίδες των εμπόρων, των μικρών παραγωγών και των αυτοαπασχολουμένων, μόλις πριν από ένα-δυο χρόνια, κατάλαβαν ότι ηπρωτοφανής ανεργία, η ραγδαία επέκταση της φτώχειας, η φυγή επενδυτικών κεφαλαίων, η καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας και η γενικευμένη οικονομική αβεβαιότητα επηρεάζουν θανάσιμα την εσωτερική ζήτηση, καταστρέφουν ολόκληρους οικονομικούς τομείς και συνεπώς κι αυτά τα άλλοτε προνομιούχα στρώματα καταρρέουν.
Αυτή η γενική ανάλυση εξηγεί ώς έναν βαθμό και τη σταθερή στράτευση των Ομίλων της Διαπλοκής, που κατέχουν και τα περισσότερα ΜΜΕ, υπέρ των μνημονίων, στο πλευρό του παλιού, ήδη ηττημένου και φθαρμένου πολιτικού προσωπικού.
Ομως επειδή τα ΜΜΕ είναι -θεωρητικά μιλώντας- επιχειρήσεις εντάσεως πνευματικής εργασίας και ηθικής αξιοπιστίας, θα περίμενε κανείς να αποστασιοποιηθούν από τις ανάλγητες πολιτικές της μονομερούς (ταξικής) λιτότητας, ώστε να εξασφαλίζουν καλή σχέση με τους πολίτες, οι οποίοι και αποτελούν τη βασική τους περιουσία.
Διότι ασφαλώς, με βάση τη λογική, όσο μεγαλύτερες επιδόσεις έχει ένα ΜΜΕ στις πωλήσεις προϊόντων, στις τηλεθεάσεις, στις ακροαματικότητες και στις επισκεψιμότητες τόσο θα ενισχύεται οικονομικά και θα μπορεί να επανεπενδύει σε νέες δραστηριότητες ώστε να διατηρεί το μέγεθος, την ισχύ και το κύρος του. Ομως στην περίπτωση των ΜΜΕ της ελληνικής Διαπλοκής τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Και ο λόγος δεν είναι ο γενικός και πολυσυζητημένος, ότι δηλαδή πολλά ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης βγάζουν από αλλού, και για άλλες δουλειές, την πολιτική τους υπεραξία, την κοινωνικοοικονομική επιρροή τους και τα λεφτά τους.
Ο λόγος της κοινής μοίρας τρόικας-διαπλοκής στην Ελλάδα είναι απολύτως συγκεκριμένος: ταυτίζονται με τις μνημονιακές πολιτικές που ασκούνται στην Ελλάδα, διότι τα ΜΜΕ είναι κι αυτά μικρά χρεοκοπημένα φέουδα και ακολουθούν τις ίδιες μεθόδους για την επιβίωσή τους σε βάρος των πολλών. Ας το δούμε:
Η τρόικα και οι φίλοι της στη χρεοκοπημένη Ελλάδα προσπαθούν μέσω των μνημονίων να επιβάλουν σκληρούς όρους, λ.χ. περιορισμό του δημόσιου τομέα, απολύσεις, μείωση έως καταργήσεως του κοινωνικού κράτους και κάθε δημόσιας επένδυσης και προφανώς ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας.
Ολα αυτά, για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα με νέα δάνεια για την εξόφληση των παλιών. Αυτή τη δουλειά άλλωστε με τους δανεισμούς χρησιμοποιούν οι νεοφιλελεύθεροι για να δημιουργήσουν τις κερδοσκοπικές φούσκες (ενάρετο οικονομικό κύκλο τον λένε) και ύστερα τις κερδοσκοπικές χρεοκοπίες (πρόγραμμα διάσωσης το λένε).
Ακριβώς ανάλογα, οι ολιγάρχες των Μέσων εξασφάλιζαν άφθονα δάνεια από τις φιλικές τους τράπεζες και κεφάλαια από το Χρηματιστήριο, τα «αναπτυξιακά προγράμματα» και τις κρατικές προμήθειες με τη στήριξη πάντοτε του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, συμμετέχοντας στο πάρτι της καταναλωτικής φούσκας και της διανομής του δημόσιου χρήματος.
Με το ξέσπασμα της κρίσης, την κατάρρευση των πωλήσεων και την πτώση της διαφήμισης, τα ΜΜΕ προχώρησαν αυθορμήτως... στο δικό τους μνημόνιο: ετοίμασανbusiness plan με τις τράπεζές τους, ώστε να απολύουν εργαζομένους, να συρρικνώνουν δραστηριότητες ή να τις αναθέτουν σε εξωτερικούς εργολάβους, για να αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη τους με νέα δάνεια - χωρίς να έχουν... πρωτογενή πλεονάσματα και ασφαλώς χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη των ιδιοκτητών τους.
Από αυτή την επιλογή τους τα ΜΜΕ απαξίωσαν περαιτέρω τα ήδη προβληματικά προϊόντα τους, καθώς όχι μόνο κόπηκαν οι... πλούσιες προσφορές τους, αλλά και η προπαγανδιστική τους δραστηριότητα, η ιδεολογική τους στράτευση υπέρ των μνημονίων, τα καθιστούσε όλο και περισσότερο απάνθρωπα και ανυπόληπτα.
Και ο κύκλος της αυτοκαταστροφής τους συνεχίζεται, όσο κι αν εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται από το (χρεοκοπημένο μαζί τους) τραπεζικό σύστημα, να σχεδιάζουν συγχωνεύσεις, να καταχρώνται δημόσιες συχνότητες και ψηφιακές μεταβάσεις ή να «λαδώνονται» με φανερή ή γκρίζα διαφήμιση από τους φίλους τους.
Τι τους έχει απομείνει να κάνουν; Ο,τι ακριβώς προσπαθεί να κάνει η δεξιά αντιπολίτευση μαζί με τους θεσμούς εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα. Διότι διαφορετικά θα πρέπει κι οι βαρόνοι των Μέσων να πληρώσουν μαζί με ολόκληρη την τάξη τους για να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Πρέπει κι αυτοί να ελεγχθούν για τα θαλασσοδάνεια, τις φορολογικές τους διευκολύνσεις, το «μαύρο χρήμα» που διακίνησαν κ.λπ.
Κι αν δεν μπορούν τα ΜΜΕ να ζήσουν ας περάσουν, όπως και κάθε άλλη παραγωγική μονάδα εγκαταλείπεται, απ’ ευθείας στους πραγματικούς δημιουργούς.
Ηδη τα σωματεία των εργαζομένων στον Τύπο και στα ΜΜΕ έχουν προειδοποιήσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι επίκειται το καλοκαίρι και τρίτο συντονισμένο κύμα ομαδικών απολύσεων και νέες μειώσεις μισθών στον κλάδο. Είναι ο τελευταίος τους εκβιασμός.
efsyn
Θεωρώντας ίσως ότι τα εργοδοτικά συμφέροντα είναι λίγο-πολύ ενιαία (και) στη χώρα μας, αντιλαμβανόμαστε ως απολύτως αναμενόμενη την ταξική ταύτισή τους με την κεντρική ιδέα της «εσωτερικής υποτίμησης» που εφάρμοσε από το 2010 η τρόικα μαζί με τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις.
Αλλωστε στις εκλογές του 2012 και του 2015 αποτυπώθηκε αυτή η ταύτιση προς τα μνημονιακά κόμματα, με τη στατιστική μέτρηση της ψήφου των πλούσιων περιοχών και των εισοδηματικά ισχυρότερων.
Πράγματι για τους εργοδότες ήταν καλοδεχούμενες όλες οι μνημονιακές πολιτικές που μέσα σε πέντε χρόνια διέλυσαν τις συλλογικές συμβάσεις, που απελευθέρωσαν τις «ελαστικές μορφές εργασίας», που κατάργησαν επιδόματα, υπερωρίες και ωράρια, που μείωσαν τους μισθούς, αλλά και τις εργοδοτικές εισφορές, δίχως βεβαίως να θιγούν φορολογικά τα κέρδη των επιχειρήσεων και τα εισοδήματα των ιδιοκτητών τους.
Μόνο ορισμένες μικρομεσαίες μερίδες των εμπόρων, των μικρών παραγωγών και των αυτοαπασχολουμένων, μόλις πριν από ένα-δυο χρόνια, κατάλαβαν ότι ηπρωτοφανής ανεργία, η ραγδαία επέκταση της φτώχειας, η φυγή επενδυτικών κεφαλαίων, η καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας και η γενικευμένη οικονομική αβεβαιότητα επηρεάζουν θανάσιμα την εσωτερική ζήτηση, καταστρέφουν ολόκληρους οικονομικούς τομείς και συνεπώς κι αυτά τα άλλοτε προνομιούχα στρώματα καταρρέουν.
Αυτή η γενική ανάλυση εξηγεί ώς έναν βαθμό και τη σταθερή στράτευση των Ομίλων της Διαπλοκής, που κατέχουν και τα περισσότερα ΜΜΕ, υπέρ των μνημονίων, στο πλευρό του παλιού, ήδη ηττημένου και φθαρμένου πολιτικού προσωπικού.Ομως επειδή τα ΜΜΕ είναι -θεωρητικά μιλώντας- επιχειρήσεις εντάσεως πνευματικής εργασίας και ηθικής αξιοπιστίας, θα περίμενε κανείς να αποστασιοποιηθούν από τις ανάλγητες πολιτικές της μονομερούς (ταξικής) λιτότητας, ώστε να εξασφαλίζουν καλή σχέση με τους πολίτες, οι οποίοι και αποτελούν τη βασική τους περιουσία.
Διότι ασφαλώς, με βάση τη λογική, όσο μεγαλύτερες επιδόσεις έχει ένα ΜΜΕ στις πωλήσεις προϊόντων, στις τηλεθεάσεις, στις ακροαματικότητες και στις επισκεψιμότητες τόσο θα ενισχύεται οικονομικά και θα μπορεί να επανεπενδύει σε νέες δραστηριότητες ώστε να διατηρεί το μέγεθος, την ισχύ και το κύρος του. Ομως στην περίπτωση των ΜΜΕ της ελληνικής Διαπλοκής τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Και ο λόγος δεν είναι ο γενικός και πολυσυζητημένος, ότι δηλαδή πολλά ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης βγάζουν από αλλού, και για άλλες δουλειές, την πολιτική τους υπεραξία, την κοινωνικοοικονομική επιρροή τους και τα λεφτά τους.
Ο λόγος της κοινής μοίρας τρόικας-διαπλοκής στην Ελλάδα είναι απολύτως συγκεκριμένος: ταυτίζονται με τις μνημονιακές πολιτικές που ασκούνται στην Ελλάδα, διότι τα ΜΜΕ είναι κι αυτά μικρά χρεοκοπημένα φέουδα και ακολουθούν τις ίδιες μεθόδους για την επιβίωσή τους σε βάρος των πολλών. Ας το δούμε:
Η τρόικα και οι φίλοι της στη χρεοκοπημένη Ελλάδα προσπαθούν μέσω των μνημονίων να επιβάλουν σκληρούς όρους, λ.χ. περιορισμό του δημόσιου τομέα, απολύσεις, μείωση έως καταργήσεως του κοινωνικού κράτους και κάθε δημόσιας επένδυσης και προφανώς ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας.
Ολα αυτά, για να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα με νέα δάνεια για την εξόφληση των παλιών. Αυτή τη δουλειά άλλωστε με τους δανεισμούς χρησιμοποιούν οι νεοφιλελεύθεροι για να δημιουργήσουν τις κερδοσκοπικές φούσκες (ενάρετο οικονομικό κύκλο τον λένε) και ύστερα τις κερδοσκοπικές χρεοκοπίες (πρόγραμμα διάσωσης το λένε).
Ακριβώς ανάλογα, οι ολιγάρχες των Μέσων εξασφάλιζαν άφθονα δάνεια από τις φιλικές τους τράπεζες και κεφάλαια από το Χρηματιστήριο, τα «αναπτυξιακά προγράμματα» και τις κρατικές προμήθειες με τη στήριξη πάντοτε του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, συμμετέχοντας στο πάρτι της καταναλωτικής φούσκας και της διανομής του δημόσιου χρήματος.
Με το ξέσπασμα της κρίσης, την κατάρρευση των πωλήσεων και την πτώση της διαφήμισης, τα ΜΜΕ προχώρησαν αυθορμήτως... στο δικό τους μνημόνιο: ετοίμασανbusiness plan με τις τράπεζές τους, ώστε να απολύουν εργαζομένους, να συρρικνώνουν δραστηριότητες ή να τις αναθέτουν σε εξωτερικούς εργολάβους, για να αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη τους με νέα δάνεια - χωρίς να έχουν... πρωτογενή πλεονάσματα και ασφαλώς χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη των ιδιοκτητών τους.
Από αυτή την επιλογή τους τα ΜΜΕ απαξίωσαν περαιτέρω τα ήδη προβληματικά προϊόντα τους, καθώς όχι μόνο κόπηκαν οι... πλούσιες προσφορές τους, αλλά και η προπαγανδιστική τους δραστηριότητα, η ιδεολογική τους στράτευση υπέρ των μνημονίων, τα καθιστούσε όλο και περισσότερο απάνθρωπα και ανυπόληπτα.
Και ο κύκλος της αυτοκαταστροφής τους συνεχίζεται, όσο κι αν εξακολουθούν να χρηματοδοτούνται από το (χρεοκοπημένο μαζί τους) τραπεζικό σύστημα, να σχεδιάζουν συγχωνεύσεις, να καταχρώνται δημόσιες συχνότητες και ψηφιακές μεταβάσεις ή να «λαδώνονται» με φανερή ή γκρίζα διαφήμιση από τους φίλους τους.
Τι τους έχει απομείνει να κάνουν; Ο,τι ακριβώς προσπαθεί να κάνει η δεξιά αντιπολίτευση μαζί με τους θεσμούς εναντίον της κυβέρνησης Τσίπρα. Διότι διαφορετικά θα πρέπει κι οι βαρόνοι των Μέσων να πληρώσουν μαζί με ολόκληρη την τάξη τους για να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Πρέπει κι αυτοί να ελεγχθούν για τα θαλασσοδάνεια, τις φορολογικές τους διευκολύνσεις, το «μαύρο χρήμα» που διακίνησαν κ.λπ.
Κι αν δεν μπορούν τα ΜΜΕ να ζήσουν ας περάσουν, όπως και κάθε άλλη παραγωγική μονάδα εγκαταλείπεται, απ’ ευθείας στους πραγματικούς δημιουργούς.
Ηδη τα σωματεία των εργαζομένων στον Τύπο και στα ΜΜΕ έχουν προειδοποιήσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι επίκειται το καλοκαίρι και τρίτο συντονισμένο κύμα ομαδικών απολύσεων και νέες μειώσεις μισθών στον κλάδο. Είναι ο τελευταίος τους εκβιασμός.
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου