Θυμήθηκα τη μάνα μου, χτες, όταν ήμουν παιδί, ένα καλοκαίρι εκεί στις αρχές τις δεκαετίας του ’80, να ζυμώνει ψωμί και το σπίτι να μοσχομυρίζει. Ήταν, λέει, η μεγάλη απεργία των φουρνάρηδων, για να... σπάσει η διατίμηση. Και ο κόσμος είχε αντιδράσει, άρχισε να ψήνει ξανά στα σπίτια και κάπως έτσι η συμπαθής συντεχνία ξέχασε τη λέξη «απεργία» και το ψωμί δεν έγινε ξάφνου «αλμυρό».
Τώρα, ο κόσμος προσπαθεί να αντιδράσει και πάλι, ήρεμα, σύγχρονα και οργανωμένα, απέναντι σε αυτούς που με μια λάθρα άδεια και έναν διορισμό-ρουσφέτι έγιναν δημόσιοι οδηγοί της μίζερης ζωής μας και -όχι τυχαία - συμπορεύονται, πλέον, σε κινητοποιήσεις διαρκείας, αγνοώντας προφανώς εκτός όλων των άλλων ότι οι δρόμοι της τεχνολογίας και οι ψηφιακές γραμμές είναι οι λεωφόροι όπου κινείται ασταμάτητα η καθημερινότητά μας.
Το «car pooling» -η κοινή και εκ περιτροπής χρήση ενός αυτοκινήτου από συναδέλφους, γείτονες ή ακόμη και αγνώστους, οι οποίοι κινούνται την ίδια ώρα στην ίδια κατεύθυνση- κάτι πολύ διαδομένο σε άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, αλλά ενάντια στον τρόπο σκέψης των ερωτευμένων με το Ι.Χ. μας Νεοελλήνων, ήρθε γρήγορα και από ανάγκη στην επικαιρότητα.
Στο twitter η ετικέτα #carpoolgr έχει γίνει σημείο αναφοράς για χιλιάδες χρήστες που θέλουν να μετακινηθούν, ενώ κάποιοι πνευματώδεις πιτσιρίκοι, ως αυτόκλητοι εκπρόσωποι κάθε κινήματος στείρας αντίδρασης, έσπευσαν με δήθεν χιουμοριστικά σχόλια να προβοκάρουν την όλη προσπάθεια.
Ίσως και αυτοί, όπως οι αιφνιδίως για άλλη μια φορά απεργούντες να μην έχουν καταλάβει ακόμη, ίσως να μη θέλουν, ίσως και να μην μπορούν...
Από τον Παναγιώτη Μαρκίδη (protothema.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου