ευχαριστούμε γιατί ήδη αφυπνιστήκαμε και έχουμε ξεκινήσει μαζικές κινητοποιήσεις, έχουμε βγει στους δρόμους όλοι, έχουμε παρατήσει τις οθόνες και τα emoticons, έχουμε σηκωθεί από τους καναπέδες και τις πλαστικές συγκινήσεις δια της οθόνης, και έχουμε πιάσει τη κουβέντα με τους πρόσφυγες στο δρόμο, πώς σε λένε αδερφέ, από ήρθες, που πας, πώς μπορώ να σε βοηθήσω, κάναμε ο καθένας και από μια οικογένεια φίλη μας και τους καλούμε στο κυριακάτικο τραπέζι μας, τους νεγορεύουμε μια δυο φορές, τη βδομάδα, πλέον έχουμε την έγνοια τους, τους ξέρουμε με τα ονόματά τους.
Πιάσαμε και να διαβάζουμε και να ενημερωνόμαστε, λέμε τα ερωτήματα για τη Μέση Σνατολή και το παγκόσμιο φαινόμενο του προσφυγικού δε μας τα απαντούν κάτι ουφολόγοι ψεκασμένοι των καναλιών, κάτι παπαγάλοι δουλικά, αλλά επιστήμονες, ανθρωπολόγοι, ιστορικοί, οικονομολόγοι, και πιέζουμε όπως μπορούμε τους πολιτικούς μας, ξυπνήσαμε πλέον και αλλάξαμε και τον τρόπο ζωή μας γιατί καταλάβαμε πως το νήμα του πολέμου που έκανε τον άλλο πρόσφυγα και τον ξερίζωσε φτάνει μέχρι το πιάτο μας, το στομάχι μας, τη σακούλα μας, τη βενζίνη μας.
Πιάσαμε πλέον και εκτός από κρεμάλες σε φασίστες και άλλες τέτοιες επαναστάσεις όψιμες προσέχουμε από μιας αρχής να μη γίνει ο άλλος φασίστας στο περιθώριο που ζει, όταν είναι παιδάκι στο διπλανό σπίτι που το κακοποιούν, όταν είναι ο γιος του συγγενή μας και τους γείτονά μας που τον έχουν κάνει πέρα όλοι, φροντίζουμε και όσο μπορούμε την οικογένεια δίπλα μας που πεινάει, νοιαζόμαστε και κόβουμε το φασισμό όταν είναι ακόμα φυντάνι, όταν τον βλέπουμε να γεννιέται από τους δίχως αγάπη, πια τους πλησιάζουμε και λέμε, "ρε είμαι εδώ για σένα"...
Α ρε BBC, άλλα χίλια να είναι τα χρόνια σου, τι θα κάναμε χωρίς εσένα. Θα γεμίζαμε Νεοναζί στη Βουλή και στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά μας...Τι να γράφω πια εγώ εδώ μέσα, να, αφού εκεί έξω το κερδάμε το παιχνίδι. Και μετά μου λέτε διάφορα...γράφε και γράφε. Ρε όλα τα ξέρετε μαλάκες μου. Ελάτε να πούμε την αλήθεια ότι απλά είμαστε αθύρματα με μια ψυχούλα ξεψυχισμένη τόση δα.
Άντε πουλάκια μου...αγοράστε από κάπου την επόμενη συγκινησούλα, μπορεί να σας κάνει και να δακρύσετε λιγάκι, σήμερα το BBC, αύριο κάποιος άλλος...Ελάτε πατήστε και like σε εμένα τον avatar του προσφυγικού σας και superstar ψυχοπονιάρη σας (Σήμερα πάλι ξέθαψαν ανάρτησή μου από 2015 και από το πρωί ποταμός τα tags και τα ηλεκτρονικά δάκρυα. Στην επόμενη πορεία και στο δρόμο όταν μας κοπανούν 10 άτομα θα είμαστε πάλι...άντε πουλάκια μου...το σιχάθηκα το παιχνίδι αυτό.
Και παρατήστε το "κάνουμε ο,τι μπορούμε". Όχι, λέμε ψέματα στον εαυτό μας οι περισσότεροι. Κάνουμε ο,τι δε μας ξεβολεύει και πολύ...μέχρι εκεί, στην καλύτερη. Είναι και το άλλο: δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι, μας τσακίζουν καθημερινά με έγνοιες και πρέπει από μωρά, και πριν, μας έχουν δεμένους με καδένες που τις έφτιαξαν πριν μας κάνουν οι γονείς μας και που θα τις ταιριάξουν και στους επόμενους μετά από εμάς. Και μας ενημερώνουν για αυτές μέσα από τα BBC και ακόμα και εκείνη τη στιγμή μας πουλούν δεσμά...μας δίνουν την ευκαιρία να "αντιδράσουμε" σε ένα μπλε και άσπρο site μιας πολυεθνικής δισεκατομμυρίων πάνω στην "αντίδρασή μας" Μακάρι να αποδείξετε πως έχω άδικο πέρα για πέρα. Καλή τηλεθέαση.
(Ναι το σιχάθηκα όλο αυτό, είναι λάθος για μένα, πέρα για πέρα λάθος).
Γιώργος Τυρίκος
(Ο Γ.Τ. ζει και δραστηριοποιείται στη Λέσβο, στην «Αγκαλιά». Το κείμενό του αναρτήθηκε στο fb)
http://harddog-sport.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου