Το Μάτι: μέσα σε απόλυτη σιγή συνεργεία κόβουν δέντρα, κάτοικοι μαζεύουν συντρίμμια, φορτηγά κουβάλανε ό,τι απέμεινε από τα νοικοκυριά. Οι διασώστες ψάχνουν ακόμα για νεκρούς και τα καΐκια χτενίζουν ακόμα τη θάλασσα. Στην έρημη πόλη τα τηλέφωνα χτυπούν για να αναγγείλουν συνήθως πένθιμες ειδήσεις: ταυτοποιήθηκε ο γείτονας, εξέπνευσε ο φίλος, στο νεκροτομείο πήγε η γιαγιά τα παιχνίδια της εγγόνας της.
«Είμαστε ζωντανοί»
«Είμαστε καλά». Το σημείωμα είναι γραμμένο με μαρκαδόρο και κολλημένο με ταινία στην είσοδο ενός σπιτιού. «Είμαστε καλά», «είμαστε ζωντανοί» - οι ελάχιστοι κάτοικοι, παλιοί γείτονες και φίλοι, όταν συναντιούνται στους δρόμους και τις πλατείες, όπου κάποτε έζησαν στιγμές ξεγνοιασιάς, αγκαλιάζονται, φιλιούνται και δακρύζουν: όλοι κάποιον θρηνούν εδώ.
«Είμαστε καλά» γράφει το πρόχειρο σημείωμα στην καγκελόπορτα | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
«Ηταν η πιο παλιά μου φίλη, η πιο αγαπημένη μου...» -η Αλεξάνδρα Κατσαρού μένει λίγα μέτρα μακριά από ένα σπίτι που η είσοδός του είναι στολισμένη με φρέσκα λουλούδια. Είναι το σπίτι της φίλης της: «Αν είχαν μείνει μέσα θα σώζονταν, το σπίτι δεν έπαθε τίποτα. Αλλά πού να ξέρεις τι να κάνεις εκείνη την ώρα; Πήρε την κόρη της και τις δύο εγγονές της κι έτρεξαν για να σωθούν. Δεν πρόλαβαν. Πέντε κι έξι χρόνων ήταν τα κοριτσάκια».
Η κ. Αλεξάνδρα Κατσαρού θρηνεί τη φίλη της | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Η κυρία Χρυσάνθη, ήσυχη και απολύτως προσηλωμένη, κόβει με ένα μικρό κλαδευτήρι καμένα κλαριά. Γύρω της τα πεύκα καπνίζουν ακόμα. Η ώρα περνάει και η κυρία Χρυσάνθη απλώς κόβει και κόβει και κόβει -πόσες μέρες θα χρειαστεί να καθαρίσει ο κήπος της; Αλλά και να καθαρίσει, πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να ξαναζωντανέψει η γειτονιά της; Τριγύρω όλα τα σπίτια έχουν καεί ολοσχερώς. Κάποια στιγμή σηκώνει το βλέμμα και λέει μόνο μια φράση: «Βλέπεις μια Ελληνίδα που είδε τον Χάρο με τα μάτια της. Πάλεψε και μας έσωσε».
Η κυρία Χρυσάνθη κόβει με ένα μικρό κλαδευτήρι καμένα κλαριά. Γύρω της τα πεύκα καπνίζουν ακόμα | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Η κυρία Χρυσάνθη μού δείχνει την κόρη της. Η Ιωάννα λέει πως έκανε απλώς το αυτονόητο. «Εμεινα μαζί με τη μητέρα μου. Δεν θα μπορούσε να τρέξει, είναι πολύ μεγάλη σε ηλικία. Εριχνα νερό στην αυλή και στις σκεπές, μέχρι που παραιτήθηκα. Την πήρα αγκαλιά και κλειστήκαμε αγκαλιασμένες στην τραπεζαρία. Θα πεθάνουμε μαζί, έλεγε η μάνα μου... Εμείς ζήσαμε, η γειτόνισσά μου αγνοείται. Εχουν περάσει τόσες μέρες και δεν λένε πόσοι είναι οι αγνοούμενοι, δεν δείχνουν τις φωτογραφίες τους -μα πώς θα την αναγνωρίσεις αν δεν την έχεις δει; Σας παρακαλώ, κάντε κάτι εσείς. Και μη φύγετε, να έρχεστε κάθε μέρα. Αν φύγετε από εδώ, θα μας ξεχάσουν».
Ενας από τους δεκάδες εναερίτες της ΔΕΗ που προσπαθούν να αποκαταστήσουν τις βλάβες στο ηλεκτρικό δίκτυο | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
«Κάντε κάτι» και «μη φύγετε»: αυτές τις φράσεις τις ακούς από κάθε κάτοικο στο Μάτι. Κάντε κάτι για τους αγνοούμενους. Κάντε κάτι για να βρεθούν οι υπεύθυνοι της τραγωδίας. Κάντε κάτι για να μας ακούει ο κόσμος. Κάντε κάτι για να ξαναφτιαχτούν γρήγορα τα σπίτια. Κάντε κάτι για να μη φαγωθούν τα κονδύλια. Τους πολιτικούς -όλους τους πολιτικούς- εδώ πια δεν δείχνει να τους εμπιστεύεται κανείς. Η επίσκεψη Καμμένου στα καμένα -όπου με ένα απίστευτο ύφος κι ενώ ένα κορίτσι κλαίει γοερά, επιτίθεται σε κάτοικο(!)- φούντωσε την οργή των κατοίκων.
Η Ιωάννα και ο Δημήτρης, αποκαμωμένοι από την προσπάθεια να διασώσουν κάποια προσωπικά αντικείμενα μέσα από το καμένο σπίτι | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
«Εν ολίγοις τι μας είπαν; Οτι φταίμε εμείς που καήκαμε!» Ο Γιάννης Γιαννόπουλος είναι μέλος του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου και κάτοικος της περιοχής. Το σπίτι του έχει καταστραφεί, ωστόσο μαζί τον Αντώνη Ζαμπέτα κι άλλα μέλη σωματείων και συνδικάτων γυρίζουν στις γειτονιές και καταγράφουν τεχνικές ανάγκες των κατοίκων.
Ο Αντώνης Ζαμπέτας και ο Γιάννης Γιαννόπουλος γυρίζουν στις γειτονιές και καταγράφουν τεχνικές ανάγκες των κατοίκων | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
«Σου δίνουν το δικαίωμα να αγοράσεις νόμιμα εκτός σχεδίου, χτίζεις με άδειες, σου βάζουν νερό και ρεύμα, κάθε τρεις και λίγο περνάνε νόμους “τακτοποίησης” για τα αυθαίρετα και μετά σου λένε “καλά να πάθεις που κάηκες, γιατί είχες αυθαίρετο;”» Ο Αντώνης συμπληρώνει: «Εδώ υπάρχουν και βίλες πλουσίων προφανώς, υπάρχουν όμως και σπίτια μεροκαματιάρηδων που τα έφτιαξαν τούβλο τούβλο. Κάποιοι τα τελευταία χρόνια τα χρησιμοποιούν ως κύριες κατοικίες κι όχι ως εξοχικά. Αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι κάηκαν...»
Γυρεύουν απαντήσεις...
Η Ιωάννα έπεσε από τη στέγη του σπιτιού που προσπαθούσε να σώσει και τώρα είναι άλλο ένα καμένο ερείπιο. Η Ιωάννα, όπως όλοι εδώ, γυρεύουν ακόμα απαντήσεις, αφού η συνέντευξη Τύπου της Πέμπτης και οι εξηγήσεις που δόθηκαν δεν φαίνεται να έχουν πείσει τους κατοίκους: «Ο οικισμός υπάρχει από τη δεκαετία του ’60 και είναι γνωστό πώς έχει δομηθεί. Ο δήμος και η Περιφέρεια που είναι υπεύθυνοι την ώρα της πυρκαγιάς καλούνται να έχουν σχέδια για τους συγκεκριμένους ελληνικούς οικισμούς κι όχι για οικισμούς της Σουηδίας!
Τι έρχονται και μας λένε τώρα, ότι τάχα τούς έφταιγε ο οικισμός; Δεν ήξεραν τι διοικούν; Δεν γνώριζαν τις περιοχές για τις οποίες έχουν αναλάβει ευθύνη; Μας λένε ότι δεν είχαν χρόνο να εκκενώσουν -να το δεχτώ, αν κι αναρωτιέμαι πόσες ώρες δηλαδή χρειάζονται για μια εκκένωση; Αλλά να ενημερώνουν τουλάχιστον; Να μας λένε πηγαίνετε αριστερά ή δεξιά; Ούτε αυτό; Μας λένε ότι φυσούσε δαιμονισμένα -τότε τι έκτακτα μέτρα είχαν λάβει; Μας λένε ότι δεν έκαναν αντιπυρικές ζώνες γιατί... η Μαραθώνος είναι αντιπυρική ζώνη.
Πολλές επιχειρήσεις καταστράφηκαν από τη φωτιά | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Να το δεχτώ κι αυτό -που δεν στέκει καθόλου. Εστω όμως, πώς τους ξέφυγε η φωτιά; Και μερικές ερωτήσεις ακόμα: Ηταν ημέρα υψηλού κινδύνου -υπήρχαν από πριν πυροσβεστικά σε ετοιμότητα; Υπήρχε περιπολία; Ο δήμος είχε καθαρίσει τους δημόσιους χώρους; Να το θυμηθείς, αυτό που έγινε θα σκάσει στο πολιτικό σύστημα πολύ περισσότερο από τα γεγονότα του 2015. Ο κόσμος πια τους θεωρεί όλους -και τους προηγούμενους κι αυτούς εδώ- καραγκιόζηδες».
Αν το πολύπαθο πολιτικό σύστημα της χώρας τρίζει εδώ και χρόνια, στο Μάτι κινδυνεύει να πυρποληθεί. Κι ο Γιάννης έξω από το ερειπωμένο σπίτι του, άστεγος πια με τη γυναίκα και τα δύο παιδιά του, το διατυπώνει μάλλον με τον ευπρεπέστερο τρόπο σε σύγκριση με τις φλογισμένες λέξεις που έχουμε ακούσει ώς τώρα. «Ολοι τους -μα όλοι- θέλουν την εξουσία, αλλά όχι και την ευθύνη που συνεπάγεται. Λένε λοιπόν πως στο Μάτι δεν έχει δρόμους, έχει πολλά αδιέξοδα, οι μάντρες φτάνουν ώς την παραλία. Σωστό, έτσι είναι.
Η κ. Ιωάννα Ζέρβα γυρίζει στις γειτονιές για καταγραφή αναγκών | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
»Πού είναι το κράτος να επιβάλει κανόνες, να ρίξει τις μάντρες, να βάλει πρόστιμα; Φταίνε όλοι οι πολιτικοί διαχρονικά γι’ αυτό που έχει γίνει στη χώρα. Ολοι εκτός... από τους τωρινούς που με 87 νεκρούς δεν βρήκαν κανένα λάθος στους χειρισμούς τους. Φταίνε όλοι -ο οικισμός, οι κάτοικοι, ο αέρας, οι εμπρηστές- εκτός από αυτούς.
»Δεν μας είπαν μια συγγνώμη, μόνο μας κατηγορούν κι από πάνω... Μια συγγνώμη, μια παραίτηση κάποιου σε ένδειξη σεβασμού προς τους νεκρούς... Οταν καιγόταν το σπίτι μας, οι πυροσβέστες μού ζήτησαν συγγνώμη, οι πυροσβέστες, που ήταν εδώ και πάλευαν για εμάς, που δουλεύουν για τρεις κι εξήντα, που επιχειρούν με τα σαράβαλα... Και δεν βρέθηκε ένας πολιτικός -από τον δήμαρχο μέχρι τον πρωθυπουργό- να πει μια λέξη...»
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου