H μία όψη του νομίσματος μπορεί να είναι το μήνυμα της Μέρκελ – η δήλωση ότι το ελληνικό πρόγραμμα όντως τελειώνει στις 21 Αυγούστου αλλά «η συνέχεια της επίδρασής του δεν έχει κλείσει». Η άλλη όψη είναι η...
– όλο και συχνότερη - διακήρυξη των πλέον αισιόδοξων κυβερνητικών στελεχών πως η 21η Αυγούστου σηματοδοτεί το οριστικό τέλος της λιτότητας, την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και την μετάβαση σε άσκηση ανεξάρτητης δημοσιονομικής πολιτικής, με ό,τι συνεπάγεται αυτό σε επίπεδο παροχών.
Μεταξύ των δύο, υπάρχει και η θέση πως η 21η Αυγούστου δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή του τέλους της λιτότητας και της κρίσης. Αυτή είναι, grosso modo, και η κρατούσα άποψη στο Μαξίμου. Και πάνω σ’ αυτήν γίνεται και η επεξεργασία των κεντρικών διλημμάτων για την πολιτική διαχείριση της πρώτης μεταμνημονιακής περιόδου – των τριών διλημμάτων που καλείται να απαντήσει ο πρωθυπουργός εντός του Αυγούστου και έχουν να κάνουν με το πώς θα αξιοποιηθούν και θα αναδειχθούν, στο ταχύτερο δυνατό χρόνο, οι νέες δυνατότητες που δίνει στην οικονομία και στην κυβέρνηση η έξοδος από το πρόγραμμα.
Η στόχευση των παροχών
Το πρώτο δίλημμα αφορά την κατανομή και την πολιτική και εκλογική στόχευση που θα έχουν οι πρώτες παροχές της κυβέρνησης Τσίπρα. Είναι οι παροχές που θα προέλθουν από τα διαθέσιμα 800 εκατομμύρια έως 1 δις του υπερπλεονάσματος και θα ανακοινωθούν από τον πρωθυπουργό στην ΔΕΘ στις 8 Σεπτεμβρίου. Η πλειοψηφική εισήγηση τάσσεται υπέρ της διάθεσης του μεγαλύτερου μέρους αυτού του ποσού σε φοροελαφρύνσεις υπέρ της μεσαίας τάξης και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με επικρατέστερο σενάριο εκείνο της μείωσης του φορολογικού συντελεστή για εισοδήματα έως 20.000 ευρώ. Εντός ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, υπάρχει και μια ισχυρή τάση που επιμένει σε πιο «ταξική» διαχείριση του υπερπλεονάσματος και διάθεσή του τόσο υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων όσο και σε στοχευμένες πολιτικές προσλήψεων και απασχόλησης.
Οι τελικές επιλογές εδώ θα είναι πρωτίστως πολιτικές – με δεδομένη και την εκλογική κρισιμότητας της λεγόμενης «μεσσίας τάξης» -, αλλά θα επηρεαστούν και από το μοντέλο που θα επιλεγεί για το «πάγωμα» των μειώσεων στις συντάξεις. Και τούτο διότι εάν τελικά αποφασιστεί η πλήρης αναστολή του μέτρου, είναι πολύ πιθανό να «παγώσουν» και τα θετικά αντίμετρα τα οποία έχουν ως βασικό προσανατολισμό ακριβώς την ανακούφιση των ασθενέστερων τάξεων.
Ο ανασχηματισμός
Το δεύτερο δίλημμα αφορά την πολιτική διαχείριση της εξόδου από το Μνημόνιο σε όρους τόσο επικοινωνίας, όσο και ουσίας – κοινώς, έχει να κάνει με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Στο Μαξίμου υπάρχουν εισηγήσεις για δομικές αλλαγές στην κυβέρνηση ακόμη και «πριν από τον Δεκαπενταύγουστο», με στόχο το νέο υπουργικό σχήμα να έχει «ρολάρει» πλήρως έως τον Σεπτέμβριο και να μπει με ταχείς ρυθμούς απόδοσης στην – μακρά – προεκλογική περίοδο. Οι πλέον σκεπτικοί, ωστόσο, επισημαίνουν δύο ανασταλτικούς παράγοντες: Ο πρώτος εστιάζει στο ερώτημα πόσο δομικός μπορεί να είναι ο ανασχηματισμός όταν σε τρία βασικά υπουργεία – Αμυνας, Εξωτερικών, και Οικονομίας – εμφανίζονται, για διαφορετικούς λόγους, ως αμετακίνητοι οι Πάνος Καμμένος, Νίκος Κοτζιάς και Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ο δεύτερος αφορά το timing, καθώς η όποια επικοινωνιακή αξία ενός ανασχηματισμού κινδυνεύει να βυθιστεί στα νερά της παραδοσιακής και βαθιάς ραστώνης του Αυγούστου.
Ως εκ τούτων, δεν αποκλείεται ο ανασχηματισμός να πάει για Σεπτέμβρη, όπως δεν αποκλείεται να μείνει και στο συρτάρι ως εφεδρεία - ειδικά, μάλιστα, εάν δεν υπάρξουν και ισχυρά νέα πρόσωπα που θα σηματοδοτούσαν το άνοιγμα προς την κεντροαριστερά.
Η Πνύκα και το Καστελόριζο
Το τρίτο, και συγγενές, δίλημμα αφορά αυτή καθ’ αυτή την πολιτική σημειολογία της εξόδου από το Μνημόνιο. Η πρόταση για την μεγάλη, πανηγυρική εκδήλωση στην Πνύκα εγκαταλείπεται, αφενός για λόγους πρακτικούς, αφετέρου για λόγους ουσίας. Στο πρακτικό σκέλος αποδείχθηκε δύσκολο να βρεθούν στην Αθήνα, εν μέσω Αυγούστου, ευρωπαϊκές προσωπικότητες και ηγέτες που θα μετείχαν στην εκδήλωση. Στην ουσία, επικράτησε η άποψη ότι το μήνυμα που πρέπει να δοθεί δεν είναι εκείνο των πανηγυρισμών αλλά της προσπάθειας για άμεση αποκατάσταση των μνημονιακών αδικιών. Κι εδώ, η απόφαση είναι πως όλο το βάρος θα πέσει πλέον στην παρουσία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ και στις εκεί εξαγγελίες του για τα πρώτα μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας και σταδιακής άρσης της λιτότητας.
Παρά ταύτα, συζητείται ακόμη το ενδεχόμενο να πάει ο Αλέξης Τσίπρας στο Καστελόριζο. Για να στείλει το μήνυμα της «αλλαγής σελίδας» από τον ίδιο χώρο, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου είχε ανακοινώσει την είσοδο στο πρώτο Μνημόνιο.
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου