Ας περιορίσουμε τους θρήνους, τον οδυρμό και την οργή που έχουν κατακλύσει τα κοινωνικά δίκτυα και τα τηλεοπτικά παράθυρα και ας αναλογιστούμε τη δική μας ευθύνη ως πολίτες.
Ο Βαγγέλης έφυγε απ' τη ζωή με βίαιο τρόπο. Είτε πρόκειται για φονικό είτε - όπως δείχνουν τα μέχρι σήμερα στοιχεία- για αυτοκτονία, κάποιοι συνέργησαν για να έρθει αυτό το αποτρόπαιο τέλος. Και δεν ήταν μόνο εκείνοι που βρίσκονταν στην Γαλακτοκομική Σχολή αλλά και όλοι όσοι συμβάλλουν στη διαμόρφωση ενός κοινωνικού πλαισίου που λοιδορεί, διασύρει και εξοστρακίζει τη διαφορετικότητα. Όταν...
η κοινωνία ασχολείται μόνο με τις συνθήκες και τις περιστάσεις στο εκπαιδευτικό Ίδρυμα στα Γιάννενα, χάνει το δάσος, παραγνωρίζει την κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική διάσταση του προβλήματος, αφήνει στο απυρόβλητο βαθύτερα αίτια και αιτίους.
«Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν υποχρέωση της πολιτείας» σύμφωνα με το Σύνταγμα και «τα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται όπως νόμος ορίζει». Όμως, πώς η πολιτεία και οι νόμοι γίνονται σεβαστοί όταν η κοινωνία ανέχεται ή προωθεί τη ρητορική του μίσους, την απαξία της διαφορετικότητας, είτε αυτή αφορά φυλή, φύλο, θρήσκευμα ή σεξουαλικό προσανατολισμό;
H προσωπικότητα αυτού του παιδιού κλονίστηκε με απάνθρωπη βαρβαρότητα μέσα από ειρωνείες, απειλές, νταηλίκια και εκφοβισμούς. Πριν από το φυσικό του θάνατο είχε επέλθει ο ψυχικός, εξαιτίας μιας κυρίαρχης ομάδας που δεν ανέχεται το διαφορετικό και επιχειρεί να διαλύσει τους φορείς του. Αυτό που συνέβη στα Γιάννενα θα μπορούσε να είχε συμβεί οπουδήποτε στη χώρα.
Και ενώ το πτώμα σοκάρει τους περισσότερους, η διαλυμένη ψυχή και η καταρρακωμένη αξιοπρέπεια ενός νέου ανθρώπου αγνοούνται ή παραβλέπονται σε μια κοινωνία που αφυπνίζεται μόνο με το θάνατο και επιζητά την καταδίκη στην πυρά για τους ενόχους.
Ποια ήταν η παρέμβαση της πολιτείας για να προστατεύσει το παιδί πριν συμβεί το κακό; Τι διάολο έκαναν οι «φιλήσυχοι πολίτες στη σχολή, στην πόλη, στο χωριό;» Μήπως όταν βασανιζόταν η ανθρώπινη ψυχή και καταρρακώνονταν η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στο όνομα του «φυσιολογικού» αυτοί υπομειδιούσαν, έβλεπαν, άκουγαν, νουθετούσαν, ανέχονταν και σιωπούσαν;
Για πολλούς ανδρισμός σημαίνει μούσκουλα, αρρενωπότητα, νταηλίκι, κυριαρχία στα σώματα των άλλων. Η ντροπαλότητα, η εσωστρέφεια, η ευαλωτότητα και οποιαδήποτε παρέκκλιση ή υποψία παρέκκλισης από τα κυρίαρχα πρότυπα, επιβάλλει την κανονικοποίηση σε ένα ομοφοβικό κοινωνικό πλαίσιο που απαιτεί «να γίνει κανείς άντρας σωστός, έστω και με τη βία». Έτσι νομιμοποιούνται ηθικά τα καψώνια, η σκληρότητα, οι εξευτελισμοί. Σε αυτήν την υπόθεση αναδεικνύεται η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας: ψευτοηθική, τσαμπουκάς, φασισμός, πολιτική εξυπηρέτηση, συγκάλυψη, υποκρισία.
Ας περιορίσουμε τους θρήνους, τον οδυρμό και την οργή που έχουν κατακλύσει τα κοινωνικά δίκτυα και τα τηλεοπτικά παράθυρα και ας αναλογιστούμε τη δική μας ευθύνη ως πολίτες. Είναι βολικό να ανακαλύπτονται «τέρατα» που είναι έξω από εμάς, για να συνεχίσουμε να χαμογελάμε, να ανεχόμαστε, να σιωπούμε και να αδιαφορούμε για τα ομοφοβικά, σεξιστικά και ξενοφοβικά σχόλια και τις συμπεριφορές. Η στάση «δεν είναι δική μας υπόθεση», επιτρέπει στο ρατσισμό και το φασισμό να εξαπλώνονται.
Η προάσπιση της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας είναι υπόθεση όλων μας.
* Ο Χαράλαμπος Παυλόπουλος είναι Aναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
- See more at: http://left.gr/news/h-kolasi-einai-oi-alloi#sthash.GR2cRV08.dpuf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου