Ο Σαμαράς και η στρατηγική του φόβου

Το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός το αφιέρωσε στην πολεμική κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Την επόμενη ημέρα τον ρόλο αυτό ανέλαβε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αυτό σημαίνει πως και οι δύο έχουν αναλάβει συμπληρωματικούς ρόλους στο πολιτικό μέτωπο προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Κοινή συνισταμένη τους είναι η στρατηγική του φόβου. Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν καταστροφική για τη χώρα σε μια περίοδο που... όπως ισχυρίζονται, μπαίνουμε στη μεταμνημονιακή εποχή.
Μερικές φορές η λανθάνουσα γλώσσα αποκαλύπτει την αλήθεια. Αν όντως όλα βαίνουν καλώς και η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα, προς τι η εγκατάλειψη του Μνημονίου; Κι αν το χρέος είναι βιώσιμο, όπως ισχυρίστηκε πάλι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, προς τι οι συζητήσεις για την απομείωσή του; Όμως η στρατηγική του φόβου εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να στηρίζεται στην αντίληψη ότι το Μνημόνιο έσωσε τη χώρα. Έτσι, αναζητούν παραλλαγές αυτής της αντίληψης που θα συσκοτίζουν τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του δόγματος της εσωτερικής υποτίμησης.
Τέτοια "γραμμή" είναι η φρασεολογία περί των μεταρρυθμίσεων τις οποίες υποτίθεται πως έχει ανάγκη η χώρα, όπως υποστηρίζουν οι θιασώτες του μερκελισμού στην Αθήνα. Πώς γίνεται, όμως, από την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων αυτών, να είναι διαρκώς χαμένες οι δυνάμεις της εργασίας, οι δομές του κοινωνικού κράτους, και να υποτιμώνται δραστικά οι περιουσιακές αξίες; Και μόνο αυτό το στοιχείο δείχνει ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν έχει ίχνος δικαιοσύνης αφού πρόκειται για μια τεράστια αναδιανομή πλούτου εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας.
Ο Σαμαράς επιμένει να χρησιμοποιεί σκληρούς ιδεολογικούς όρους στην προσπάθειά του να ιδιοποιηθεί την ατζέντα της Χρυσής Αυγής, επειδή έτσι νομίζει πως χτυπά τόσο τη νεοναζιστική οργάνωση όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζοντάς τον ως άκρο. Από τη Θεσσαλονίκη επανήλθε στη φρασεολογία περί λαθρομεταναστών και ξέφραγου αμπελιού, ενώ ακόμη και υπουργοί μιλούν πλέον για κύμα προσφύγων εξαιτίας των αιματηρών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Η ατζέντα της Χρυσής Αυγής, όμως, προηγείται αν είναι να χτυπηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η έσχατη προσπάθεια που καταβάλλουν οι δυνάμεις της συγκυβέρνησης προκειμένου να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως είναι επικίνδυνος επειδή επιδιώκει πρόωρες εκλογές σε μια στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζει φοροελαφρύνσεις, οι οποίες θα τεθούν, υποτίθεται, εν αμφιβόλω αν διακοπεί η ομαλή πολιτική πορεία της χώρας. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει: επειδή φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ προαναγγέλλουν κάποιες φοροελαφρύνσεις για να σταματήσουν -όπως ελπίζουν- την εκλογική του άνοδο. Οι φοροελαφρύνσεις που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός περιορίζονται στην ισχνή μείωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης κατά 10-12 λεπτά, τη στιγμή που η καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καυσίμων κινείται με τον αραμπά, ενώ οι καταναλωτές, ακόμη και μετά τη μείωση του φόρου, θα πληρώνουν το πετρέλαιο τουλάχιστον κατά 50% ακριβότερα. Όσο για τον φόρο στα ακίνητα, μονιμοποιείται και επεκτείνεται, ενώ διατηρείται η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, τη μείωση της οποίας εμφάνισε ως κατόρθωμα ο πρωθυπουργός, παρ' ότι έπρεπε να καταργηθεί!
Τι μένει, λοιπόν, από τις περιβόητες φοροελαφρύνσεις; Η εξαγγελία της σταδιακής (μετεκλογικής) αποκλιμάκωσης του φόρου στα εισοδήματα και τις επιχειρήσεις. Και αυτή, όμως, η εξαγγελία είναι αποκαλυπτική. Η πρόταση του πρωθυπουργού είναι να φορολογούνται τα κέρδη των επιχειρήσεων που δεν επενδύονται κάτω από το μισό σε σχέση με το εισόδημα των εργαζομένων (15% έναντι 32%).
Πριν από τρία χρόνια, ο μεγαλοεπενδυτής Ουόρεν Μπάφετ εξέφραζε την απορία του γιατί ο ίδιος εφορολογείτο με 17%, ενώ η γραμματέας του με 35%, και έκανε μια πικρόχολη διαπίστωση: όταν η φορολογία του κεφαλαίου ήταν υψηλότερη δημιουργήθηκαν εκατομμύρια θέσεις εργασίας, ενώ τώρα που μειώθηκε σπανίζουν οι νέες θέσεις εργασίας.

avgi