Οι άνθρωποι που ασχολούνται με τη μόδα γνωρίζουν ότι οι μόδες αργούν να φτάσουν από το κέντρο, από τη "Μέκκα", στην περιφέρεια και όταν αφιχθούν με το καλό, προσλαμβάνουν την ευτελέστερη και χυδαιότερη μορφή τους και εγκαθίστανται με φανατισμό και για μεγάλο χρονικό διάστημα, καταλήγοντας χτυπητοί αναχρονισμοί. Και όταν πρόκειται για το μήκος της φούστας ή την κουπ στο χτένισμα, μικρό το κακό. Όταν όμως πρόκειται για ...
κακές πολιτικές, ο αναχρονισμός γίνεται επικίνδυνος.
Ο νεοφιλελευθερισμός άργησε μερικά χρόνια να έρθει στην Ελλάδα. Ο Μητσοτάκης το προσπάθησε άτσαλα και απέτυχε, ο Σημίτης με μεγαλύτερο πολιτικό κεφάλαιο και καλύτερη αφήγηση και συγκυρία το πέτυχε. Τη συνέχεια την ξέρουμε, τη ζήσαμε, τη ζούμε. Σήμερα, στην Ευρώπη ολόκληρη, η πλημμυρίδα του νεοφιλελευθερισμού, τουλάχιστον στην κυρίαρχη γερμανική εκδοχή της, υποχωρεί και αποκαλύπτονται τα κοινωνικά και οικονομικά συντρίμμια που αφήνει. Τριάντα χρόνια νεοφιλελευθερισμού και επτά χρόνια κρίσης, διέλυσαν το κοινωνικό κράτος στην Ευρώπη, ρήμαξαν τις χώρες του Νότου και δημιούργησαν τις συνθήκες για τη διάλυση ολόκληρων κρατών. Διάλυση και με τη βούλα, το γράφει στην... ούγια: ανεργία, αποπληθωρισμός, νέος κύκλος ύφεσης, όξυνση των ανισοτήτων, αναβίωση του φασισμού. Ελάχιστοι έχουν παραμείνει πιστοί στο γερμανικό μοντέλο, στη γερμανική μόδα, και είναι κυρίως χώρες που λόγω παραπλήσιων χαρακτηριστικών ή ειδικών επιρροών ωφελούνται -ή έτσι πιστεύουν- από τη σημερινή κατάσταση.
Όμως η ελληνική πραγματικότητα της πιο φανατικής, γενιτσαρικής, δογματικής προσήλωσης στις συνταγές τού χθες, άλλοτε άτεγκτη και μηχανιστική και άλλες φορές προσαρμοσμένη στα στενά συμφέροντα της ντόπιας ελίτ, ξεπερνάει κάθε φαντασία. Ο σχεδόν δουλοπρεπής τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση υπερασπίζεται τις γερμανικές θέσεις και κυρίως την καταστροφική άποψη ότι "δεν υπάρχει ανάγκη διαγραφής χρέους" στρέφεται ευθέως κατά των συμφερόντων της χώρας. Οι άνθρωποι αυτοί ούτε μπορούν ούτε θέλουν να διαπραγματευθούν. Η διαπραγμάτευση θέλει δύο που να έχουν διάθεση να συμφωνήσουν, αλλά να διαφωνούν. Αυτή τη διαπραγμάτευση ο Αν. Σαμαράς δεν μπορεί να την κάνει, για τον απλούστατο λόγο ότι συμφωνεί με τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς του τραπεζιού. Μπορεί όμως ο Τσίπρας.
avgi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου