Επιβεβαιώνεται η ορθότητα της απόφασης του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να μη συμμετάσχει με εκπρόσωπό του στις συνεδριάσεις του ΕΣΥΠ που συγκαλεί το Υπουργείο Παιδείας καταγγέλλοντας «την εκπαιδευτική και οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., του ΔΝΤ αλλά και του... ΟΟΣΑ».
«…βασική αρχή της παρούσας πολιτικής ηγεσίας αποτελεί η συνέχιση των αλλαγών που συντελέστηκαν από το 2010 και μετά, από τους προκατόχους μας. Στηρίζουμε την ουσία των αλλαγών που έγιναν στην τριτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και παρεμβαίνουμε διορθωτικά μόνο σε διαπιστωμένες στην πράξη ελλείψεις».Με αυτά τα λόγια, που περιέχονται μεταξύ των άλλων, στη σημερινή ομιλία του Υπουργού Παιδείας κ. Αν. Λοβέρδου στο ΕΣΥΠ, επιβεβαιώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο η επιμονή της κυβέρνησης και του Υπουργού Παιδείας στην υλοποίηση της ίδιας αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια. Προς τι λοιπόν η επίκληση του «διαλόγου» που δήθεν θα διεξαχθεί στο πλαίσιο των συνεδριάσεων του ΕΣΥΠ; Είναι σαφές πως αυτό εξυπηρετεί τις επικοινωνιακές ανάγκες του Υπουργού Παιδείας και μόνο. Είναι επίσης αποκαλυπτικό πως κανένα από τα σοβαρότατα προβλήματα, όχι μόνο δεν πρόκειται να επιλυθεί, αλλά ούτε είναι μέσα στα ενδιαφέροντα και τις ενασχολήσεις του Υπουργού Παιδείας.
Η φράση που είπε στη συνάντηση με το ΔΣ της ΟΛΜΕ την προηγούμενη εβδομάδα για κάποια εξαγγελία του, «αν δεν βρω κανένα μέσο ενημέρωσης, θα το πω στη βουλή…» δείχνει πως το μόνο θέμα που τον απασχολεί είναι η καθημερινή μιντιακή του παρουσία.
Επιβεβαιώνεται η ορθότητα της απόφασης του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ να μη συμμετάσχει με εκπρόσωπό του στις συνεδριάσεις του ΕΣΥΠ που συγκαλεί το Υπουργείο Παιδείας καταγγέλλοντας «την εκπαιδευτική και οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., του ΔΝΤ αλλά και του ΟΟΣΑ». Μια πολιτική που εδώ και τέσσερα χρόνια έχει διαλύσει τη δημόσια εκπαίδευση και έχει εξαθλιώσει οικονομικά και εργασιακά τους εκπαιδευτικούς.
Οι σοβαρότερες επιπτώσεις αυτής της βάρβαρης πολιτικής είναι: η δραματική μείωση δαπανών (2,5 δισεκ. από το 2010 – 14), το κλείσιμο πάνω από 2.000 σχολείων, η διάλυση υποστηρικτικών εκπαιδευτικών δομών όπως η ενισχυτική διδασκαλία, οι βιβλιοθήκες, ο ΣΕΠ κ.ά., τα τραγικά προβλήματα στην ειδική αγωγή και τα μουσικά σχολεία, η κατά 27,3 % μείωση του εκπαιδευτικού δυναμικού, η προώθηση της αξιολόγησης με στόχο τις απολύσεις και τη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών αλλά και την κατηγοριοποίηση των σχολείων, η κατάργηση ειδικοτήτων – τομέων στην ΤΕΕ με διαθεσιμότητες – απολύσεις εκπαιδευτικών και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Επιπρόσθετα, μαθητές που πεινούν στα σχολεία, γονείς που αναγκάζονται να βάζουν συνεχώς το χέρι στην τσέπη για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών τους είναι φαινόμενα που συνεχώς εντείνονται.
«Λεφτά δεν έχω. Τι θέλετε να κάνω;» Είπε σε σημερινή του συνέντευξή του ο Υπουργός Παιδείας. Και με το δικό του ευφυολόγημα των τελευταίων ημερών «στόχευσα στην επάρκεια και όχι στην πληρότητα» ξεμπερδεύει με την υποχρέωση της πολιτείας, να παρέχει σε κάθε μαθητή και μαθήτρια το δάσκαλο ή τον καθηγητή της τάξης του..
Αλλά δεν είναι η μόνο οικονομική διάσταση, γιατί παράλληλα, προωθούνται αντιεκπαιδευτικές αλλαγές με βάση τις «αξίες» του σχολείου της αγοράς και των επιχειρήσεων, με αποκορύφωμα το νόμο 4186/2013 που καθιέρωσε την Τράπεζα Θεμάτων στο Λύκειο, δυσκόλεψε την προαγωγή από τάξη σε τάξη, συνέδεσε ακόμα περισσότερο ολόκληρη τη διαδικασία του Λυκείου με τις πανελλαδικές εξετάσεις και την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η στόχευση είναι η μείωση του μαθητικού δυναμικού τόσο στο γενικό όσο και στο επαγγελματικό λύκειο και η προώθηση των μαθητών στην πρόωρη μεταγυμνασιακή κατάρτιση και τη μαθητεία, ακόμα και των ανηλίκων. Ήδη την πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων μέτρων, αυξήθηκε πολύ τόσο το ποσοστό των μεταξεταστέων μαθητών όσο και αυτό των μαθητών που απορρίφθηκαν τελικά.
Οι εκπαιδευτικοί δεν συναινούμε σε αυτή την πολιτική και αγωνιζόμαστε για την ανατροπή της. Για να επιτευχθεί αυτή, απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και δράση όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας και η ανάπτυξη κοινών αγώνων.
* Ο Θέμης Κοτσιφάκης είναι πρόεδρος της ΟΛΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου