Δεν είναι παράδοξο που οι εφημερίδες αυτές υποστηρίζουν ό,τι υποστήριζαν, όλους αυτούς κι όλα αυτά που μας έφεραν έως εδώ. Το ΠΑΣΟΚ τη Ν.Δ. και τις μεταμορφώσεις τους. Εφημερίδες, κανάλια και ραδιόφωνα, μειωμένου πλέον κύρους, μειωμένης κυκλοφορίας και θεαματικότητας - ακροαματικότητας, παραμένουν γαντζωμένες στο ...μόνο σύστημα που τις χρειάζεται και μέσα του μπορούν να υπάρχουν: το σύστημα της διαπλοκής και της διαφθοράς.
Πλην όμως, αν αυτό το μοντέλο πεθαίνει (ή νεκροζώντανο επιμένει), τι είναι αυτό που έρχεται στη θέση του; Αν εξαιρέσουμε τις λίγες εφημερίδες που βασίζονται στην κυκλοφορία τους και τα διαφημιστικά τους έσοδα, ή αποτελούν συνεταιριστικά εγχειρήματα, οι υπόλοιπες επαναλαμβάνουν το μοντέλο του παρελθόντος, προσπαθώντας να πάρουν θέση στο διαμορφωνόμενο σκηνικό ή να εκφράσουν την ανακατανομή ισχύος και πλούτου που κρίση επιτρέπει και επιβάλλει.
Δεν είναι λοιπόν παράδοξο που από εκδοτικής και δημοσιογραφικής πλευράς, ανεξάρτητη και (εν πολλοίς-εκ των πραγμάτων) αντιμνημονιακή πολιτική ασκούν τα Μέσα εκείνα που βασίζονται στην κυκλοφορία τους, τη σχέση τους δηλαδή με τον αναγνώστη, τα έσοδα απ’ τη διαφήμιση καθώς και τα αυτοδιαχειριζόμενα - συνεταιριστικά έντυπα ή τα κομματικά Μέσα της Αριστεράς.
Μέσα στο πλαίσιο της γενικής απαξίωσης, πολλοί πολίτες αδιαφορούν για τα τεκταινόμενα στον Τύπο. Αυτό το (φασιστικό, ως γενίκευση) «όλοι ίδιοι είναι» έχει δηλητηριάσει τις προσδοκίες τους για το καλύτερο. Το «καλύτερο» υπάρχει κι αγωνίζεται - πλήθος μικρών εντύπων και κάποια μεγάλα, όπως και ικανός αριθμός δημοσιογράφων «πάνε με τον σταυρό (του Συντάγματος και της Δημοκρατίας) στο χέρι». Στον Τύπο αποτυπώνεται η ταξική πάλη που διεξάγεται στην κοινωνία. Ενα μέρος του χειραγωγεί και «διαμορφώνει», κατά το δη λεγόμενο, την κοινή γνώμη, ένα άλλο μέρος προσπαθεί να την εκφράσει.
Αποσπάσματα από κείμενο του Στάθη στο enikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου