Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας*
Πριν έρθει στη χώρα μας η κρίση και το ΔΝΤ, έκανε περίπατο και κοινωνική «θραύση» ο λεγόμενος επιδεικτικός καπιταλισμός. Με άλλα λόγια, πολλοί έλληνες νόμιζαν ότι δήθεν «ήταν» αυτό που είχαν επιδεικτικά αγοράσει (π.χ. πανάκριβο αυτοκίνητο, πολλά ταξίδια σε εξωτικά μέρη). Όμως, μετά την έλευση του ΔΝΤ, οι έλληνες δεν «ήταν ή είναι » αυτό που είχαν αγοράσει ή αγόρασαν, αλλά αυτό που μπορούσαν πλέον πραγματικά να αγοράσουν. Πήγαμε, δηλαδή, βιαίως, από το δήθεν «είσαι ή ήσουν ότι, ή αυτό που αγόραζες», στο... ότι «αγοράζεις πλέον ότι πραγματικά είσαι και μπορείς να αγοράσεις». Τέρμα «με το μαχαίρι» η επίπλαστη ή η εικονική ευμάρεια. Τα λεφτά, που σίγουρα δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί», πλέον δεν υπάρχουν.
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν κάποιοι που δεν θέλουν να παραδεχθούν την πραγματικότητα. Υπάρχει άρνηση για το τι συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα μας, σε πολλούς. Υπάρχει, λόγου χάρη, το ΠΑΣΟΚ που, από κεντροαριστερό κόμμα, μας μετεξελίχθη «οβιδιακά» σε έναν άσπλαχνο, χωρίς κυνισμό, νεοφιλελεύθερο μη κυβερνητικό οργανισμό. Υπάρχει το σύστημα «ΠΑΣΟΚ-ΜΜΕ» (των εθνικών εργοταξίων και των προμηθειών με τις αριστερές τσέπες), που, στυγνά συνεχίζει να υποτιμά τον ελληνικό λαό. Υπάρχει ο «σωτήριος» μηχανισμός του μνημονίου, που, «ευτυχώς», από θαύμα στήθηκε, για να μπορέσουν να πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, κλπ. Φτάσαμε, δε, στο σημείο οι υπηρέτες της διαπλοκής και του ΔΝΤ να «θεωρούνται» εχέφρονες πατριώτες, ενώ, οι υπερασπιστές του δικαίου και του ελληνικού να είναι μη σοβαροί αστοί, ή να χαρακτηρίζονται ακόμη και ως ανθέλληνες.
Και μέσα σε όλα αυτά, πλησιάζει και η «μνημονιακή» Σύνοδος Κορυφής της 25ης Μαρτίου, σε συνέχεια της αντίστοιχης έκτακτης, τις προάλλες, στις Βρυξέλλες. Παρότι, δε, στο Βέλγιο είχαμε μια προσωρινή ανακούφιση (1-2 έτη), η λύση των Βρυξελλών δεν ήταν σωτήρια. Η μόνη λύση που υπάρχει είναι, ή συνδέεται μονοσήμαντα με το εξής: πρώτα πρέπει να υπάρξει η αλλαγή των όρων του Μνημονίου. Στην άτυπη έκτακτη σύνοδο μας έδωσαν πολιτική «καταπράυνση» και μια μεσοπρόθεσμη οικονομική ανακούφιση (αργότερα οι οφειλές μας, περισσότερες και μικρότερες δόσεις, με συνολικά πολύ περισσότερους τόκους-πληρωμές).
Αλλά, όμως, το Μνημόνιο παρέμεινε το ίδιο! Δεν άλλαξε! Ούτε, προσέτι, οι ευρωπαίοι εταίροι μίλησαν για το δικαίωμα επαναγοράς χρέους σε μειωμένη τιμή, ούτε ειπώθηκε ομοίως κάτι για το περίφημο πλέον ευρωομόλογο : και τα δύο θέματα αποτελούν ζητήματα εξαιρετικής σημασίας για την χώρα μας. Το μοναδικό αληθινό καλό που πράγματι πήραμε στις Βρυξέλες ήταν η πρόνοια ότι, τόσο το ευρωπαϊκό ταμείο (EFSF), όσο και ο μόνιμος μηχανισμός (ESM) δύνανται – υπό όρους – να αγοράζουν χρέος, απευθείας, από το ελληνικό κράτος (υπουργείο οικονομικών). Κρίμα για το κυβερνών κόμμα, που, πανηγυρίζει δυστυχώς λάθος και διπλά: από την μία διαλαλεί ότι μας έφερε το ΔΝΤ και μας «έσωσε» με το δήθεν καλό Μνημόνιο και, από την άλλη, συνεχίζει τους πανηγυρισμούς, ότι επανορθώνει το αρχικό του λάθος και καταφέρνει (δυναμικά) να μας «κάνει σκόντο» στις οφειλές μας, ή τις συνολικές οικονομικές μας υποχρεώσεις.
olympia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου