Γράφει ο Κώστας Γκάβος
Δικηγόρος
Παρατηρώντας τα γεγονότα τον τελευταίων ήμερών συνειδητοποίησα για ακόμα μία φορά πόσο δίκιο έχει ο Λάος μας όταν λέει ότι έχει ο καιρός γυρίσματα. Επί της αλησμόνητης δυστυχώς όμως ιδιαίτερα μεγάλης για τον τόπο δεξιάς παρένθεσης, η κα Τρέμη ήταν... η «Ολγιτσα που τι όμορφη που είναι» «που είναι δέκα χρόνια νεώτερη» «που δεν μας λέει τα μυστικά της.» «που τι ωραίο ταγιέρ φοράει τι koko channel είναι αυτό» και όλες οι άλλες μαλακίες συνοδευόμενες με πολυάριθμα καθημερινά snapshots . τότε η Ολγίτσα ήταν καλή γιατί το mega έβγαζε δημοσκοπήσεις που ο Τσίπας ήταν δεύτερο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ διαλυόταν, ο Βενιζέλος ετοιμαζόταν σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορείς του Μega να δημιουργήσει ρεύμα ως προπομπό του νέου κόμματος που θα διχοτομήσει την κεντροαριστερά τότε το Μega ήταν καλό και έγκριτο και καθόλου γαλάζιο.
Και βέβαια ήταν έγκριτο γιατί τότε έπρεπε η είδηση να καλυφθεί μα τα παραπολιτικά το γεγονός να σκεπαστεί με την εικόνα οι τραγικές πολιτικές αποφάσεις και ο εκδικητικός ρεβανσισμός της επάρατης Δεξιάς (βλ. απογραφή) να κρυφτούν πίσω από το κουτσομπολιό. Τότε το mega δούλευε ως πιστός υπηρέτης της κυβέρνησης και αυτό σε βόλευε σημερινέ ήρωα γιατί σας εξυπηρέτησε και σας συντήρησε στην εξουσία, σας βοήθησε να παρουσιαστείτε ως κυρίαρχη και μοναδική πολιτική δύναμη και έτσι να διαλύσετε το κράτος με τους αναρίθμητους κομματικούς διορισμούς σε δημόσιους οργανισμούς όπως πχ στο ΑΠΕ που είναι και κοντά σε σένα και κάτι θα ξέρεις παραπάνω....
Τι έγινε όμως και οι άτυποι συνεργάτες έγιναν θανάσιμοι εχθροί? Το mega πάγια πιστό στις κυβερνητικές του θέσεις συνεχίζει την ίδιας έντασης (ήπιας αντιπολιτευτικής) δημοσιογραφική κάλυψη των ειδήσεων αλλά οι παλιοί υποστηρικτές του βγήκαν στα κάγκελα? Τι συνέβη άραγε?
Η απάντηση είναι απλή
'Όταν ο κυρίαρχος λαός κατάλαβε δυστυχώς αργά τις συνέπειες των προηγούμενων επιλογών του και χρέωσε την Δεξιά με την μεγαλύτερη αποδοκιμασία στα μεταπολιτευτικά χρονικά οι πρώην ταυτιζόμενοι έπρεπε να γίνουν εχθροί . Γιατί η συμμαχία τους ήταν ευκαιριακή καθώς εξυπηρετούνταν ταυτόχρονα τα συμφέροντα τους. Έτσι η μία πλευρά παρέμεινε πίστη στην πάγια απαλή κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση η άλλη όμως που δεν είχε να κερδίσει κάτι αφού πλέον δεν κυβερνούσε η δική της παράταξη ξέχασε την «ομορφιά της Ολγίτσας » και την «αντικειμενικότητα» του Μεγάλου καναλιού που διχοτομούσε το ΠΑΣΟΚ και επιδόθηκε με τις ευλογίες και παραγγελίες των εργοδοτών και πολιτικών συνδαιτυμόνων της (και με προκάλυμμα το καταχωνιασμένο και σκονισμένο για 6 χρόνια καταστατικό της ΕΣΗΕΑ που λέει ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να είναι απέναντι στην εκάστοτε εξουσία) σε ένα συντεχνιακό ξεκαθάρισμα και απόπειρα φίμωσης (γιατί όταν δεν έχουμε απόψεις και θέσεις ή αυτές δεν γίνονται αποδεκτές από τον λαό τότε η μόνη λύση είναι να σκάσουν ή να απαξιωθούν οι άλλοι με τις άλλες θέσεις!! Για τέτοιο επίπεδο πολιτικού πολιτισμού μιλάμε!!!!) των αντίθετων με χαρακτηρισμούς όπως πρασινοπαπαγάλοι, πρανινοχούντα (ναι είναι αληθινό όσο απίστευτο και φαίνεται έτσι έγραψαν!!!!!!!!!!!), βρωμεροί γλείφτες και όλα αυτά τα ωραία..
Επειδή όμως όλοι δεν είναι αμνήμονες και δεν ξεχνούν το ένοχο παρελθόν της αγαστής συνύπαρξης - συγκάλυψης γι' αυτό και θα ήθελα να πω ότι δεν αισθάνομαι καμία λύπη ή συμπάθεια για τον «ήρωα της ημέρας» που οι συγκυρίες και οι πράξεις του τον έφεραν απέναντι από τις «παλιές αγαπημένες Ολγίτσες του» παριστάνοντας τον Δον Κιχώτη της δημοσιογραφίας που ξαφνικά ξέχασε..
καθώς όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, έχει ο καιρός γυρίσματα..
fmotro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου