Στην περίπτωση της καθαρίστριας από τον Βόλο, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία θυμήθηκε τα λόγια του Αθηναίου Σόλωνα που παρομοίασε τους νόμους με τον ιστό της αράχνης;
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την...
κρίση και τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, αυτό άλλωστε είναι όχι μόνο καθήκον αλλά και συνείδηση κάθε Έλληνα πολίτη. Έρχονται όμως στιγμές που γινόμαστε μάρτυρες δικαστικών αποφάσεων, οι οποίες έχουν ληφθεί μεν μέσα στα όρια που ο νόμος ορίζει, αλλά είναι έξω από τη λογική και την κοινωνική ευαισθησία. Δυστυχώς, κανείς νομοθέτης δεν μπορεί να οριοθετήσει και να θεσμοθετήσει το πού αρχίζει και πού τελειώνει η διακριτική ευχέρεια, κατά τη λήψη των αποφάσεων από τους δικαστές.
Η περίπτωση της καθαρίστριας από τον Βόλο που καταδικάστηκε σε δεκαπενταετή (!!!) κάθειρξη πρωτοδίκως και σε δεκαετή σε δεύτερο βαθμό είναι οφθαλμοφανές πως ανήκει στις περιπτώσεις υπερβάλλοντος ζήλου εκ μέρους της Δικαιοσύνης, η οποία κυριολεκτικά έβαλλε εναντίον ενός αδύναμου ανθρώπου με πάρα πολλά προσωπικά προβλήματα. Μιας γυναίκας που βεβαίως ανέλαβε τη θέση στην εργασία της κάνοντας χρήση παραποιημένων δικαιολογητικών, αλλά που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως εργάστηκε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια για να λάβει την ελάχιστη αμοιβή της, δεν καταχράστηκε δημόσιο χρήμα, δεν το έκλεψε.
Η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και έτσι οφείλει να είναι σε κάθε ευνομούμενο κράτος, όπως η Ελλάδα. Οι δικαστές έχουν κληθεί να επιτελέσουν σημαντικό ρόλο μέσα στους κόλπους της κοινωνίας και όχι έξω από αυτήν. Το λειτούργημα που επιτελούν στηρίζεται πρωτίστως στην κρίση τους, η οποία θα πρέπει να είναι ακέραια και ισοβαρής απέναντι σε όλους. Κανείς όμως δεν πρέπει να ξεχνάει πως κι εκείνος που κρίνει, κρίνεται. Κρίνεται από την κοινωνία, κρίνεται από τους θεσμούς, κρίνεται από τους πολίτες. Όταν η επιβολή της ποινής δεν γίνεται ώστε να αποκατασταθεί μια παράνομη και άδικη πράξη, αλλά για να τιμωρηθεί μια ψυχή ώστε να καταστεί ανθρωπίνως αδύνατο να ορθοποδήσει στο μέλλον, τότε η κρίση είναι εξόφθαλμα λανθασμένη.
Στην περίπτωση της καθαρίστριας από τον Βόλο, ολόκληρη η ελληνική κοινωνία θυμήθηκε τα λόγια του Αθηναίου Σόλωνα που παρομοίασε τους νόμους με τον ιστό της αράχνης. Κάθε μεγάλο που πέφτει πάνω του τον σκίζει, αν πέσει όμως μια αδύναμη καθαρίστρια... τη συγκρατεί και τελικώς τη συνθλίβει. Δυστυχώς!
Γιάννης Σαρακιώτης
πηγή: Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου