Αιγαίο ωραίο ή μοιραίο;

του Χρήστου Ξανθάκη

Απλά είναι τα πράγματα στο Αιγαίο παιδιά, μην το κουράζουμε πολύ με αναλύσεις και στοχασμούς. Η κατάσταση έχει ως εξής:
Είναι σαν να είσαι τσακωμένος με έναν μαλάκα και να έρχεται ο μαλάκας αυτός και να σκάβει ένα λάκκο. Και να σε ρωτάει:

Θες να πέσεις μέσα;...

Τι του απαντάς δηλαδή; Θες να του κάνεις το χατίρι; Θες να τη ρίξεις τη βουτιά και να σε..
σκεπάσουν ύστερα με τα χώματα; Και να σε κλαίει η μανούλα σου στο μνήμα με δάκρυ μαύρο; Τα θες όλα αυτά; Ή μήπως είσαι λίγο πιο ψύχραιμος και απαντάς στον μαλάκα:
Για δεν πέφτεις εσύ πρώτος;
Έτσι έχει το στόρι με τα μεμέτια. Πλούσια χώρα είναι η Τουρκία, ισχυρή δεν είναι όμως. Έχει την Ελλαδάρα να της κόβει την έξοδο στο Αιγαίο, έχει τους Κύπριους να της κόβουν την είσοδο στα κοιτάσματα φυσικού αερίου, έχει τα Αμερικανάκια να της κόβουν το δρόμο προς τη Μοσούλη (αιώνιος καημός!) έχει και το διαρκές αγκάθι με τους Κούρδους, που έστησαν ένα de facto κράτος στο Ιράκ και ετοιμάζουν άλλο ένα στη Συρία. Χώρια οι δικοί της, που κοντεύουν να φτάσουν τα 15 εκατομμύρια, με πολλούς εξ αυτών να έχουν εποικίσει  εδώ και κάποια χρόνια την Κωνσταντινούπολη. Το καμάρι του στέμματος δηλαδή και την βιτρίνα της Τουρκίας. Γιατί δεν νομίζω ότι νοιάζεται κανείς, τουρίστας, διπλωμάτης ή τζογαδόρος, για όλα όσα συμβαίνουν στην Άγκυρα.
Κι ο Ερντογάν πουλάει παραμύθι ότι οι ένοπλες δυνάμεις του μπορούν να υποστηρίξουν πολεμικές επιχειρήσεις σε δυόμιση μέτωπα. Αυτή είναι η γαιωστρατηγική των γειτόνων, όπως την ανέλυε σήμερα το πρωί στον ΣΚΑΪ ένας καλεσμένος. Φιλόδοξο, δεν λέω, και ετοιμοπόλεμο είναι το τουρκικό στράτευμα μετά από τόσα χρόνια αιματηρού και αδελφοκτόνου εμφυλίου. Άλλο όμως είναι να ανοίγεις μέτωπο με αντάρτες στα βουνά της Ανατολίας και άλλο να κοπανιέσαι με τύπους που διαθέτουν και αυτοί πυραύλους, φρεγάτες και F-16. Μπορεί να σου κάνουν καμιά ζημιά στην ψυχολογία, που είναι ήδη ελαφρώς πιεσμένη καθώς υποδέχεσαι σωρηδόν τα φέρετρα από το Αφρίν…
Ας επιστρέψουμε όμως στον λάκκο και στον μαλάκα. Να μας προκαλέσουν θέλουν ο Ταγίπ και το επιτελείο του, μπας και κάνουμε καμιά βλακεία και του δώσουμε την αφορμή να υπερασπιστεί τα κατ’ αυτόν δίκαια και ιερά. Να φερθούμε σαν μικρά παιδιά ή σαν υστερικά σκυλάκια και να τον κάνουμε μάγκα στα μάτια της διεθνούς κοινότητας. Να ρίξουμε τη βουτιά στο λάκκο που μας έσκαψε, υπακούοντας όσους ζητάνε εδώ και τώρα τσαμπουκάδες και αίματα. Στο μεταξύ καμιά τούρκικη σημαία δεν είδα στα Ίμια!
Ως εκ τούτου, το δια ταύτα είναι απλό. Αφήνουμε τον σουλτάνο να σκούζει και να γαυγίζει και καθόμαστε ήσυχα ήσυχα στα αυγουλάκια μας. Τα προβλήματά του άλλωστε δεν είναι με την Ψωροκώσταινα, είναι με δυνάμεις πολύ ανώτερες από εμάς. Και από εκεί θα το ‘βρει όταν έρθει κι αυτουνού η ώρα. Εκτός κι αν προλάβει στο μεταξύ να ντιλάρει… 

- από το newpost.gr