Πρόσεξε τώρα τι μου συμβαίνει. Υπερδιόγκωσις. Αυτό μου συμβαίνει. Δεν φτάνει που μεγαλώνει ο απαυτός μας τόσες ώρες καθισιό μπροστά σε μια οθόνη, γράψε σβήσε, κουρκουτιαίνει και ο εγκέφαλός μας με τόσα απανωτά γεγονότα μέσα σε λίγες μέρες. «Καθαρές» μέρες (όπως ονόμασαν την επιχείρηση «καταστρέφω τα ίχνη χρηματισμού» οι εν λόγω της εν λόγου). Μ’ αυτά και μ’ αυτά, αποφάσισα να παρακάμψω τους προλόγους και να μπω κατευθείαν στο κυρίως θέμα...
Μα γιατί η τσάντα να είναι διαρκώς μαύρη;
Γίναν κι αν γίναν αυτή την εβδομάδα: συλλαλητήρια, καταθέσεις, σκάνδαλα, ο Μίκης μας, ο Μίκης τους, η Ρωμιοσύνη, ο Σκαλούμπακας, ένας αστεροειδής πλησίασε (χθες) επικίνδυνα τη Γη, κάτι Ρώσοι λέει θα βρουν πώς να μη γερνάς (άκου τώρα!), αλλά όχι τώρα, σε δυο χρόνια θα το βρουν, που θα ’χουμε γεράσει ήδη, αλλά δεν το κάνω θέμα, κάτι θεματάκια φαίνεται να έχουν κάτι πρώην πρωθυπου-υπουργοί (αλλά δεν πολυχωλοσκάνε κιόλας – Δικαιοσύνη είναι, θα περάσει!), κάτι Επιτροπές Υγείας βγάλαν και άλλα σκάνδαλα που τ’ άκουσαν μόνο όσοι είναι ήδη γέροι και βλέπουν κανάλι της Βουλής (μόνο αυτό δείχνει τις Επιτροπές – τ’ άλλα δείχνουν κάτι διάσημους που χτυπιούνται για ένα πιάτο μουσακά και κάτι άσημους που χτυπιούνται ποιος θα φτιάξει τον καλύτερο μουσακά), ένας Αδωνις μιλάει μόνος του και διαρκώς (να φανταστείς ούτε η Σία δεν τον άντεξε, αλλά, ένεκα που είναι μάνα, δεξιά και κυρία, τον ανέχτηκε)... απ’ όλα αυτά λοιπόν, εμένα μία είναι η απορία μου: Γιατί πάντα η τσάντα να είναι μαύρη, τρόλεϊ και Σαμσονάιτ;
Χάθηκε να είναι ροζ με βούλες μπλε; Τι την κουβαλάς τη μαύρη Σαμσονάιτ, ρε φίλε, και μάλιστα μες στο Μαξίμου; Χάθηκε να πάτε σε καμιά ταβέρνα στην Κυψέλη, ανάμεσα στους μαύρους, τους κίτρινους και τους χρυσαυγίτες που τους κυνηγάνε, να μη σας πάρει κανένας χαμπάρι; Πάνε τελοσπάντων κάπου που ο πολιτισμός να μην έχει απλώσει το τσιμέντο του και κάνε τη βρομοδουλειά σου. Εχω άδικο; Οχι, πες μου, σε παρακαλώ. Μέρα μεσημέρι, παρκάρει η αυτοκινητάρα έξω απ’ το Μαξίμου και μπαίνει ο άλλος με τη βαλίτσα και μετά μου λες «φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ» και «είναι προβοκάτσια»; Δεν βγαίνει το σενάριο, δεν το καταλαβαίνεις;
Αν μη τι άλλο, μπήκα κατευθείαν στο θέμα. Το έσυρα λιγάκι με πολυλογία, αλλά τουλάχιστον δεν έχασα τον ειρμό μου. Διότι, νυν υπέρ πάντων ο ειρμός. Δεν είναι δυνατόν, κυρία Νοβάρτις και κυρά Ζίμενς μου, να θέλεις να σου κάνει ο άλλος τα χατίρια και να θες να χαθεί και ο ειρμός. Χατίρι, πολιτικός, μίζα, εκλογές, κρίση, χατίρι, πολιτικός, μίζα. Ετσι πάει. Δηλαδή, πήγαινε. Πήγαινε, ερχότανε, δίναν, παίρναν. Κινούνταν το θεματάκι. Γίνονταν το χατιράκι. Εβγαινε το παραδάκι. Αφού τους ψήφιζε το ανθρωπάκι... Και είναι έτοιμο να τους ξαναψηφίσει.
Αυτούς ξέρει, αυτούς εμπιστεύεται. 29 κατασκευαστές πλυντηρίων. Τοπ ξέπλυμα! Σε 29 χώρες απλώνεται το σκάνδαλο της Νοβάρτις, μεγάλη η χάρη της. Αλλά από την Ελλάδα ξεκίνησε, που ήταν φουλ το φάρμακο στην υπερτιμολόγηση. Ετσι το πήρε πρέφα το FBI κι άρχισε να ψάχνει. Βέβαια, εγώ σκέφτομαι και το άλλο. Βρε λες να ήταν δάκτυλος Τσίπρα να βγει ο Τραμπ για να πάρει μπρος το FBI και να τους βγει απ’ τ’ αριστερά;
Ξαναγυρίζω στα βασικά: μαύρη. Θα μου πεις, χρώμα κλασικό. Πάει με όλα. Ελα μου, όμως, που δεν πάει με όλα. Πάει μόνο με όσους την πάνε. Και την πάνε εκεί που τους παίρνει. Ή, μάλλον, σε εκείνους που τα παίρνουν. Και τώρα μιλάνε. Ή μάλλον δεν μιλάνε – σκούζουν. Οτι θα κάνουν μηνύσεις και θα σπάσουν χέρια και θα βγάλουν κουκούλες και θα ρίξουν κυβερνήσεις.
Δεν πά’ να έχουν οι ίδιοι ψηφίσει τον νόμο για τους προστατευόμενους μάρτυρες, δεν πά’ να έχει ξεσπάσει το σκάνδαλο απ’ τα έξω, δεν πά’ να το ’χει όλος ο υπόλοιπος κόσμος τούμπανο, αυτοί εκεί: φωνή, απειλή και το λειρί ανεξέλεγκτο... Βρε, δεν πά’ να, λέω εγώ. Δεν πά’ να!
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου