Μια από τις μη αναμενόμενες εξελίξεις στο μετεκλογικό πολιτικό τοπίο είναι η αιφνίδια μαζική μεταστροφή υπέρ της κυβέρνησης Τσίπρα των ποικίλων ακροδεξιών και εθνολαϊκιστών αναλυτών, μέσων ενημέρωσης και πολιτικών προσωπικοτήτων. Προτού αποπειραθούμε να ερμηνεύσουμε αυτή την κάπως αναπάντεχη μεταστροφή, θα επιχειρήσουμε να την τεκμηριώσουμε με αναφορά σε χαρακτηριστικά παραδείγματα. Εξ αρχής, πάντως, προδιαθέτουμε τον αναγνώστη ότι το φαινόμενο δεν είναι...
τόσο απλό όσο φαίνεται από πρώτη όψη.
Νίκας τοις ασεβέσι
Το σύνθημα δόθηκε από τον γνωστό κ. Μπαλτάκο: «Εγώ ο δεξιός, βαράω προσοχή, όπως λένε στον στρατό, μπροστά σε αυτά που κάνει η αριστερή -δυστυχώς για μας- κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα ήλπιζα και ευχόμουν και παρακαλούσα αυτά που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι να τα κάνουμε εμείς» («Real fm», 6.2.2015). Είχε βέβαια προλάβει να υμνήσει τη νέα κυβέρνηση και κυρίως τον νέο πρωθυπουργό ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, ο γνωστός για τα ακροδεξιά και φιλοχουντικά του αισθήματα, ένας από τους ελάχιστους ιεράρχες που εξακολουθούν να παραμένουν στο πλευρό της Χρυσής Αυγής μετά τις αποκαλύψεις για τη δράση της οργάνωσης.Με ανακλαστικά έμπειρου μπλόγκερ ο κ. Αμβρόσιος δημοσιοποίησε χωρίς δισταγμό τις νέες του πολιτικές επιλογές: «Η στάση του κ. Τσίπρα μάς γεμίζει τα στήθη με υπερηφάνεια! Αλλωστε είναι σε όλους γνωστόν, ότι οι μεγάλες νίκες στην πορεία του έθνους μας ποτέ δεν κατακτήθηκαν από τα Μεγάλα ΝΑΙ, αλλά από τα μεγάλα ΟΧΙ! Αθάνατο παραμένει στη μνήμη μας και στην καρδιά μας το "Μολών λαβέ" του Λεωνίδα και το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά! Η τακτική, λοιπόν, του κ. Τσίπρα γεμίζει τα στήθη μας με εθνική υπερηφάνεια! Βεβαίως το παιγνίδι Τσίπρα είναι πολύ επικίνδυνο! Μπορεί να εξοργίσει τους Ευρωπαίους δανειστές-δολοφόνους μας, αλλά είναι καλύτερα μια έντιμη πενία από μια ευτελιστική και ταπεινωτική ευπορία!».
Και η κατακλείδα: «Γεια σου, Πρωθυπουργέ κ. Τσίπρα λεβέντη! Βάλε πια μια τελεία και παύλα, στις μονομερείς και εθνοκτόνες υποχωρήσεις μας! Ο Χριστός μαζί Σου! Η Παναγιά μας στο πλευρό Σου!» (ιστολόγιο μητρόπολης, 5.2.2015).
Ο ενθουσιασμός του κ. Αμβρόσιου με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαια πολύ όψιμος. Σε όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έχανε την ευκαιρία να στηλιτεύσει το κόμμα της Αριστεράς που βρισκόταν βέβαια στην αντιπολίτευση: «Ας μείνουν οι άθεοι με την αθεΐα τους και εμείς με την Εκκλησία μας! Αυτό δα έλειπε, να δεχθούμε μαθήματα αρετής και δεοντολογίας από τον ΣΥΡΙΖΑ!» (1.11.2012). Δεν δίσταζε μάλιστα ο μητροπολίτης να ταυτίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα ακόμα και με τον «Διάβολο» (25.2.2013).
Αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι και η πρώτη μετεκλογική αντίδραση του κ. Αμβρόσιου υπήρξε εντελώς αρνητική. «Η άλλοτε χριστιανική Ελλάδα και επισήμως πλέον αποβάλλει την χριστιανικήν της ταυτότητα, αποχριστιανίζεται», έγραφε περίλυπος ο Αμβρόσιος τη Δευτέρα 26.1.2015.
Και εξηγούσε: «Οι Ελληνες εψήφισαν σαν Πρωθυπουργό της Ελλάδος τον κ. Αλέξη Τσίπρα, δηλ. ένα πολιτικό πρόσωπο, το οποίο α) ζει και συζεί με τη "σύντροφό του", όπως έλεγαν χθες τα ΜΜΕ, και όχι με τη "σύζυγό του", δηλ. με μια γυναίκα χωρίς να έχει προηγηθεί θρησκευτικός γάμος, β) δεν έχει βαπτίσει τα παιδιά του με το χριστιανικό βάπτισμα και γ) ως Πρωθυπουργός, με περισσή υπεροψία δε, αρνείται να δώσει τον θρησκευτικό Ορκο!».
Η μπάλα έπαιρνε μάλιστα και τον κ. Καμμένο που δέχτηκε να μετάσχει στην κυβέρνηση: «Ο έως χθες αγωνιστής και ιδεολόγος πολιτικός Αρχηγός κ. Πάνος Καμμένος έκαψε πια κάθε αγαθή διάθεση, που είχαμε για το πρόσωπό του στην καρδιά μας. Καθίσταται συνεργός στην αποχριστιάνιση της χριστιανικής Ελλάδος».
Λίγες δηλαδή μέρες πριν από το λιβανωτό για τον νέο πρωθυπουργό, ο μητροπολίτης έψεγε τον λαό για την επιλογή του: «Κάποτε οι πρόγονοί μας αγωνίζονταν "υπέρ Πίστεως και Πατρίδος"! Σήμερα οι Ελληνες επώλησαν την πίστη τους "για ένα κομμάτι ψωμί"! Σε παλαιότερες εποχές οι Ελληνες, καλώς ή κακώς, εφώναζαν "ψωμί, ελιά και Κώτσο Βασιλιά!". Σήμερα παραδόξως φωνάζουν "ψωμί, ελιά και Τσίπρα Βασιλιά!"». Μ’ άλλα λόγια, αν ακολουθήσουμε αυτή τη λογική, μέσα σε μια βδομάδα, «πούλησε» κι ο μητροπολίτης την ψυχή του.
Το αστείο είναι ότι και ο πρώην βασιλιάς (Κώτσος ο Δεύτερος) έσπευσε να δώσει τα δικά του διαπιστευτήρια στη νέα κυβέρνηση. Σε μια συνέντευξη, όπου παραπονιόταν ότι δεν έχει καλά υδραυλικά και μονώσεις η παραλιακή βίλα στην οποία κατοικεί από τη στιγμή που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, ο Γκλίξμπουργκ δηλώνει στους «Τάιμς» ότι ελπίζει να πετύχει η πολιτική κατά της λιτότητας που εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Η Ελλάδα έχει υποφέρει πολύ. Πρέπει να δώσουμε στον νέο ηγέτη μια ευκαιρία» (31.1.2015). Προβάλλοντας πρωτοσέλιδα τις δηλώσεις Γκλίξμπουργκ, θα προσχωρήσει έμμεσα ακόμα και η «Δημοκρατία» στο ίδιο ρεύμα.
Την ίδια όψιμη στροφή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ θα συναντήσουμε και σε άλλες καλτ φιγούρες της δημόσιας ζωής, όπως λ.χ. ο Αχιλλέας Μπέος. «Εχει υποχρέωση ο ελληνικός λαός να δώσει πίστωση χρόνου», δήλωσε για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ο δήμαρχος Βόλου και πρόσθεσε: «Αν και μόνο αυτό που έδειξε προς τα έξω, το τέρμα η δουλοπρέπεια, εμένα μου αρκεί. Πλέον αισθάνομαι πιο αξιοπρεπής, πιο υπερήφανος, είχα κουραστεί να λέω πιο βαθιά, πονάω, αλλά πιο βαθιά. Αν ο κ. Τσίπρας κάνει το 10% από αυτά που έχει υποσχεθεί, επειδή είναι ένας νέος άνθρωπος, για τα επόμενα 40 χρόνια θα είναι στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν υπάρχει εξάλλου αντίπαλος, όλοι οι άλλοι είναι για γέλια. Βενιζέλος και Σαμαράς πρέπει να φύγουν από τη χώρα» (11.2.2015).
Μάλιστα ο δήμαρχος Βόλου κάλεσε τον λαό και στο συλλαλητήριο υπέρ της κυβέρνησης. Λίγο παράξενα όλα αυτά, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι τις ίδιες μέρες ο κ. Μπέος κατέθετε μήνυση εναντίον του μέλους της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας και πρώην δημοτικού συμβούλου Θωμά Κλημόπουλου, για να λάβει την απάντηση από το (κυβερνών πλέον) κόμμα ότι «η αντιδημοκρατική πορεία του δημάρχου Βόλου έχει ενταθεί επικίνδυνα».
Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν. Ακόμα και ο Κώστας Πλεύρης στην εκπομπή τηλεπωλήσεων που διατηρεί στο «Kontra Channel» δεν θα αποφύγει τον πειρασμό της προσέγγισης στον πρωθυπουργό: «Πιστεύω ότι ο κ. Τσίπρας είναι σοβαρός. Κάποιοι συνεργάται του δεν είναι σοβαροί». Μάλιστα στην ίδια εκπομπή έβγαλε επιδεικτικά τη γραβάτα του προκειμένου να συμμορφωθεί στα νέα ήθη της εποχής.
Θα πει κανείς ότι όλα αυτά τα δημόσια πρόσωπα διαθέτουν ειδική εμπειρία στον τομέα της επικοινωνίας και μόλις αντιλήφθηκαν το σαρωτικό ρεύμα υπέρ της κυβέρνησης φρόντισαν να προσαρμοστούν. Αυτή η πρώτη σκέψη ενισχύεται από τη διαπίστωση ότι οι περισσότεροι όψιμοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν την εμφάνισή τους μια βδομάδα μετά τις εκλογές, όταν δηλαδή είχε ήδη φουσκώσει το λαϊκό ρεύμα υπέρ της νέας κυβέρνησης, ενώ τα στελέχη της (με πρωταγωνιστή τον Γιάνη Βαρουφάκη) κέρδιζαν τη μάχη των εντυπώσεων σε πλανητική κλίμακα.
Αλλαγή πολυκατοικίας
Εκείνος που δεν χρειάστηκε να περιμένει ήταν ο πολύπειρος (και εξάλλου επαγγελματίας διαφημιστής) Γιώργος Καρατζαφέρης. Είχε από χρόνια επεξεργαστεί τη θεωρία του κόμματός του ως «συμπληρώματος» ενός από τα μεγάλα. Διεκδίκησε να είναι εταίρος της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές του 2009 και κατόρθωσε να συγκυβερνήσει μαζί τους με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο και τον ΛΑΟΣ για «συγκολλητική ύλη». Δεν χρειάστηκε επομένως και τώρα να περιμένει τις εκλογές.Διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις είχε κάνει εγκαίρως την επιλογή του. Με άρθρο του στην κυριακάτικη «Kontra» δυο βδομάδες πριν από τις εκλογές (11.1.2015) ο κ. Καρατζαφέρης εμφανιζόταν ως συμπληρωματική δύναμη για να κατευθύνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε σωστές επιλογές: «Επειδή μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ελλοχεύουν αντίρροπες δυνάμεις-συνιστώσες, πρέπει απαραιτήτως στην επόμενη Βουλή να υπάρχουν δυνάμεις ανασχέσεως των όποιων μη επωφελών εξελίξεων. Εκεί είναι ο ρόλος μας. Ο ρόλος του "λίμπερο" σε μια ποδοσφαιρική ομάδα. Κοινώς, αυτός που παίρνει την αναμέτρηση στα πόδια του. Μόνο που η αναμέτρηση με την κ. Μέρκελ και την παρέα της δεν θα γίνει με τα πόδια αλλά με νοηματικές διαδρομές. Δώστε την ευκαιρία στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό που αισθάνθηκε τη σκευωρία στο πετσί του, όπως η «Kontranews» και το αδελφό κανάλι «Kontra Channel», να μείνει όρθιος και δυνατός. Το αντίθετο εξυπηρετεί τους καθεστωτικούς. Αυτούς που βάλλουν κατά της εφημερίδας που φιλοξενεί αυτές τις γραμμές».
Τελικά ο κ. Καρατζαφέρης δεν έπεισε το εκλογικό σώμα. Αλλωστε τη θέση του «λίμπερο» που θα συμβούλευε και θα συγκρατούσε τον ΣΥΡΙΖΑ την είχε καπαρώσει ως «μηχανοδηγός» ο κ. Καμμένος. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον αρχηγό του ΛΑΟΣ να ενθουσιαστεί με την επιτυχία της Αριστεράς. Αμέσως μόλις συγκροτήθηκε το υπουργικό συμβούλιο το στόμα του στην τηλεοπτική του εκπομπή έσταζε μέλι: «Το υπουργικό συμβούλιο είναι σφιχτό, όπως το έλεγα εγώ στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Η κυρία Κωνσταντοπούλου είναι μια πολύ καλή επιλογή. Και ο κ. Βούτσης είναι ένας εξαιρετικά ευφυής άνθρωπος. Ηταν πάρα πολύ καλή επιλογή ο κ. Δραγασάκης. Φεύγει κάτι το οποίο ήταν σάπιο. Ο κ. Γαβιήλ Σακελλαρίδης είναι ένα φρέσκο πρόσωπο σε αντίθεση με εκείνα τα οποία χρησιμοποίησε ο κ. Σαμαράς. Καλό θα είναι όλοι να μην είμαστε εχθρικοί πριν δούμε δείγματα γραφής. Αν θέλουμε να είμαστε εχθρικοί να είμαστε προς τον κ. Σόιμπλε» (27.1.2015).
Το βασικό επιχείρημα του κ. Καρατζαφέρη είναι ότι τον αντιγράφει ο Τσίπρας! «Είμαι θετικός απόλυτα σ’ αυτό που γίνεται, γιατί αν μη τι άλλο όλα αυτά αποτελούσαν και τον πυρήνα της δικής μου πολιτικής το 2012. Εύχομαι να πάει καλά η κυβέρνηση, γιατί δεν έχει σημασία ποιος κάνει καλά το παιδί σου, αν το κάνει αριστερός γιατρός ή δεξιός γιατρός» (2.2.2015). «Εχω κάθε λόγο να χαίρομαι και να θέλω την πλήρη επιτυχία του κ. Βαρουφάκη. Καλοδεχόμαστε την είδηση ότι η κυρία Κατσέλη θα αναλάβει την Εθνική Τράπεζα. Είναι μια από τις πιο σωστές επιλογές» (3.2.2015).
Οι κακές γλώσσες θα συνδυάσουν όλα αυτά με τις δικαστικές εκκρεμότητες που έχει ο Γ. Καρατζαφέρης μετά την αποκάλυψη της ροής του χρήματος σε μίζες για εξοπλιστικά προγράμματα. Αλλά όπως και να ’χει, ο αρχηγός του ΛΑΟΣ δηλώνει ότι «η χώρα κάνει μια απογείωση από την άβυσσο» (4.2.2015) και δηλώνει συγκινημένος την πρόθεσή του να πάει στο αεροδρόμιο να ξεπροβοδίσει τον πρωθυπουργό.
Ο Ταύρος που έγινε Red Bull
Εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη έχει και ο άλλος θερμός υποστηρικτής του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γιώργος Κουρής. Αφού έκλεισε δύο εφημερίδες και ένα κανάλι, στέλνοντας στην ανεργία χωρίς αποζημίωση εκατοντάδες εργαζομένους, βρέθηκε με άλλα κανάλια και εφημερίδες. Και βέβαια τα νέο του «συγκρότημα» («Kontra News» και «Kontra Channel») υποστηρίζει φανατικά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, όπως η αλήστου μνήμης «Αυριανή», είχε υποστηρίξει όλες τις κυβερνήσεις –ή μάλλον όλους τους πρωθυπουργούς- από τότε που εκδόθηκε, εντυπωσιάζοντας ακόμα και τους φανατικούς της αναγνώστες με την ευκαμψία της.Είχε κατά σειρά «γκρεμίσει τον καραμανλισμό», υποστηρίζοντας με φανατισμό τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο στη συνέχεια «γκρέμισε» κι αυτόν, όταν βέβαια η «δρυς» είχε ήδη πέσει. Μέχρι και αίτηση για δικαστική απαγόρευση του Ανδρέα κατέθεσε στο Πρωτοδικείο η «Αυριανή», για να αντικατασταθεί ο πρωθυπουργός που ασθενούσε βαριά.
Μετά την παραίτηση Παπανδρέου ο Κουρής πόνταρε στον Σημίτη μεταξύ των δελφίνων και δικαιώθηκε. Τον υποστήριξε και στις δύο κυβερνητικές του θητείες. Ο επόμενος εκλεκτός του ήταν ο… Καραμανλής, τον οποίο υποστήριξε από το 2004 μέχρι την αποτυχία του το 2009.
Προεκλογικά τότε τον πρόβαλλε: «Μανιφέστο Καραμανλή και τολμηρές πρωτοβουλίες για να ξεκαθαρίσει οριστικά το πολιτικό τοπίο» (2.9.2009) και μόλις προκηρύχθηκαν οι πρόωρες εκλογές: «Πρωτοβουλία εθνικής ευθύνης από Καραμανλή για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο» (3.9.2009).
Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να εμφάνιζαν βέβαιη την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά η «Αυριανή» το πάλεψε μέχρι τέλους: «Παίζονται οι εκλογές. Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα» (7.9.2009). Οσο για τα ψηφοδέλτια των δύο τότε μεγάλων κομμάτων, «Διώχνει τα βαρίδια ο Καραμανλής» (10.9.2009), ενώ το «Ψηφοδέλτιο [του ΠΑΣΟΚ είναι] για γέλια και για κλάματα» (11.9.2009).
Η πρώτη αντίδραση μετά τις εκλογές και την επικράτηση του Γιώργου Παπανδρέου ήταν κραυγή απογοήτευσης («Ετοιμα τα λαμόγια για νέες αρπαχτές», 6.10.2009), αλλά αμέσως η εφημερίδα συνήλθε και άρχισε να υμνεί τον νέο ηγεμόνα και τους υπουργούς του: «Ισχυρό σχήμα μάχης έφτιαξε ο Γιώργος» (7.10.2009).
Και βέβαια από τον επόμενο μήνα άρχισε να υποστηρίζει και τον νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά.
Με αυτή την παράδοση δεν πρέπει κανείς να εκπλήσσεται για τη φανατική υποστήριξη που παρέχει το συγκρότημα του Ταύρου στην κυβέρνηση της Αριστεράς. Κατά την προεκλογική περίοδο φρόντιζε να φιλοξενεί εκπροσώπους της Αριστεράς που ήταν αποκλεισμένοι από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, τα οποία δέχτηκαν να παίξουν το παιχνίδι της κατατρομοκράτησης των πολιτών που σκηνοθέτησε το Μαξίμου, ανήσυχα για την τύχη των παράνομων αδειών τους σε περίπτωση κυβερνητικής αλλαγής. Από τέτοια δεν έχει ανάγκη ο Κουρής. Ποτέ η νομιμότητα δεν στάθηκε εμπόδιο στο «δίκιο του λαού».
Πλην Λακεδαιμονίων
Από τη συγχορδία των όψιμων υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ δεν λείπει ούτε καν η ναζιστική οργάνωση, για λόγους που έχουμε ήδη αναλύσει («Η "αριστερή" στροφή της Χρυσής Αυγής», «Εφ.Συν.» 12.2.2015).Η Χρυσή Αυγή επιχειρεί να εμφανιστεί ως «εποικοδομητικό» μέλος του «αντιμνημονιακού τόξου» και έτσι έμμεσα να νομιμοποιήσει την πολιτική της παρουσία εν όψει της δίκης που περιμένει την ηγεσία της. Βέβαια η Χρυσή Αυγή δεν παύει να επαναλαμβάνει τα γνωστά εμφυλιοπολεμικά κλισέ για την Αριστερά, χωρίς όμως να ξεπερνά το όριο μιας συνήθους ακροδεξιάς ρητορικής.
Τελικά, μοναδική εξαίρεση σ’ αυτόν τον κανόνα δημόσιων φιλοσυριζαϊκών τοποθετήσεων φαίνεται να παραμένει ο «Στόχος». Η εφημερίδα, η οποία συνεχίζει να υποστηρίζει φανατικά τη Χρυσή Αυγή, διαλαλεί πρωτοσέλιδα τον πανικό της («Ούτε μια μέρα ανοχή στα φαντάσματα του μπολσεβικισμού», 12.2.2015), κάτω από φωτομοντάζ με την κυβέρνηση μασκαρεμένη σε ανταρτοομάδα, με γένια, όπλα και φισεκλίκια.
Μάλιστα ο εκδότης της, Σάββας Χατζηπαρασκευάς, διαχωρίζει τη θέση του από τους «αντιμνημονιακούς», υιοθετώντας ανοιχτά τη θεωρία του Πάγκαλου περί του «μαζί τα φάγαμε». Η πρώτη εξήγηση γι’ αυτή την παρασπονδία θα ήταν η παλιά προσωπική και πολιτική σχέση του εκδότη με τον κ. Σαμαρά, από την εποχή που ο κ. Χατζηπαρασκευάς ήταν μέλος της Κ.Ε. της Πολιτικής Ανοιξης. Αλλά το πιθανότερο είναι αυτή η ιδιαιτερότητα του «Στόχου» να οφείλεται στο γεγονός ότι εκφράζει τη μερίδα του βαθέος κράτους που αισθάνεται άμεση απειλή από την έλευση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλωστε πάντα ο «Στόχος» λειτουργούσε ως οιονεί δημοσιογραφικό όργανο των υπηρεσιών αυτού του βαθέος κράτους. Και στο όνομά τους τώρα φτάνει στο σημείο να επικαλεστεί ακόμα και πραξικόπημα για να ανατραπεί η Αριστερά. Εφόσον κατά τη γνώμη της εφημερίδας «ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει την Κόκκινη Χούντα της Μαρξιστικής Αριστεράς» και ως γνωστόν «οι κομμουνιστικές χούντες δεν ανατρέπονται ούτε με κάλπες ούτε με θυελλώδεις συζητήσεις στη Βουλή», προτείνεται και η εποικοδομητική λύση: «Η Κόκκινη Χούντα του ΣΥΡΙΖΑ, πριν καταστεί εφιαλτικό δικτατορικό καθεστώς, θα γκρεμοτσακιστεί μόνον από Δεξιές Εθνοστρατιωτικές Ρηξικέλευθες Πρωτοβουλίες». Και ο νοών νοείτω.
Το ελληνικό παράδοξο
Για να κατανοήσει κανείς αυτή την ευκολία του εθνολαϊκισμού στην Ελλάδα να ελίσσεται μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς πρέπει να λάβει υπόψη του την πολιτική ιδιαιτερότητα του χώρου. Για λόγους που έχουν σχέση με την ιστορική του συγκρότηση, ο χώρος αυτός ακόμα και στις πιο ακραίες εκδοχές του στηρίζεται στην κυβερνητική αρωγή (ή τουλάχιστον ανοχή). Αν δεν έχει τις πλάτες των «υπηρεσιών» και των μηχανισμών του βαθέος κράτους είναι ανίσχυρος.Τα μορφώματα και οι ποικίλες προσωπικότητες που κινούνται σ’ αυτό το πλαίσιο θεωρούν τους εαυτούς τους γνήσιους απογόνους όχι των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά του καθεστώτος Μεταξά, του μετεμφυλιακού κράτους και της χούντας. Και αν νιώθουν την ανάγκη αυτή τη στιγμή να ζητωκραυγάσουν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, δεν το κάνουν επειδή γοητεύθηκαν ξαφνικά από τις ιδέες της Αριστεράς ή τους έπιασε ο πόνος για τα βάσανα των λαϊκών τάξεων, αλλά γιατί θεωρούν υποχρέωσή τους να ταυτίζονται με τον εκάστοτε ισχυρό και φροντίζουν να εκμεταλλευθούν την επίδειξη νομιμοφροσύνης προς το νέο καθεστώς, ώστε να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους.
Το σχήμα αυτό εξηγεί και τους λόγους για τους οποίους πολύ όψιμα ανακάλυψαν τα στελέχη αυτού του χώρου την καταστρεπτική επίδραση της πολιτικής του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων.
Αντίθετα από ό,τι συνέβη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα εθνολαϊκιστικά μορφώματα στράφηκαν από τη δεκαετία του 1980 στην πολιτική του λεγόμενου «προνοιακού σοβινισμού» («Πρώτα οι Γάλλοι», «Πρώτα οι Αυστριακοί» κ.λπ.) και διεκδίκησαν την εκλογική πελατεία της Αριστεράς, στην Ελλάδα οι ομοϊδεάτες τους υπήρξαν φανατικοί νεοφιλελεύθεροι, υποστηρικτές των ιδιωτικοποιήσεων και της οικονομικής απορρύθμισης (από το Εθνικό Μέτωπο του Βορίδη μέχρι τον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, αλλά και τη Χρυσή Αυγή), ενώ τα λαϊκιστικά έντυπα τύπου «Αυριανής» είχαν τον πρώτο λόγο στην καμπάνια συκοφάντησης των λαϊκών αγώνων, των κινητοποιήσεων, των απεργιών και του συνδικαλισμού πολύ προτού την επιβάλει ως «σωτήρια λύση» η τρόικα.
Το στοίχημα για τους όψιμους αυτούς χειροκροτητές της κυβέρνησης είναι αν θα πετύχουν να εκμεταλλευθούν το μετεκλογικό πολιτικό κλίμα προκειμένου να αναπτύξουν το δικό τους εθνικιστικό και ξενοφοβικό κήρυγμα. Η μέθοδος είναι γνωστή. Αλλωστε έχει επιχειρηθεί και πολύ πρόσφατα κάτι παρόμοιο, την περίοδο 2010-2011.
Η διαφορά είναι ότι αυτήν την φορά δεν θα έχουν στο πλευρό τους την κυβέρνηση, όπως συνέβη τότε με την άγρια καταστολή του κινήματος των πλατειών.
► Διαβάστε
- Δημήτρης Χριστόπουλος (επιμ.)
Η διατήρηση των θυλάκων της παραδοσιακής Ακροδεξιάς και η επίδρασή τους στη χάραξη της πολιτικής.
- Hans-Georg Betz
Οι δύο όψεις του ριζοσπαστικού δεξιού εθνολαϊκισμού. Από τον νεοφιλελευθερισμό στον προνοιακό σοβινισμό.
- Αρης Παπάνθιμος
Ανάλυση της δημοσιογραφικής «ναυαρχίδας» του Ταύρου που παραμένει το μοντέλο για το συγκρότημα Κουρή και την πολιτική του δράση.
► Επισκεφτείτε
Ο ιστότοπος του ιδιωτικού καναλιού του Γιώργου Καρατζαφέρη, με τους ύμνους.Το ιστολόγιο του όψιμου συριζαίου μητροπολίτη Αμβρόσιου.
Ο ιστότοπος του συγκροτήματος Κουρή ο οποίος έχει κατά δήλωσή του προσχωρήσει στη συριζομανία της εποχής.
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου