Ορκίζομαι πίστη στο ΔΝΤ, την ΕΚΤ, τον κ. Τόμσεν

kourdistoportocali
Από τον Σπύρο Γκουτζάνη

Κάθε νέα ανακοίνωση μέτρων από την κυβέρνηση προκαλεί ανάμεικτες αντιδράσεις οργής και γέλιου.

Ξεπερνά τα όρια της γελοιότητας το ότι «σώζουμε την χώρα» με τους συνεχείς φόρους και την... πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού που επικαλείται η κυβέρνηση και οι βουλευτές της.

Την αλήθεια την είπε εν τη αφελεία του ο κ. Σαλαγιάννης του ΠΑΣΟΚ: «αν η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων είναι κόκκινη γραμμή για την Τρόικα τότε θα την ψηφίσω». Χωρίς να το ομολογούν δημοσίως το ίδιο κάνουν όλοι οι βουλευτές της συμπολίτευσης: ψηφίζουν ότι τους πασάρουν ως κόκκινη γραμμή για την Τρόικα. Αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν πάει πίσω: απορρίπτουμε τα μέτρα της κυβέρνησης αλλά είμαστε αντίθετοι με τις καταλήψεις και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, καταλαβαίνουμε την δίκαιη οργή αλλά καταδικάζουμε τις ακραίες εκδηλώσεις. Στην ίδια ακριβώς γραμμή με ένα τμήμα του εκδοτικού κατεστημένου που εκφράζει τον σκληρό πυρήνα του κόμματος του Μνημονίου. Όλοι αυτοί θα ήθελαν η δίκαιη οργή των εργαζομένων την οποία δήθεν «καταλαβαίνουν» να βρει άλλους τρόπους να εκφραστεί πχ όπως στην Ιαπωνία, να πάνε κανονικά στις δουλειές τους φορώντας ένα περιβραχιόνιο στο μπράτσο που να λέει «διαμαρτυρόμαστε γιατί στο μέσο του μήνα πρέπει να δανειζόμαστε για να πάρουμε γάλα στα παιδιά μας». Και εν τω μεταξύ η κυβέρνηση να συνεχίσει να παίρνει όλο και πιο σκληρά μέτρα και με την σιωπηρή και ουσιαστική συμφωνία της ΝΔ που το μόνο που βρήκε να πει για το τέλος ακινήτων μέσω της ΔΕΗ ήταν ότι «δεν θα είναι αποτελεσματικό». Ήτοι αν επρόκειτο να είναι αποτελεσματικό δεν πειράζει ας κοπεί το ρεύμα σε μερικές χιλιάδες συνανθρώπους μας κάτω από το όριο της φτώχειας.

Όλα αυτά κατ εντολή πάντα της Τρόικας. Η οποία τώρα διαβουλεύεται χωρίς την ελληνική κυβέρνηση για το πόσο θα είναι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. Την ίδια ώρα οι βουλευτές απλώς περιμένουν να ψηφίσουν ότι τους φέρουν, αφού θα είναι άλλη μία κόκκινη γραμμή της Τρόικας. Προτείνουμε στους βουλευτές την επόμενη φορά να μην ορκιστούν πίστη στο σύνταγμα και στους νόμους αλλά πίστη στα κελεύσματα του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, του κ. Τόμσεν κλπ

Διαφορετικά υπάρχει και ο δρόμος της προσωπικής αξιοπρέπειας: αν δεν μπορείς να αποτρέψεις το έγκλημα μπορείς να μην είσαι εκείνος που θα το εκτελέσει. Αν δεν θέλουν να μετέχουν στο έγκλημα εναντίον της ελληνικής κοινωνίας κατά παράβαση του συντάγματος, του νόμου και του όρκου τους ο δρόμος είναι ανοικτός, ας παραιτηθούν. Τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.