Η γενιά μου «σπιτώθηκε» και ενηλικιώθηκε με τα χίλια ζόρια και τον τελευταίο χρόνο, αυξάνονται ανησυχητικά όχι μόνο τα νοίκια αλλά και τα τηλεφωνήματα των «σπιτονοικοκύρηδων» όχι γιατί «καθυστέρησε» το...
νοίκι αλλά γιατί «πρέπει να το αδειάσετε, θα το πουλήσω» ή «πρέπει να φύγετε, θα το κάνω Airbnb» (όπου Airbnb βάλτε πλατφόρμα βραχυχρόνιας μίσθωσης).
Η γενιά των τριαντάρηδων είναι αναμφισβήτητα η γενιά που της «έσκασε» η κρίση στα μούτρα, η γενιά που μεγάλωσε πιστεύοντας ότι θα ζήσει «καλύτερα» από τους γονείς της, που πήρε πτυχία και μεταπτυχιακά και έφτασε να τα κρεμάει στο παιδικό της δωμάτιο αναπολώντας τη στιγμή που θα βρει μια δουλειά ικανή να της πληρώνει νοίκι για να μετακομίσει στον κόσμο των ενηλίκων με ένα δικό της σπίτι. Η δουλειά με αξιοπρεπή μισθό άργησε, και εκεί λίγο πριν τα τριάντα ήρθε και η μεταφορική να πάρει τα λιγοστά έπιπλα να τα πάει «κάπου στο κέντρο».
Κουκάκι, Βύρωνας, Παγκράτι, Εξάρχεια, Κεραμεικός, με σπίτια κάπως παλιά αλλά γεμάτα όνειρα ενηλικίωσης και καναπέδες από δεύτερο χέρι, τραπεζάκια από αλυσίδες ή παλιατζίδικα, ριχτάρια κλεμμένα από την ντουλάπα της μαμάς, καθρέφτες της γιαγιάς, κουζίνες με δόσεις.
Η γενιά μου «σπιτώθηκε» και ενηλικιώθηκε με τα χίλια ζόρια και τον τελευταίο χρόνο, αυξάνονται ανησυχητικά όχι μόνο τα νοίκια αλλά και τα τηλεφωνήματα των «σπιτονοικοκύρηδων» όχι γιατί «καθυστέρησε» το νοίκι αλλά γιατί «πρέπει να το αδειάσετε, θα το πουλήσω» ή «πρέπει να φύγετε, θα το κάνω Airbnb» (όπου Airbnb βάλτε πλατφόρμα βραχυχρόνιας μίσθωσης).
Σύμφωνα με σχετική έρευνα της Arbitrage Real Estate, εταιρίας παροχής υπηρεσιών συμβούλων ακινήτων, στα χέρια επενδυτών και επαγγελματιών διαχειριστών περνά όλο και μεγαλύτερο μέρος της αγοράς των βραχυχρόνιων μισθώσεων. Η Αθήνα (53%) είναι στην δεύτερη θέση μετά την Πράγα (56,5%) και πριν την Βουδαπέστη (50.3%) καθώς τα ακίνητα που διατίθενται μέσω πλατφορμών βραχυχρόνιας μίσθωσης ανήκουν σε ποσοστό 53% σε επαγγελματία ή επενδυτή του κλάδου των ακινήτων. Και καλά η Πλάκα, αλλά οι γειτονιές μας, τα Εξάρχεια, το Κουκάκι, ο Νέος Κόσμος, το Παγκράτι, ο Βύρωνας, οι Αμπελόκηποι έχουν γεμίσει τουρίστες, έπιπλα φασόν, μίνι ανακαινίσεις και φορτηγά μετακόμισης για να πάρουν τα πράγματα μας. Μας διώχνουν. Μας ξεσπιτώνουν.
Το να βρεις σπίτι στο κέντρο εξελίσσεται σε εφιάλτη. Τα σπίτια έχουν λιγοστέψει και οι τιμές έχουν φτάσει στον θεό. Σύμφωνα με την χρυσή ευκαιρία οι τιμές των ενοικίων σε σχέση με το 2014 σε περιοχές όπως το Παγκράτι, το Κολωνάκι, ο Λυκαβηττός, το Κουκάκι καταγράφουν αύξηση 73%. Ενδεικτικά, το 2014 τα διαμερίσματα στο κέντρο που διατίθεντο μέσω αυτών των πλατφορμών ήταν 1500 και τον Ιούνιο του 2018 έφτασαν τα 16.000. Κι εμείς που θα μείνουμε, καλοί μου σπιτονοικοκύρηδες;
Προ μηνός, η βρετανική Telegraph έγραφε για τις «μαζικές εξώσεις» των ενοικιαστών του κέντρου. Οι σπιτονοικοκύρηδες επιλέγουν είτε να πουλήσουν είτε να το γυρίσουν στη βραχυχρόνια μίσθωση. Είναι και η χρυσή βίζα στη μέση με Κινέζους να αγοράζουν όσο όσο τα σπιτάκια στα οποία μέχρι πρότινος έμεναν φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι ή οικογένειες ανθρώπων που ζούσαν και εργάζονταν στο κέντρο. Το άρθρο αναφέρει πως σε συγκεκριμένες περιοχές στην Αθήνα το Airbnb έχει καταλάβει από 81-95% των συνολικών ενοικίων.
Οι υποψήφιοι δήμαρχοι της Αθήνας, απλώνουν τις θέσεις τους για το Airbnb. Ο Μπακογιάννης σφυρίζει αδιάφορα και μιλά για το brand που λέγεται Αθήνα. Ο Ηλιόπουλος είναι απέναντι και μιλά για κοινωνική κατοικία και ρύθμιση. Ο Γερουλάνος διαχωρίζει το ποιος παρέχει το ακίνητο –επιχειρηματικός όμιλος ή ιδιώτης για εξτραδάκι– και τάσσεται υπέρ μιας κάποιας ρύθμισης. Ο Σοφιανός τάσσεται υπέρ της ρύθμισης και της αποθάρρυνσης μέσω της φορολογίας μεμονωμένων ιδιοκτητών να αξιοποιήσουν με αυτόν τον τρόπο το ακίνητο τους.
Τώρα που η χώρα μπαίνει σε μία κάποια κανονικότητα, έχει σημασία να έχουν κανονικότητα και οι ζωές μας. Η εμπειρία από πόλεις όπως το Βερολίνο και η Βαρκελώνη υπάρχει. Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν ακόμη για ασχοληθεί στα σοβαρά με το πρόβλημα η Κυβέρνηση;
H ένεση στον κατασκευαστικό τομέα με αυτές τις μίνι ανακαινίσεις για να είναι ελκυστικό το διαμερισματάκι της δεκαετίας του ΄70 στον τουρίστα που θέλει να φάει γκρηκ σουβλάκι για ένα τριήμερο, δεν θα κρατήσει για πάντα. Θα είναι βραχυχρόνια όπως και η μίσθωση σε αντίθεση με τους μακροχρόνια ξεσπιτωμένους ενοίκους. Ας αξιοποιηθεί η ριμάδα η εμπειρία πριν γυρίσουμε όλοι και όλες στα παιδικά μας δωμάτια.
Αναστασία Γιάμαλη
kontranews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου