Η πρωτοβουλία των κινήσεων για πρώτη φορά διεκδικείται με τόσο αποτελεσματικό και πειστικό τρόπο από την αξιωματική αντιπολίτευση
Οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για το νομοσχέδιο της «μικρής ΔΕΗ» αποδείχθηκαν επί χάρτου. Η πρόθεσή της να περάσει... την ψήφισή του με συνοπτικές διαδικασίες στο ημίφως του θερινού τμήματος της Βουλής, και παράλληλα να ενεργοποιήσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό», προκειμένου να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων της ΔΕΗ, δεν μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα.
Το σχέδιό της να τεμαχίσει τη ΔΕΗ και να ολοκληρώσει την ιδιωτικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας παραδίδοντας τον ενεργειακό πλούτο της χώρας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, προκάλεσε την αντίδραση όχι μόνο των εργαζομένων που θίγονται άμεσα, αλλά και της κοινωνίας που συνειδητοποιεί την ανάγκη προστασίας των κοινωνικών αγαθών και τη σημασία της ενέργειας, τόσο για το κρίσιμο παρόν, όσο και για τη μελλοντική προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Προκάλεσε, όμως, και την αντίδραση της αντιπολίτευσης, που με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην αναπόφευκτη πολιτικοποίηση του ζητήματος ανοίγοντας τη διαδικασία διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την τύχη της ΔΕΗ και γενικότερα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, με σκοπό τη συγκέντρωση των απαιτούμενων υπογραφών 120 βουλευτών.
Η πρωτοβουλία των κινήσεων για πρώτη φορά διεκδικείται με τόσο αποτελεσματικό και πειστικό τρόπο από την αξιωματική αντιπολίτευση, γεγονός που προκαλεί αμηχανία και σύγχυση στις γραμμές της δικομματικής κυβέρνησης. Η οποία σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο να περάσει, ίσως, το νομοσχέδιο στο θερινό τμήμα της Βουλής, αλλά να απολέσει τη μάχη όχι μόνο της πολιτικής νομιμοποίησης, αλλά και της κοινωνικής ανοχής για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της.
Εν όψει μάλιστα της εισαγωγής στα θερινά τμήματα και του νομοσχεδίου για τον αιγιαλό, που είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει ανάλογες αντιδράσεις, το Μαξίμου αντιλαμβάνεται πια τον κίνδυνο να γενικευθεί η αδυναμία του να διαχειρίζεται, όπως μέχρι σήμερα, δηλαδή, με μικρές απώλειες, τις αντιδράσεις στη μνημονιακή πολιτική του. Το ενδεχόμενο να συγκροτηθεί ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που θα παρεμποδίζει την εφαρμογή των σχεδίων της ανεβάζοντας το πολιτικό κόστος των εκλογών της σε επικίνδυνα ύψη, είναι πια ορατό στα επιτελεία των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης. Και είναι αυτό, όχι η επίμονη απαίτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μπορεί να φέρει πιο κοντά τις εκλογές και να κάνει ακόμα πιο πιθανή την ήττα των μνημονιακών κομμάτων.
Το σχέδιό της να τεμαχίσει τη ΔΕΗ και να ολοκληρώσει την ιδιωτικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας παραδίδοντας τον ενεργειακό πλούτο της χώρας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, προκάλεσε την αντίδραση όχι μόνο των εργαζομένων που θίγονται άμεσα, αλλά και της κοινωνίας που συνειδητοποιεί την ανάγκη προστασίας των κοινωνικών αγαθών και τη σημασία της ενέργειας, τόσο για το κρίσιμο παρόν, όσο και για τη μελλοντική προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Προκάλεσε, όμως, και την αντίδραση της αντιπολίτευσης, που με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην αναπόφευκτη πολιτικοποίηση του ζητήματος ανοίγοντας τη διαδικασία διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την τύχη της ΔΕΗ και γενικότερα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, με σκοπό τη συγκέντρωση των απαιτούμενων υπογραφών 120 βουλευτών.
Η πρωτοβουλία των κινήσεων για πρώτη φορά διεκδικείται με τόσο αποτελεσματικό και πειστικό τρόπο από την αξιωματική αντιπολίτευση, γεγονός που προκαλεί αμηχανία και σύγχυση στις γραμμές της δικομματικής κυβέρνησης. Η οποία σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο να περάσει, ίσως, το νομοσχέδιο στο θερινό τμήμα της Βουλής, αλλά να απολέσει τη μάχη όχι μόνο της πολιτικής νομιμοποίησης, αλλά και της κοινωνικής ανοχής για τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της.
Εν όψει μάλιστα της εισαγωγής στα θερινά τμήματα και του νομοσχεδίου για τον αιγιαλό, που είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει ανάλογες αντιδράσεις, το Μαξίμου αντιλαμβάνεται πια τον κίνδυνο να γενικευθεί η αδυναμία του να διαχειρίζεται, όπως μέχρι σήμερα, δηλαδή, με μικρές απώλειες, τις αντιδράσεις στη μνημονιακή πολιτική του. Το ενδεχόμενο να συγκροτηθεί ένα κοινωνικοπολιτικό μέτωπο που θα παρεμποδίζει την εφαρμογή των σχεδίων της ανεβάζοντας το πολιτικό κόστος των εκλογών της σε επικίνδυνα ύψη, είναι πια ορατό στα επιτελεία των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης. Και είναι αυτό, όχι η επίμονη απαίτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μπορεί να φέρει πιο κοντά τις εκλογές και να κάνει ακόμα πιο πιθανή την ήττα των μνημονιακών κομμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου