H συστηματική απαξίωση της συνδικαλιστικής ηγεσίας που κορυφώθηκε στην περίοδο των πρώτων μνημονίων έφτασε στην αυτογελοιοποίηση με τις ταραχές και την αδυναμία της ΓΣΕΕ να πραγματοποιήσει συνέδριο. Καταλήγει δε με την απόλυτη θυμηδία μετά τη δήλωση του προέδρου της ΓΣΣΕ για «απόπειρα να πραγματοποιηθεί» το συνέδριο, ζητώντας περίπου να γίνει μέσα στη Βουλή για να παράσχει την αναγκαία προστασία...
Για πολλά χρόνια η προεδρία της ΓΣΕΕ ήταν το εφαλτήριο για πολιτική καριέρα στα βουλευτικά έδρανα - κυρίως του ΠΑΣΟΚ- και τους υπουργικούς θώκους αλλά οι συνδικαλιστές τηρούσαν τα προσχήματα, έχοντας μια στοιχειώδη συνδικαλιστική δράση, ακόμη και σε εποχές ήπιες για τον κόσμο της εργασίας.
Στην πορεία, η ΓΣΕΕ έπαψε να κάνει ακόμη και τα βασικά και μετατράπηκε σε κομματικό παρακολούθημα, χάνοντας κάθε ίχνος αξιοπιστίας, την περίοδο των μνημονίων όταν αυτοαναιρέθηκε με την ισχνή και προσχηματική αντίσταση. Το αποτέλεσμα ήταν να απαξιωθεί πλήρως και να υποκατασταθεί από τα κινήματα στις πλατείες. Σήμερα, πια, αδυνατεί ακόμη και να κάνει ένα Συνέδριο λόγω των επεισοδίων με τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ.
Ακόμη χειρότερο είναι πως ο Γιάννης Παναγόπουλος, που βρίσκεται στην προεδρία σχεδόν 15 χρόνια, υποβάθμισε και πάλι τις απαιτήσεις των συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης, που ζητούν απολύσεις στο δημόσιο αλλά έκανε κριτική στον πρωθυπουργό που το έχει επισημάνει. Εξέφρασε δε την «ανησυχία» του για την «εύθραυστη κατάσταση στην οικονομία», αμφισβητώντας έμμεσα τη δυνατότητα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων. Ο Γιάννης Παναγόπουλος δεν ταυτίζεται απλώς με τα επιχειρήματα και τις πολιτικές δυνάμεις που εφάρμοσαν και συνεχίζουν να προωθούν αντιλαϊκά μέτρα αλλά πλέον οι δηλώσεις του ταιριάζουν περισσότερο σε πρόεδρο του ΣΕΒ παρά σε πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Αυτή η ταξική σύγχυση μαρτυρά τον τρόπο με τον οποίο η κορυφαία συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας μεταβλήθηκε, εδώ και χρόνια, σε καρικατούρα και έπαψε να εκπροσωπεί τις θέσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου