Του Νίκου Ζώη
Κάποιος θα απαντήσει, αυτά είναι τα hits σήμερα. Άλλος θα πει, κάνουμε έρευνα στη μουσική που παίζουμε κι αυτά είναι τα τραγούδια που ψηφίζει ο κόσμος. Υπάρχει επίσης και τρίτη απάντηση, αφού αυτή τη μουσική παίζουν οι άλλοι, εμείς γιατί να διαφοροποιηθούμε; Όλες, ισχύουν. Ο καθένας με το δρόμο που έχει επιλέξει να κατευθύνει τους ακροατές του. Κανείς δεν έχει άδικο στην προκειμένη περίπτωση, αλλά πώς θα πάει το ραδιόφωνο τον ακροατή ένα βήμα μπροστά;
Το... θέμα σε όλα τα παραπάνω είναι το εξής: κανείς δεν προτείνει καλή καικαινούργια ξένη μουσική στο ελληνικό κοινό. Οι προτάσεις είναι ελάχιστες (υπάρχουν εννοείται και εξαιρέσεις) αλλά η Ελλάδα του 2016, δεν προσφέρει καμία σχεδόν μουσική πρόταση. Εκτός από τα υπάρχοντα classic ραδιόφωνα,επαναλαμβάνονται on-air επιτυχίες και μόνο, παλιές, χιλιοπαιγμένες, αναμασημένη τροφή. Κάποιοι περνούν στο playlist τους 2-4 νέα τραγούδια το μήνα (όταν κυκλοφορούν δεκάδες αξιόλογοι τίτλοι). Τόσο ασήμαντοι λοιπόν είναι οι νέοι αλλά και οι classic καλλιτέχνες; Γιατί κανείς δε δίνει σημασία στις νέες κυκλοφορίες αλλά και τα ξεχασμένα από το χρόνο classics;
Υπάρχουν πολλές ερμηνείες. Μία είναι ότι το ραδιόφωνο, δεν είναι πια το μέσο που «πουλά» μουσική, στην Ελλάδα. Οι θέσεις A&R έχουν αντικατασταθεί από τα αποτελέσματα των ερευνών ή έχουν πλήρως απαξιωθεί. Το φαινόμενο υπήρξε και στην Ευρώπη, αλλά τα τελευταία 2-3 χρόνια τείνει ν’ αλλάξει, προσθέτοντας ποικιλία με classic τραγούδια παλαιοτέρων δεκαετιών όπως επίσης και νέες κυκλοφορίες, γεγονός που κάνει το ραδιόφωνο να αποκτήσει ξανά το μουσικό ενδιαφέρον του. Γιατί όπως και να το σκεφτείς, η αίγλη του μέσου προέρχεται από τη μουσική, τηνενημέρωση, τους εκφωνητές, τους παραγωγούς. Και παγκοσμίως οι τάσεις αλλάζουν, υπάρχει η επιστροφή στην original μορφή του. It’s a show i know, αλλά τι είδους show πλέον;
Το internet βέβαια έχει παρασύρει στο πέρασμά του το ραδιόφωνο, τείνοντας να το καταπιεί μουσικά, με τα streaming services, το youtube, το soundcloud και πολλές άλλες πηγές με τις οποίες παρέχει καινούργια μουσική.
Όμως… παραδοσιακά το ραδιόφωνο είναι μέσο επιλογής και μάλιστα με ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον για όσους κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν το «εργαλείο» του internet προς όφελος τους. Δεν αναφέρομαι μόνο σε social networking (που είναι προφανές στην εποχή μας) αλλά και πολλές άλλες μεθόδους χρήσης του κυβερνοχώρου (και των smartphones). Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι φωτογραφίες με γατάκια, σκυλάκια, αλιγάτορες κι άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου , όπως και πολλές μα πάρα πολλές αναρτήσεις καθημερινά, γεμάτες γνωμικά και σκέψεις, ουδεμία σχέση έχουν με τη μουσική ή το προφίλ του κάθε ραδιοφώνου, αλλά είναι ένας από τους τρόπους για να μαζέψεις Like και Retweets, να ανεβάσεις τον αριθμό των followers, προσφέροντας… absolutely nothing.
Η μουσική που παίζει το ραδιόφωνο όμως έχει κι αντίκτυπο στη διασκέδαση στην Ελλάδα (κι αναφέρομαι μόνο στα ξένης μουσικής, γιατί τα ελληνικά είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο). Τι παίζουν τα bar, τα clubs κι ακόμη περισσότερο τι ονόματα βλέπουμε ή δε βλέπουμε σε συναυλίες. Αν έχουν έρθει κάποιοι καλλιτέχνες στο απόγειό τους και γεμίζουν χώρους μόλις 1000-2000 ατόμων είναι γιατί ο περισσότερος κόσμος που ακούει ραδιόφωνο, δεν γνωρίζει καν την ύπαρξή τους. Δεν μεταδίδονται κάπου ή αν μεταδίδονται, είναι μόνο 1-2 τραγούδια.Απαγορευμένο να παίξουν περισσότερα.
Είμαι σύμμαχος του playlist και το έχω υπηρετήσει σε διάφορα ραδιόφωνα τα τελευταία χρόνια. Όμως, του updated playlist, σε όλα τα επίπεδα. Φτάνει με τα 15 λεπτά (αυτός είναι ο μέσος όρος ακρόασης που δίνουν οι έρευνες) και τακατασκευασμένα πρότυπα που πουλούν οι εταιρίες του εξωτερικού για σίγουρη επιτυχία. Δεν είναι καλύτερα να «στήνεις» ένα ραδιόφωνο για να έχεις κάποιες ώρες ακρόασης παρά κάτι λίγα λεπτά; Τα hit stations είναι κι αυτά μέρος της παιδείας και της μουσικής εκπαίδευσης του κόσμου. Όμως υπάρχουν hits και... hits.
e-tetradio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου