Ζητήσαμε, λοιπόν, από δύο βετεράνους Βρετανούς δημοσιογράφους του ...
πρακτορείου Reuters, που έχουν φάει την πολιτική με το κουτάλι, να μας μιλήσουν με τον δικό τους τρόπο για το πώς έζησαν οι ίδιοι αυτή την παράξενη, πρωτοφανή προεκλογική εκστρατεία και για τις πιθανές επιπτώσεις ενός Brexit.
Η «Εφ.Συν.» τους ευχαριστεί θερμά.
⸐⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸏⸑
✒ Του Bill Saltmarsh, συνταξιούχου δημοσιογράφου πρακτορείου Reuters
Η Βρετανία αποφασίζει στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου αν θα φύγει από την Ευρωπαϊκή Ενωση, μετά από ένα εθνικό «ντιμπέιτ» που εν πολλοίς κινήθηκε γύρω από δύο κεντρικά ζητήματα: την είσοδο στη Βρετανία μεταναστών από χώρες-μέλη της Ε.Ε. και τις οικονομικές επιπτώσεις μιας βρετανικής εξόδου.
Και στα δύο αυτά θέματα, αμφότερες οι παρατάξεις έχουν κατηγορηθεί πως προσπαθούν να τρομάξουν τους ψηφοφόρους ώστε να στηρίξουν τη δική τους άποψη για το Brexit – μια λέξη που χρωστά την ύπαρξή της στη λέξη Grexit, η οποία «εφευρέθηκε» για να περιγράψει μια πιθανή «έξοδο» της Ελλάδας από την Ε.Ε.
Η καμπάνια του «Leave», που στηρίζει την αποχώρηση, υποστηρίζει πως οι μετανάστες από την Ε.Ε. αυξάνουν την πίεση στη βρετανική αγορά ακινήτων, στα δημόσια συστήματα υγείας και παιδείας και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες που ήδη δεινοπαθούν από την αδυσώπητη λιτότητα της κυβέρνησης Κάμερον.
Η καμπάνια του «Remain», που στηρίζει την παραμονή στην Ε.Ε., χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι τα τρία εκατομμύρια πολίτες άλλων κρατών της Ε.Ε. που ζουν σήμερα στη Βρετανία –και αποτελούν το 5% του πληθυσμού– ωφελούν σημαντικά την οικονομική δραστηριότητα και συνεισφέρουν περισσότερα με τους φόρους που πληρώνουν από όσα «κοστίζουν» στο κράτος.
Λένε, για παράδειγμα, ότι το 10% των γιατρών και το 5% των νοσοκόμων του Εθνικού Συστήματος Υγείας, του NHS, κατάγονται από κράτη-μέλη της Ε.Ε. και ότι μια πιθανή «απόσυρσή» τους, ως αποτέλεσμα ενός Brexit, θα οδηγούσε σε κατάρρευση μια ήδη «στριμωγμένη» υπηρεσία.
Οι «Leavers», οι υπέρμαχοι της εξόδου, λένε ότι η Βρετανία τελικά θα ωφεληθεί αν φύγει από την Ε.Ε., γιατί κάτι τέτοιο θα διευκολύνει τις εμπορικές σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς εκτιμούν ότι οι γραφειοκρατικοί κανόνες των Βρυξελλών αποτελούν τροχοπέδη για τη βρετανική βιομηχανία και το διεθνές εμπόριο.
Οι «Remainers» ανταπαντούν ότι η Βρετανία μπορεί να «χάσει» τα μερίδιά της στις ευρωπαϊκές αγορές και ότι οι κανόνες της Ε.Ε. λειτουργούν ως ασπίδα προστασίας για τα δικαιώματα τόσο των Βρετανών εργαζομένων όσο και των καταναλωτών.
Τα οικονομικά στοιχεία που συνοδεύουν τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών είναι βασισμένα σε υποθέσεις και έχουν οδηγήσει σε κατηγορίες για σκόπιμη παραπλάνηση και από τα δύο επιτελεία.
Πλήθος οικονομολόγοι, επιστήμονες, στρατιωτικοί, ακόμη και ηθοποιοί επιστρατεύτηκαν για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης.
Ομως αυτό που λείπει τελικά από τον εθνικό «διάλογο» είναι η συζήτηση γύρω από την πραγματική αιτία της ίδρυσης της Ε.Ε. - την ανάγκη για τερματισμό των εθνικών συγκρούσεων σε μια ήπειρο κατεστραμμένη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Αλεξ Σάλμοντ, ένας πολιτικός από το Εθνικό Κόμμα Σκοτίας (SNP), λέει πως «καμιά πλευρά δεν επιδεικνύει ίχνος ιδεαλισμού, το μόνο που επικαλούνται είναι στατιστικές χαμηλού επιπέδου και πολιτικά επιχειρήματα ακόμη χαμηλότερου επιπέδου».
Η ένδεια αυτή είναι πιθανόν να πηγάζει από τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον αποφάσισε να προχωρήσει στο δημοψήφισμα: πριν από τις εκλογές του 2015, το Συντηρητικό Κόμμα του απειλήθηκε σοβαρά από τα δεξιά του, από το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP), που θέλει την έξοδο από την Ε.Ε.
Για να κατευνάσει τη δική του δεξιά πτέρυγα στους «Τόρις», ο Κάμερον συμπεριέλαβε την πρόταση για δημοψήφισμα στο προεκλογικό μανιφέστο των Συντηρητικών.
Η καθαρή νίκη που πέτυχε στις εκλογές εξέπληξε και τον ίδιο, σύμφωνα με τους πολιτικούς παρατηρητές.
Ετσι, βρέθηκε να πρωταγωνιστεί σε μια μάχη που δεν ήθελε πραγματικά να δώσει ως ηγέτης των «Remainers», που για την ώρα έρχονται δεύτεροι στις δημοσκοπήσεις.
Αν οι «Leavers» νικήσουν, τότε η Βρετανία μπορεί να αντιμετωπίσει άλλου τύπου σοβαρά προβλήματα – στη Σκοτία, όπου τα γκάλοπ δείχνουν ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων επιθυμεί την παραμονή στην Ε.Ε.
Το 2014, η Σκοτία ψήφισε οριακά υπέρ της παραμονής στο Ηνωμένο Βασίλειο και ενάντια στην ανεξαρτητοποίησή της.
Αν τώρα το υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο αποφασίσει να εγκαταλείψει την Ε.Ε., αλλά η Σκοτία ψηφίσει υπέρ της παραμονής, τότε θα υπάρξει ασφυκτική πίεση για τη διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος για τη σκοτική ανεξαρτησία.
Και σε αυτή την περίπτωση, το Ηνωμένο Βασίλειο θα βρεθεί μπροστά στην πιθανότητα κατάλυσης μιας ένωσης που ισχύει από το 1707...
Μια προσευχή για μας τους φιλοευρωπαίους
✒ Του Paul Smurthwaite, συνταξιούχου δημοσιογράφου πρακτορείου Reuters
Η σχέση με την Ευρώπη υπήρξε ένα τοξικό, διχαστικό θέμα συζήτησης για τη βρετανική πολιτική εδώ και περισσότερο από μισό αιώνα.
Ετσι, δεν προκαλεί έκπληξη ότι τόσο στην κυβέρνηση των Συντηρητικών όσο και στην αντιπολίτευση των Εργατικών έχουν εμφανιστεί εσωτερικά ρήγματα για το αν πρέπει ή όχι να φύγουμε από την Ευρώπη στο δημοψήφισμα της ερχόμενης εβδομάδας.
Και είναι βέβαιο ότι οι διαιρέσεις θα γίνουν ακόμα εντονότερες αν οι Βρετανοί ψηφίσουν υπέρ της εξόδου.
Από όλους τους φίλους και τους συγγενείς μου στο Ηνωμένο Βασίλειο, μόνο ένα πρόσωπο έχει δηλώσει πως θα ψηφίσει «Φεύγουμε».
Πήρε την απόφασή του μετά από πολύ εσωτερικό «ψάξιμο» και αφού πείστηκε ειλικρινά ότι μια Βρετανία χωρίς δεσμεύσεις θα μπορούσε μελλοντικά να γίνει μια ακόμη ισχυρότερη παγκόσμια οικονομική δύναμη.
Εγώ, πάλι, υπήρξα φιλοευρωπαίος όλη μου τη ζωή και δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που θα μπορούσε να με κάνει να ψηφίσω υπέρ της αποχώρησης από έναν οργανισμό που, μ’ όλες τις ατέλειές του, ανέκαθεν πίστευα ότι είναι μια δύναμη υπέρ του καλού.
Τα πολιτικά «λάβαρα» δεν έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα στον διάλογο για το δημοψήφισμα, αν και όλως τυχαίως οι τρεις ηγετικές προσωπικότητες της καμπάνιας του «Leave» -ο Μπόρις Τζόνσον, ο Μάικλ Γκόουβ και ο Ιαν Ντάνκαν Σμιθ- ανήκουν στη δεξιά πτέρυγα των Συντηρητικών.
Ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, επικεφαλής της παράταξης του «Remain», βρίσκεται σε άλλο μήκος κύματος από τον διστακτικό ηγέτη των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, που δεν «βγήκε μπροστά» με όλη του την ψυχή στον αγώνα του δημοψηφίσματος.
Η άρνηση του Κόρμπιν να μετατραπεί σε μπροστάρη της καμπάνιας παραμονής, από την αρχή της, ίσως αποδειχτεί ο παράγοντας που θα μετατρέψει τη Βρετανία σε πρώην μέλος της Ε.Ε. εντός ολίγων ημερών.
Το Σίτι του Λονδίνου, το μεγαλύτερο χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης, βρίσκεται ήδη σε πανικό μπροστά στην πιθανότητα να χάσει την πρωτοκαθεδρία του αν η Βρετανία φύγει.
Η στερλίνα έχει υποχωρήσει δραματικά έναντι δολαρίου και ευρώ και οι αναλυτές προβλέπουν ότι η αστάθεια των αγορών θα ενταθεί όσο πλησιάζει η μέρα της κάλπης στις 23 Ιουνίου.
Οταν ξεκίνησε η προεκλογική εκστρατεία, στο στρατόπεδο του «Remain» επικρατούσε η διάχυτη πεποίθηση ότι η νίκη τους, εκτός από βέβαιη, θα ήταν και εύκολη.
Οι δημοσκοπήσεις υποστήριζαν αυτή την αντίληψη, δίνοντας ξεκάθαρο προβάδισμα στους «Remainers».
Την εβδομάδα που μας πέρασε όμως, αρκετά γκάλοπ δίνουν στο «Leave» μια συμπαγή διαφορά έξι μονάδων, προκαλώντας ρίγη στις τάξεις της παράταξης του «Remain».
Η επιτυχία της καμπάνιας «Leave» είναι βέβαια αποτέλεσμα μιας σειράς από ξεδιάντροπα, προπαγανδιστικά ψέματα, τα οποία και κατάπιε αμάσητα το πιο εύπιστο κομμάτι του εκλογικού σώματος.
Ισως το πιο ωμό ψέμα απ’ όλα ήταν η συνεχώς επαναλαμβανόμενη προειδοποίηση ότι η Βρετανία δίνει καθημερινά στις Βρυξέλλες 350 εκατομμύρια στερλίνες, τα οποία θα εξοικονομήσει σε περίπτωση αποχώρησης.
Πρόκειται για έναν αριθμό που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα, σύμφωνα με ανεξάρτητους ειδικούς.
Ακόμα, η ηγεσία του «Leave» κινδυνολογεί ασυστόλως παίζοντας με τους γνήσιους φόβους των Βρετανών εργαζομένων για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η μετανάστευση από κράτη της Ε.Ε. στις θέσεις εργασίας τους, αλλά και στις δημόσιες υπηρεσίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία.
Αυτή η αυξανόμενη ξενοφοβία απαντάται φυσικά και στην εργατική τάξη πολλών άλλων χωρών της Ε.Ε.
Κι έτσι, είδαμε πολλούς Εγγλέζους συμπατριώτες μας να διακοσμούν το εξωτερικό των σπιτιών και των μαγαζιών τους με το ερυθρόλευκο λάβαρο του βασιλιά Γεωργίου.
Με άλλα λόγια, δεν αντιτίθενται απλά στην Ευρώπη, αλλά αδιαφορούν εξίσου για τα αισθήματα των Σκοτσέζων, των Ουαλών και των Βορειοϊρλανδών «συγκατοίκων» τους στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε σκυλοβαρεθεί, έχουμε σιχαθεί τα ψέματα και των δύο αντίπαλων στρατοπέδων.
Πολύπειροι πολιτικοί σχολιαστές εκτιμούν ότι είναι η πιο βρόμικη προεκλογική εκστρατεία στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας μας.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι εμείς οι φιλοευρωπαίοι είναι ότι αυτή ακριβώς η βαρεμάρα και η παραίτησή μας μπορεί να κρατήσει στα σπίτια τους πολλούς ώριμα σκεπτόμενους ψηφοφόρους του «Remain» τη μέρα του δημοψηφίσματος.
Λοιπόν, αγαπητοί μου Ελληνες, αν τελικά ΟΝΤΩΣ φύγουμε από την Ε.Ε., κάντε από μέσα σας μια προσευχή για όλους εμάς τους ηττημένους Βρετανούς «Remainers», που θα πρέπει να αλλάξουμε ουρά στο αεροδρόμιο των Αθηνών και να περιμένουμε στη σειρά που λέει «Other Passports»...
✎ Μετάφραση: Γ. Τσιάρας
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου