Ο Dominique Strauss-Kahn θα επιστρέψει σε μια πολύ διαφορετική Γαλλία από αυτήν που άφησε. Όπως αναφέρει η γαλλική κρατική τηλεόραση, τα ποσοστά δημοτικότητάς του, που ήταν 52% πριν από τη σύλληψή του, έπεσαν ήδη στο 28%. Όμως οι κορυφαίοι παράγοντες του Σοσιαλιστικού κόμματος, υποδέχθηκαν την... είδηση της απόσυρσης των κατηγοριών εναντίον του στη Νέα Υόρκη, σαν να επρόκειτο για αθώωση.
Η αρχηγός του κόμματος Martine Aubry, που μπορεί να μην ήταν υποψήφια για τη προεδρία αν δεν είχε συλληφθεί ο Strauss-Kahn, εξέφρασε τη χαρά της λέγοντας πως «τώρα θα πρέπει να αναλογιστούμε τη πραγματικότητα των γεγονότων, τον σεβασμό του ατόμου, για όλους όσους θεωρούνται θύματα ή ένοχοι, και τον σεβασμό προς τη δικαιοσύνη», λες και το μοίρασμα «σεβασμού» προς όλους , θα καθιστούσε περιττό τον σχολιασμό επί των αποτελεσμάτων της δημοσκόπησης: ότι δηλαδή, πολλοί Γάλλοι που υποστήριζαν τον Strauss-Kahn, άλλαξαν γνώμη μετά από όλα αυτά που έμαθαν τους τελευταίους τρεις μήνες.
Εν κατακλείδι, όλα πλέον δείχνουν πως υπάρχει χάσμα μεταξύ της γαλλικής ελίτ και των απλών πολιτών της χώρας. Ο μέσος Γάλλος νοιάζεται για τον χαρακτήρα των ηγετών του, ενώ το κατεστημένο προτιμά να εστιάζει στην ικανότητά του, περιγράφοντας τον Strauss-Kahn ως οξύ μυαλό, με ευρεία διεθνή εμπειρία, στοιχεία απαραίτητα για τη Γαλλία.
Μετά την απόσυρση των κατηγοριών εναντίον του, η γαλλική πολιτική ελίτ έσπευσε να περιγράψει το πόσο απαραίτητη είναι η τεχνογνωσία του Strauss-Kahn στη παρούσα κρίση. Κάποιοι συνεργάτες του τονίζουν πως αρκετοί είναι αυτοί που αναμένουν με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις του επί της κρίσης. Ο κεντρώος υποψήφιος για τη προεδρία Manuel Valls, είναι της άποψης ότι η «αναλυτική ικανότητα και η εμπειρία του Strauss-Kahn θα είναι απαραίτητη, χρήσιμη, και ωφέλιμη για την αριστερά και τη Γαλλία».
Βέβαια, ούτε οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του δεν προτείνουν να είναι υποψήφιος για πρόεδρος. Χρειάζεται, λένε, χρόνο για να ξεκουραστεί, και να οργανώσει τη ζωή του. Η εφημερίδα Mediapart αναρωτιέται: Αν ο DSK επιστρέψει στη δημόσια σκηνή, θα είναι δύσκολο να αποφύγει μια απλή ερώτηση: Τι έγινε τελικά στο δωμάτιο 2806; Οι έξι υποψήφιοι για την επίσημη πρόταση του Σοσιαλιστικού κόμματος για τη προεδρία της Γαλλίας, αποφεύγουν με προσοχή να χρησιμοποιήσουν εναντίον του το καταστατικό του κόμματος. Έχασε τη καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή υποψηφιότητας. Αν όμως την υποβάλλει, ποιος θα τολμήσει να σταθεί απέναντί του;
Η ευρωζώνη πάσχει από μια σοβαρή οικονομική κρίση, και σύμφωνα με το σκεπτικό της πολιτικής ελίτ, ο DSK είναι ειδικός στα οικονομικά. Δίδαξε στο υψηλού γοήτρου École Normale d’Administration, και κέρδισε τη παγκόσμια αναγνώριση ως ο επικεφαλής του ΔΝΤ. Με τα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα της ΕΕ, οι οπαδοί του δίνουν μεγάλη έμφαση στην ικανότητα του Strauss-Kahn να τα αντιμετωπίσει. Και ίσως να πετύχουν σε αυτή την προσπάθεια ωραιοποίησης της εικόνας του. Τα ΜΜΕ είναι πρόθυμα να του δώσουν βήμα, και αυτός σίγουρα θα αρπάξει την ευκαιρία, απογοητεύοντας όμως τους δημοσιογράφους, αφού μάλλον θα αρνηθεί να επεκταθεί στα γεγονότα της 14ης Μαίου. Με μια μεγαλοπρέπεια και μεγαλοθυμία, θα βάλει στην άκρη τα προσωπικά του προβλήματα, για να σηκώσει τα βάρη της Ευρώπης. Οι σοσιαλιστές θα ζητήσουν την άποψή του για τους υποψήφιος, και ακόμη και ο ίδιος ο Σαρκοζί μπορεί να τον συμβουλευτεί, ελπίζοντας πως ο ενθουσιασμός του Strauss-Kahn για τον όποιο αριστερό υποψήφιο θα μετριαστεί. Αξίζει να θυμόμαστε ότι σε πολλά ζητήματα του παρελθόντος, όπως ήταν η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, ο Strauss-Kahn ήταν πιο κοντά στις απόψεις του Σαρκοζί (που τον στήριξε για τη θέση του ΔΝΤ) απ ότι στις απόψεις των υποψήφιων αντιπάλων του.
Αυτή όμως η σπουδή κάποιων να βάλουν την ικανότητα πάνω από τον προσωπικό χαρακτήρα, μπορεί να αποδειχθεί λάθος πολιτική διαχείριση. Για πολλούς Γάλλους, η ερωτική περιπέτεια του Strauss-Kahn με τη καμαριέρα (συναινετική ή μη), αποδεικνύει τσαπατσουλιά, που δεν συμβαδίζει με την έννοια του statesman. Για πολλούς, που πριν τη σύλληψή του αγνοούσαν κάποιες παρεμφερείς κατηγορίες εναντίον του, η ευρύτατη μηντιακή κάλυψη τους άνοιξε τα μάτια, και τους δημιούργησε αμφιβολίες σχετικά με το ποιόν του ανθρώπου.
Ήδη, η έγκυρη Le Monde, σημείωσε πως η απόσυρση των κατηγοριών εναντίον του δεν πρόκειται να απομακρύνει το στίγμα από τη φήμη του. Αν και όπως γράφει, «…το αμερικανικό δικαστικό σύστημα λειτούργησε με τη δική του λογική, η αλήθεια είναι ότι δεν έδειξε κανένα έλεος». Η άποψη αυτή αναγνωρίζει πως η ζημιά που υπέστη ο Strauss-Kahn ήταν μεγάλη, και αυτό αποτελεί μια αλήθεια που όσο και να μη τους αρέσει, την μοιράζονται και οι υποστηρικτές του.
Ακόμη και αν ο Strauss-Kahn προσπαθήσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες, εστιάζοντας στη τεχνοκρατική του κατάρτιση, θα δεχθεί πυρά από τα άκρα. Όσο θεωρούνταν ως πιθανός υποψήφιος για τη γαλλική προεδρία, τόσο η ακροδεξιά Marine Le Pen , όσο και ο ακροαριστερός Jean-Luc Mélenchon, προσπάθησαν να τονίσουν την άποψη ότι το ΔΝΤ αποτελεί το σύμβολο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, που οι Γάλλοι απεχθάνονται.
Κάποιες πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν την Le Pen να κερδίζει το 40% των ψήφων της εργατικής τάξης, χρησιμοποιώντας προς όφελός της τον οικονομικό εθνικισμό, και τα αντιμουσουλμανικά συναισθήματα. Ήταν μάλιστα από τους πρώτους που υπερασπίστηκαν το «θύμα» της υπόθεσης του Strauss-Kahn, εστιάζοντας σε ζητήματα χαρακτήρα.
Από τη πλευρά του, ο Mélenchon έχει γράψει βιβλίο με τίτλο (σε ελεύθερη μετάφραση) «Διώξτε τους αλήτες», με το οποίο καταδικάζει ολόκληρη τη γαλλική πολιτική τάξη.
Έτσι, ο Strauss-Kahn αποτελεί το πειστήριο Α` στην «ποινική δίωξη» που χτίζουν εναντίον του πολιτικού κατεστημένοι οι λαϊκιστές της δεξιάς και της αριστεράς. Η επιστροφή του στη κεντρική πολιτική σκηνή θα αναζωπυρώσει την οργή εναντίον του, τόσο ως σεξουαλικού θηρευτή, όσο και ως πράκτορα του διεθνούς κεφαλαίου.
Του Arthur Goldhamme
The New Republic
http://www.tnr.com/articles/world
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου