Του John Hannah, πρώην συμβούλου του αντιπροέδρου Dick Cheney.
Η αναμενόμενη κατάρρευση του καθεστώτος Καντάφι αποτελεί σημαντικό ορόσημο, όχι μόνο για τον ταλαιπωρημένο λιβυκό λαό, αλλά και για τη γενικότερη εξέγερση των Αράβων το 2011.
Η ικανότητα του Καντάφι να... διατηρείται στην εξουσία εν μέσω σφαγής και μέσω της σκληρότητας, έχει εναποθέσει μια σκοτεινή σκιά επάνω από την ευρύτερη περιοχή, τους τελευταίους έξι μήνες.
Σε αντίθεση με τη γρήγορη και σχετικά αναίμακτη αποχώρηση του Μπεν Αλί της Τυνησίας και του Μουμπάρακ της Αιγύπτου, ο Καντάφι έλπιζε να αποτελέσει ένα διαφορετικό μοντέλο δικτάτορα: Αντί να ενδώσει στη λαϊκή θέληση για αλλαγή, προτίμησε να τη συντρίψει με κάθε μέσο. Το παράδειγμά του το μιμήθηκε και ο Άσαντ της Συρίας, ο οποίος αντιμετώπισε τον δικό του επαναστατημένο λαό με αντίστοιχες δολοφονικές μεθόδους.
Τώρα, με το τέλος του Καντάφι να πλησιάζει, οι υπόλοιποι τύραννοι της περιοχής έχουν υποστεί ένα σοβαρό ψυχολογικό πλήγμα. Το μήνυμα ελήφθη. Η προσπάθεια άρνησης της λαϊκής βούλησης, μέσω λουτρών αίματος, και η απόρριψη των αιτημάτων για δημοκρατία κλπ δεν περνάει πλέον. Για αυτό, και οι εξελίξεις της Λιβύης, αντηχούν στη Συρία, αναστατώνοντας τη Δαμασκό. Μπορούμε μάλιστα να στοιχηματίσουμε, πως από σήμερα κιόλας, το κεφάλι του Άσαντ δεν αισθάνεται και πολύ ασφαλές στους ώμους του.
Όσο όμως ευπρόσδεκτη είναι η πτώση του Καντάφι, δεν παύουν να υπάρχουν και αρκετές προκλήσεις για τη προοπτική της λιβυκής επανάστασης. Πρόκειται για μια κοινωνία διαιρεμένη σε πλαίσια φυλών και εδαφών, στερούμενης λειτουργικών θεσμών. Ο πολύμηνης διάρκειας πόλεμος έχει βαθύνει αυτές τις αμοιβαίες υποψίες και αντιπαλότητες. Οι Ισλαμιστές είναι πανίσχυροι, και έτοιμοι να αναλάβουν τον έλεγχο. Ο κίνδυνος για γενικευμένο χάος και αντίποινα σε μεγάλη έκταση, είναι υπαρκτός. Απομένει να αποδειχθεί στη πράξη, αν το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο έχει τη δύναμη και τη πειθαρχία να ελέγξει τη κατάσταση που θα διαμορφωθεί.
Η Δύση έχει συμφέρον να πετύχει η Λιβύη, να ξαναγίνει μια σταθερή πετρελαιοπαραγωγός χώρα, μέλος της διεθνούς κοινότητας, και με εστίαση στην ευμάρεια και πρόοδο του λαού της.
Η αμερικανική στρατιωτική στήριξη του Μεταβατικού Εθνικού Συμβουλίου, και η αμερικανική επιρροή επί της διανομής των παγωμένων λιβυκών κεφαλαίων, δίνει στις ΗΠΑ και στους συμμάχους της ένα σαφές πλεονέκτημα. Η Αμερική θα πρέπει να το εκμεταλλευτεί, χωρίς δεύτερες σκέψεις, στα πλαίσια μιας συντονισμένης στρατηγικής που θα ανασχεδιάσει τη Λιβύη της νέας εποχής, σε μια κατεύθυνση ταυτισμένη με τα αμερικανικά συμφέροντα.
Η κυβέρνηση του Ομπάμα μπορεί να είναι ικανοποιημένη με τη πτώση του Καντάφι. Σίγουρα κινήθηκε τόσο αργά όσο και χλιαρά όσον αφορά στις προσπάθειες ανατροπής του, με αποτέλεσμα να διαρκέσει πολύ χρόνο η σύγκρουση που προέκυψε, αυξάνοντας το ενδεχόμενο μιας εξτρεμιστικής ισλαμικής ανάδυσης στα ερείπια του καθεστώτος Καντάφι. Η εμμονή του Ομπάμα, να «ηγείται από πίσω», διάβρωσε την ήδη εξασθενημένη αμερικανική αξιοπιστία, και έδωσε θάρρος σε κάποιους τυράννους όπως ο Άσαντ να εξαπολύσουν την οργή τους εναντίον των διαδηλωτών.
Η τελική ουσία είναι ότι πριν από 5 μήνες ο Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε πως ο αιματοβαμμένος δικτάτορας πρέπει να φύγει. Και τώρα όλα δείχνουν πως φεύγει. Αυτή η επιτυχία είναι πολύτιμη για τις ΗΠΑ, και θα πρέπει να τη χειριστούν σοφά, έτσι ώστε να οδηγήσει σε ανάλογο αποτέλεσμα στη Συρία, και στη συνέχεια να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο ιρανικός άξονας, ο οποίος και αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τα συμφέροντα της Αμερικής στη Μέση Ανατολή.
National Review
http://www.nationalreview.com/corner/275202/libya-valuable-success-and-warning-tyrants-john-hannah#
Απόδοση: S.A.
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου